قراردادهای راهبردی یا بن‌بست استراتژیک ـ روی خط ایران
روی خط ایران ـ قراردادهای راهبردی یا بن‌بست استراتژیک ـ ۲۳خرداد۱۴۰۱
چند سالی است که بحث قراردادهای راهبردی و شرکای استراتژیکی در محافل سیاسی درون حاکمیت جریان دارد. اما سؤال این است که یک توافق راهبردی چه حداقل‌هایی را باید دارا باشد تا منجر به تقدیم منابع کشور به بیگانگان نشود؟!! قرارداد ترکمان‌چای هم یک قراداد راهبردی بود؛ اما خیانتی بود تمام‌عیار به منافع ملی!!
به همین روزها برگردیم، جایی که قراردادهای راهبردی رژیم به مخفی‌ترین متون نگاشته شده تبدیل شده است. قرارداد ۲۵ساله با چین امضا شد، متن قرارداد منتشر نشد و رژیم مدعی شد که طرف چینی نمی‌خواهد مفاد قرارداد منتشر شود!!!
پس از آن بحث قرارداد ۲۰ساله با روسیه مطرح شد، متن این قرارداد و حتی پیش‌نویس آن هم منتشر نشد،
روز ۲۱ خرداد ۱۴۰۱ مادورو رئیس‌جمهور ونزوئلا وارد تهران شد.
خبرگزاری رویترز نوشت: ونزوئلا و ایران برنامه‌ی همکاری ۲۰ ساله را امضا خواهند کرد.
اما پشت پرده‌ی چنین توافقی چیست؟ رژیم آخوندی در تلاش برای کسب حمایت چین خلیچ فارس و دریای عمان را به چین واگذارکرد، خام‌فروشی را به بخش اصلی صادرات ایران تبدیل کرده، دریای خزر را واگذار کرد، اکنون برای کسب حمایت همان مسیر را با ونزوئلا می‌رود. هرچند این کشور خود دارای مشکلات بسیار جدی است؛ اما در تلاش برای حفظ ارتباط این حکومت آخوندی است که منابع ملی مردم ایران را به پای آن ذبح می‌کند.
در سخت‌ترین شرایط که مردم ایران با قطعی‌های شدید برق روبرو بودند سرمایه‌های مردم ایران برای حل مشکلات برق ونزوئلا هزینه می‌شد. سال پیش مادرو در گفتگو با تلویزیون المیادین رژیم گفت:
«قاسم سلیمانی به ونزوئلا آمد، ما در مورد مسئله‌ی شبکه برق صحبت کردیم و همه‌ی گفتگوها به مرحله‌ی عمل رسید و شرکت‌های ایرانی برای حل مشکل برق به ونزوئلا آمدند»
این واقعیتی است که رژیم آخوندی تلاش می‌کند آن‌را بپوشاند. کلان هزینه‌ها و سرمایه‌گذاری‌های راهبردی، در تلاش برای خروج از بن‌بست و انزوای بین‌المللی. در این میان وطن‌فروشی و سربریدن منافع مردم ایران نخستین گزینه برای خامنه‌ای و نظامش است.
مطالب مرتبط
سایت یوآنی: شیوه‌های فریبنده کشتیرانی و سو استفاده رژیم ایران از صنعت دریانوردی