پبک شادی ـ خبر تو خبر
سخنان ۳بهمن ۱۴۰۳ علی خامنهای، در دیدار با آنچه که سایت او آنها را «تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی بخش خصوصی» نامیده، یک روضهخوانی توهمآمیز و در عینحال فلاکتبار بود.
او تلاش کرد تا چهرهای از قدرت و پیشرفت در نظام خود ترسیم کند، اما پرواضح است که با این سخنان به استراتژیهای فریبکارانه برای شانه خالی کردن از مسئولیتها و فرافکنی مشکلات روی آورده است. این سخنان نه تنها بحرانها و ابر بحرانهای ناشی از نظام اهریمنی او را چاره نمیکند، بلکه گویای به ته خط رسیدن این ساختار فرتوت است.
توهم خامنهای در مورد پیشرفت
خامنهای در سخنان خود از «فضای مأیوسکنندهای» صحبت کرده که بهزعم او توسط «دشمنان با اغراض ویژه»! در میان جوانان و دانشگاهیان تزریق میشود. واقعیت این است که فضای ناامیدی و یأس در جامعه، و البته همراه با ترس و نگرانی در میان عوامل و مزدوران حکومتی، ناشی از شکست و بحرانهای عمیق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است که این رژیم مسئول ایجاد آنها بوده است. در واقع، هنگامی که خامنهای از «فضای مأیوسکننده»! صحبت میکند، با ادبیاتی معکوس سیاستهای نادرست و فاجعهبار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نظامش را آدرس میدهد.
خامنهای همچنین بر «پیشرفتها» و «حرکت روبه جلو» کشور تأکید کرد، اما این بهاصطلاح «پیشرفتها» در برابر بحرانهای روزافزون اقتصادی و اجتماعی بهوضوح دروغین به نظر میرسند. نمایشگاههایی که او به آن اشاره میکند، که بهگفته وی نمایانگر پیشرفت بخش خصوصی است، یک آکت تبلیغاتی نارس و ناکارآ برای ایز گم کردن بحرانها و ابر بحرانهای لاعلاج است. اقتصاد ایران در اثر فساد گسترده و ساختاری با حاکمیتی مافیایی و رانتخوار در مسیر انحطاط قرار دارد و نمیتوان این واقعیتها را با ترفندهای رسانهیی و وعدههای پوچ لاپوشانی کرد.