فقر گسترده در سرزمین ثروتمند؛ تحریم یا چپاول نظام؟

محمد صدر، عضو مجمع تشخیص مصلحت رژیم، با نگرانی از گسترش فقر در ایران سخن گفته و تلاش کرده است که مشکلات اقتصادی را به سیاست خارجی و تحریم‌ها گره بزند. اما آیا واقعاً تحریم‌ها عامل اصلی سقوط اقتصادی ایران و زندگی ۳۰ میلیون نفر زیر خط فقر هستند؟

ثروت‌های ایران کجا خرج می‌شود؟

ایران کشوری است که بر دریایی از نفت، گاز، منابع معدنی و ظرفیت‌های عظیم کشاورزی و گردشگری قرار دارد. با این حال، میلیون‌ها ایرانی در تأمین نان شب خود درمانده‌اند. دلیل این فقر گسترده، نه تحریم‌ها، بلکه سیاست‌های غلط، فساد سیستماتیک و اولویت‌های ضدملی رژیم است. میلیاردها دلار از سرمایه‌های ایران نه برای توسعه اقتصادی و رفاه مردم، بلکه برای تأمین مالی گروه‌های نیابتی در لبنان، سوریه، یمن و عراق خرج می‌شود. پروژه صدور انقلاب، حمایت از تروریسم و ماجراجویی‌های منطقه‌ای، بودجه‌های کلانی را از اقتصاد کشور خارج کرده است.

چرا حقیقت را پنهان می‌کنند؟

صدر و دیگر مقامات رژیم هرگز به چپاول گسترده آقازاده‌ها، دزدی‌های کلان سران حکومت و سرمایه‌های غارت‌شده توسط بیت خامنه‌ای اشاره‌ای نمی‌کنند. برای آن‌ها، راحت‌ترین راه فریب مردم این است که فقر را به تحریم‌ها نسبت دهند، در حالی که حتی بدون تحریم، نظام غارتگر همچنان ثروت مردم را به جیب خود و نیروهای نیابتی‌اش سرازیر خواهد کرد.

مشکل اصلی اقتصاد ایران، تحریم نیست؛ بلکه فساد ساختاری، ناکارآمدی حکومتی و هزینه‌کرد میلیاردها دلار برای سرکوب داخلی و مداخله در کشورهای دیگر است. راه نجات ایران، نه در مذاکرات خارجی، بلکه در تغییر ساختار قدرت و پایان دادن به حکومتی است که سرمایه‌های کشور را به جایی جز رفاه مردم اختصاص می‌دهد.