در نبرد با دو دیکتاتوری ـ قسمت اول

مجاهد شهید مهندس محمدعلی متقی در سال ۱۳۴۹ در ذوب آهن کار می‌کرد، اهل قم و از یک خانواده مذهبی متوسط رو به پایین که در همان‌ شهر به‌دنیا آمده بود. پدرش یک روحانی بود. محمدعلی تحصیلات خود را در قم طی کرده سپس در دانشکده پلی‌تکنیک تهران پذیرفته شده و در سالهای ۴۷ یا ۴۸ فارغ‌التحصیل شده بود.

او متأهل بود و ۲فرزند داشت.

در بین مهندسان و کارمندان ذوب‌آهن اصفهان، «متقی» خاکی‌ترین آنها بود به‌صورتی که اگر کسی منصب و مقام او را نمی‌دانست، در برخورد اولیه تصور می‌کرد او نیز کارگر سربه‌زیر و افتاده‌ای است که هم‌چون دیگر کارگران و زحمتکشان، با لباس کار و سر و وضعی کارگری در تلاش معاش است.

مهندس متقی در بین کارگران و مهندسان ذوب آهن از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار بود.

با خصوصیات والای انسانی و اخلاقی بی‌نظیر که هر ناظری را به تحسین و خضوع وامی‌داشت، هیچ وقت از او یک برخورد و یا تنظیمی که ناشی از غرور و خودبزرگ‌بینی باشد، دیده نشده بود و به‌قول همکارانش محتوای اخلاقی او همانند اسمش بود و چه اسم بامسمایی داشت.

مهندس متقی، از نظر تخصصی و دانش فنی هم سرآمد همکارانش بود ولی وجه چشم‌گیر شخصیت او افتادگی‌اش بود، نه مرتبت فنی و منصب استخدامی‌اش. به همین علت محرم راز و مشکل‌گشای کارگران بود، روزانه بسیاری به ‌او مراجعه می‌کردند و از او درباره تضادها و مشکلاتشان سؤال کرده و راهنمایی و کمک می‌خواستند