چنگال خونین حکومت بر معیشت کارگران ـ روی خط ایران
روی خط ایران ـ چنگال خونین حکومت بر معیشت کارگران ـ ۱۸مرداد۱۴۰۱
یکی از شاخص‌های اصلی سطح عدالت در یک جامعه، میزان رفاه در زندگی و معیشت کارگران آن جامعه است، هرچه فاصلة طبقاتی میان دهک‌های پایین و بالا بیشتر می‌شود، نشان از ظلم و ستم اقشار وابسته به حکومت بر دهک‌های پایین جامعه است. شعله‌ی فقر از سفره‌های کارگران گذشته، به جان کارگران رسیده.
روز ۱۶ مرداد محمد منصوری ۳۲ساله کارگر اخراجی پتروشیمی چوار بود، پدر ۲ فرزند که چند ماه پس از اخراج به دلیل مشکلات اقتصادی و ناتوانی در تأمین معیشت خانواده‌اش دست به خودکشی زد و متأسفانه جان باخت.
رسانه‌های حکومتی از خودسوزی ۸ کارگر از ابتدای خرداد تا ۹ مرداد ۱۴۰۱ به خاطر مشکلات معیشتی خبر دادند
وخامت معیشت کارگران قابل‌چشم‌پوشی نیست و رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی هم به آن اعتراف می‌کنند.
سایت حکومتی انتخاب نوشته است: «سرانه گوشت در کشور از ۱۲ کیلوگرم در سال به ۶ کیلوگرم رسیده و به عبارتی با ۵۰ درصد کاهش مصرف مواجه شده است این خبر را مدیرعامل اتحادیه مرکزی دام سبک کشور در مهرماه سال گذشته (۱۴۰۰) به رسانه‌ها داد. حالا نزدیک به یک سال یا به‌طور دقیق‌تر یازده ماه از اعلام این خبر گذشته است؛ کاهش مصرف سرانه گوشت از ۶ کیلوگرم در سال به ۴ یا حتی ۳ کیلوگرم، نگران‌کننده است».
با در نظر گرفتن اینکه عدد میانگین سرانه‌ی مصرف تمام مردم را شامل می‌شود و متاثر از مصرف بالای دهک‌های مرفه است، این واقعیت تلخ عیان می‌شود که مصرف سرانه‌ی کارگران خیلی کمتر از همین ۳ کیلوگرم است. شرایطی سخت که چنگال خونین حاکمیت بر معیشت و زندگی کارگران را نمایان می‌کند. واقعیت این است که فقر و تنگ‌دستی دهک‌های پایین جامعه تنها ثمره‌ی سیاست‌های ضد مردمی حاکمیت است؛ برای همین در این حکومت هیچ راه‌حلی برای بهبود معیشت مردم متصور نیست.