مشکلات پرستاران ایرانی سال‌هاست که مطرح است، اما در دهه اخیر، شدت بیشتری پیدا کرده است. در حال حاضر، پرستاران ایران در شرایط اقتصادی طاقت‌فرسا و با درآمد ماهانه ۱۴ تا ۱۵میلیون تومان و نرخ‌های پایین اضافه‌کاری، قادر به‌تامین نیازهای اولیه خود نیستند. برخی در جستجوی زندگی بهتر از استان‌های مختلف به تهران مهاجرت کرده‌اند، اما گرانی اجاره مسکن باعث شده تا مجبور به‌زندگی در ماشین یا شیفت شب در مراکز اورژانس شوند. بسیاری دیگر به مشاغلی مانند مسافرکشی، آرایشگری، دستفروشی، میوه فروشی و یا مهاجرت به کشورهای دیگر روی آورده اند. در یک سال گذشته ۴۰۰پرستار از استان گیلان به تهران مهاجرت کرده‌اند.
دبیرکل خانه پرستار شرایط را این‌گونه توصیف می‌کند: "پرستاران مجبورند چند شیفت کار کنند و در زمان استراحت در ماشین بخوابند. این وضعیت نتیجه ساختار معیوب وزارت بهداشت است که به حقوق پرستاران توجهی نمی‌کند." در ۱۸ماه گذشته ۴۰مورد تجمع و اولین اعتصاب رسمی پرستاران پس از انقلاب گزارش شده است. با این حال، تغییری در وضعیت آنها ایجاد نشده است و این بحران کمبود پرستار در بیمارستان‌ها را تشدید کرده و خدمات درمانی را نیز در معرض خطر قرار داده است. در تهران ۵۰هزار پرستار خانه‌نشین شده‌اند چرا که میگویند، حقوق ماهانه ۱۵میلیون با اینهمه فشار و سختی کار ارزش ندارد.
از طرفی اعتراضات پرستاران برای گرفتن حق و حقوق خود، در شهرهای بزرگ مانند تهران، شیراز، اصفهان و بسیاری شهرهای دیگر با احضار و تبعید و انفصال از خدمت همراه بوده است. همین موضوع موجب تغییر شغل بسیاری از پرستاران به‌مشاغلی چون مسافرکشی، دستفروشی و حتی توزیع تخم‌مرغ شده است. برخی نیز به‌کشورهای خلیج فارس یا اروپا مهاجرت کرده و درآمدهای بسیار بیشتری کسب می‌کنند..
لطفا به اشتراک بگذارید: