دیلی میل انگلستان: هر روز دانشجویان بیشتری به کانونهای شورشی می‌پیوندند
دیلی‌میل در انگلستان در گزارشی دربارهٔ نقش پیشتاز دانشجویان در قیام سراسری مردم ایران، مصاحبه‌های خود را با چند تن از دانشجویان و کانونهای شورشی منتشر کرده است.
دیلی‌میل می‌نویسد: معترضان دانشجویی ناآرامیهای سیاسی را در ایران رهبری می‌کنند، با مبارزان جوانی که ترس را به‌رژیم القا می‌کنند آشنا بشوید.
کانونهای شورشی با استفاده از کوکتل مولوتف، پایگاههای بسیج را هدف قرار می‌دهند.
دانشجویان با وجود اعدامهای وحشیانه در مقابل مأموران امنیتی ایستاده‌اند.
عاکف دانشجو از تهران همراه با هفت تن دیگر، شبانگاه به یک پایگاه شبه‌نظامی نزدیک شدند و روی پله‌های یک دفتر سپاه... سوخت ریختند. آن شب باران می‌آمد، لذا آنها یک دبهٔ ۴لیتری سوخت از یک رانندهٔ تاکسی محلی قرض گرفتند... یک خانم مسن از ساکنان آن منطقه، برای کمک به‌این کانون شورشی از روی بالکنش پتوهای کهنه پرتاب کرد؛ اما لباس شخصیها تا آن موقع دود ناشی از انفجار را در آسمان دیده بودند و تیم عاکف شروع به‌فرار کرد.
عاکف در مصاحبه با میل‌آنلاین، گفت: «روزی که به‌کانونهای شورشی پیوستم، هرگز فکر نمی‌کردم یک روز وقتی با تیم‌مان به‌بیرون می‌رویم، ببینیم که ۵۰متر یا ۱۰۰متر در اطراف ما، مملو از شورشگران است».
فعالیت‌های این تیم با اقداماتی در ابعاد کوچک شروع شد؛ مثل پاره‌کردن پوسترهای ولی‌فقیه یا شعارنویسی ضدحکومتی در خیابان‌ها. اما هر روز دانشجویان هر چه بیشتری (به‌کانونهای شورشی) می‌پیوندند و کانونها اهداف بزرگتری را هدف می‌گیرند؛ آنها با استفاده از کوکتل مولوتوف یا ترقه برای نیروهای (رژیم) ایران مشکل ایجاد می‌کنند.
(عاکف) می‌گوید، هر روز و هر ساعت، هزاران عملیات در سراسر کشور توسط کانونهای شورشی انجام می‌شود...
عاکف می‌گوید در چند ماه گذشته شاهد جانباختن چندین تن از هموطنانش بوده است.
او گفت: «تنها هدف ما آزاد کردن کشورمان و سرنگونی این رژیم است. در حال حاضر کار و زندگی به‌طور واقعی برای ما ارزشی ندارد. همهٔ هدف ما استمرار این قیام است».
دیلی میل می‌افزاید: در دانشگاه تهران دانشجویان برگه‌یی بر روی یک طناب دار آویزان کرده‌اند که رویش نوشته شده: «امید را نمی‌توان بدار آویخت».
عاکف، گفت: «مردم عهد بسته‌اند قیمتش هر چه باشد، این جنبش را تا سرنگونی این رژیم ادامه بدهند... مگر این دیکتاتورها و مزدورانشان (چند تن) دیگر را می‌توانند به‌قتل برسانند؟ آیا می‌توانند میلیونها تن از مردم را بکشند؟»
آیدا یک دانشجوی پزشکی ۲۳ساله که ترم دوم خود را در دانشگاه پزشکی تهران می‌گذراند شاهد دستگیری بسیاری از دوستان و هم‌دانشگاهیانش بوده است. آیدا گفت، در یکی از اعتراضات اخیر او را کتک زدند. گاردهای شبه‌نظامی دانشجویان را بعضاً با چوب می‌زدند و بعضاً هم تیر جنگی به آنها شلیک می‌کردند؛ پشت سر آنها مجموعه‌یی از ماشین‌ها منتظر بودند.
در نگاه اول به‌نظر می‌رسید این ماشین‌ها آمبولانس هستند، اما با دقت بیشتر او متوجه شد که (این آمبولانسها) پلاک ندارند.
او گفت از هیچیک از دانشجویان مجروحی که توسط مقام‌های رژیم وارد این «آمبولانسها» شد دیگر خبری به‌دست نیامده است.
آیدا گفت: «اکنون مثل دوران شاه، دانشجویان در خط مقدم این انقلاب کبیر قرار دارند».
... دایانا دانشجوی دانشگاه تهران که نام خانوادگی او را فاش نمی‌کنیم، گفت: «امسال دانشگاه، مدارس و خیابانهای ما در فضای قیام و اعتراض برای آزادی است... دانشجویان می‌گویند که می‌ایستیم و کشور زیبایمان ایران را پس می‌گیریم».
دایانا توضیح داد دانشجویان و دانشگاهها اصلی‌ترین بخش این انقلاب را تشکیل می‌دهند. در سال۱۳۵۷، (حکومت) شاه با کمک آنها سرنگون شد.
او گفت: «رهبر ما خامنه‌ای نیست... تنها چیزی که مردم ایران می‌توانند بگویند این است که جمهوری اسلامی باید سرنگون شود و برود».
دایانا نتیجه‌گیری کرد: «دانشگاهها در خط مقدم اعتراض هستند و می‌گویند که دیکتاتور را نمی‌خواهند. آنها فریاد می‌زنند «آزادی، آزادی، آزادی». «ما نه سلطنت می‌خواهیم و نه (حکومت مذهبی) مثل خامنه‌ای. ما در خط مقدم این قیام خواهیم ماند تا آزادی خود را به دست آوریم. می‌خواهیم سرنوشتمان را با دستان خودمان بنویسیم».