پارادوکس سوخت‌رسانی به قیام مردم ایران
پروژه جدید آخوندها که به آن مولدسازی می‌گویند همچنان سوژه بحث و جدل در درون رژیم آخوندی است.
خود عوامل حکومتی، وضعیت نظام را به «فرد معتادی» تشبیه می‌کنند که «اوایل اعتیاد درآمدش را صرف خرید مواد می‌کند اما پس از آن که درآمدش کفاف نمی‌کند، مشغول فروش اموال و اثاث خانه‌اش می‌شود» (احمد توکلی، اعتماد آنلاین، ۱۵بهمن)
کما این‌که یک کارشناس حکومتی به اسم پازوکی هم عین این مثال از فرد معتاد را زد و افزود «اسم این‌که خصوصی‌سازی نیست، اسم آن آتش زدن به منابع کشور است»! (مردم‌سالاری، ۹بهمن)
حالا وقتی به کنه و ریشه قیامهای سالهای اخیر نیز مراجعه می‌کنیم می‌بینیم عملکرد خود حاکمیت آخوندی «سوخت‌رسان» قیام‌ها بوده است و اگر با دست کردن در جیب مردم و خرج کردن برای سیاست‌های ارتجاعی و ایران‌سوز خود قیمت تخم‌مرغ و بنزین را بالا برده از دل آن قیامهای ۹۶ و ۹۸ در آمده است.
منتها این موضوع یعنی بن‌بست و بی‌آیندگی و «سوخت‌رسانی به قیام» خاص اقتصاد کشور نیست و در همه پهنه‌ها و موضوعات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دیده می‌شود و رژیم هم‌چون ساکن منزلی مستهلک در حال فرو ریختن در حین زلزله است که هر گامش برای فرار خودش تکانه‌ای بیشتر برای انهدام ویرانه است