تلگراف انگلستان: آیا پس از سوریه دو مینوی بعدی رژیم وحشی آخوندها خواهد بود که سرنگون می‌شود؟
آیا آخوندهای حاکم بر ایران دومینوی بعدی سقوط هستند؟
بزرگترین تأثیر سیاسی سقوط اسد را نه در دمشق بلکه در تهران
می‌توان احساس کرد
تلگراف انگلستان در مقاله‌یی از لیام فاکس دربارهٔ پیامدهای سرنگونی خاندان منفور اسد در سوریه می‌نویسد:
وقایع اوت ۲۰۱۳ هم‌چون لکه ننگی بر شهرت اخلاقی غرب باقی مانده است. زیرا در تابستان آن سال، بشار اسد از سلاحهای شیمیایی علیه مردم خود استفاده کرد، اما غرب که هشدار داد بود عبور از این خط قرمز با پاسخی قاطع مواجه خواهد شد، به آن عمل نکرد. رأی مجلس علیه حمله نظامی تلافی‌جویانه پس از حمله شیمیایی اسد، برای پرزیدنت اوباما دستاویزی در نادیده گرفتن این خط قرمز بود.
اکنون خوشبختانه، رژیم اسد سقوط کرده است. اگر در آن زمان به گونه‌یی متفاوت عمل می‌کردیم، می‌توانستیم سال‌ها پیش در موقعیت امروز باشیم و مردم سوریه را از رنجی وحشتناک نجات دهیم.
تلگراف می‌افزاید: بزرگترین تأثیر سیاسی سقوط اسد را می‌توان نه در دمشق، بلکه در تهران احساس کرد. رژیم خامنه‌ای تصمیم سال ۲۰۱۳ را نشانه ضعف غرب می‌دانست. اکنون که رژیم اسد از بین رفته است، استبداد دینی حاکم بر ایران در داخل به لرزه درآمده است. ترور قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه پاسداران، در دولت اول ترامپ، رهبری این رژیم را از آسیب پذیری خود باخبر کرد. مرگ رئیسی (رئیسی جمهور قبلی رژیم و یکی از خونخوارترین جلادان این رژیم) یک ضربه سیاسی به رهبر رژیم ایران بود. چرا که رئیسی برایش یک مهره کاملاً گوش بفرمان بود.
مقاله تلگراف در ادامه به استمرار روحیه شورش و اعتراض در ایران پس از قیامهای سال ۱۴۰۱ اشاره کرده و می‌نویسد: در یک اعتراض سرکش و سازمان‌یافته، هر سه‌شنبه، اعتصاب غذا در زندانهای ایران با شعارهای «مرگ بر خامنه‌ای» همراه است.
به طرز باور نکردنی، روحیه مردم ایران شکسته نشده است. دیگران نیز باید نگرش خود را دوباره ارزیابی کنند. دولت آلبانی که پناهگاه ۳۰۰۰ ایرانی تبعیدی را در خود جای داده است، باید آزار و اذیت و دسترسی محدود به اینترنت را متوقف کند. ایلان ماسک می‌تواند با در دسترس قرار دادن سیستم ماهواره‌یی خود به آنها کمک کند.
اگر در ایران تغییر رخ دهد شعار جهان آزاد باید این باشد مردم ایرن خودشان سرنوشت خودشان را تعیین کنند و هیچ‌گونه استبداد دینی یا بازآفرینی سلطنت نباید مورد توجه قرار گیرد.
ممکن است پنجره‌یی از فرصت برای مردم ایران گشوده شود.
آیا پس از سوریه دو مینوی بعدی رژیم وحشی آخوندها خواهد بود که سرنگون می‌شود؟ ما با چنین امیدی زندگی می‌کنیم!