خونبهای آزادی ـ قسمت دوم

رژیم آخوندی و شخص «خمینی» دلایل زیادی برای دشمنی و انتقام گرفتن از «پرفسور کاظم رجوی» داشت. از دلایل این کینه می‌توان به تلاش‌های شبانه‌روزی او برای نجات جان آقای «مسعود رجوی» اشاره کرد. در سال ۱۳۵۰ زمانی که آقای «مسعود رجوی» همراه با اعضای کادر مرکزی سازمان مجاهدین دستگیر شدند، «پرفسور رجوی» در سطح بین‌المللی یک کمپین و کارزار بزرگ سیاسی و تبلیغی به راه انداخت و با کمک ده‌ها شخصیت حقوق بشری در جهان و پیگیری‌های بی‌وقفه خودش، باعث نجات جان آقای «مسعود رجوی» شد. درنهایت «شاه» که آن زمان در اوج اقتدار اهریمنی‌اش بود مجبور شد حکم اعدام «مسعود» را به حبس ابد تبدیل کند.

کمتر کسی در سازمان ملل متحد و دیگر مجامع حقوق بشری در سراسر دنیا بود که «پرفسور کاظم رجوی»، وی را از جنایات رژیم آخوندی مطلع نکرده باشد.

تصویب اولین قطعنامه محکومیت نقض حقوق‌بشر توسط رژیم آخوندی در مجمع عمومی ملل متحد در پاییز ۱۳۶۴ که «پرفسور کاظم» نقش تعیین‌کننده‌ای در آن ایفا کرد، خشم و کین خمینی را نسبت به او فزون‌تر کرد.

به‌این‌ترتیب «کاظم رجوی» به تجسم عینی جمله معروفی که خودش گفته بود تبدیل شد:

«ما تاریخ حقوق‌بشر را با خونمان می‌نویسیم.»