وست فرانس پرتیراژترین روزنامه فرانسه :«سکوت را در مورد اعدامها در ایران بشکنیم»
وست فرانس پرتیراژترین روزنامه فرانسه :«سکوت را در مورد اعدامها در ایران بشکنیم»
مقالهٔ مشترک ۱۰شخصیت فرانسوی
دومینیک آتیاس رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپایی
رئیس پیشین کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو
الیزابت بادنتر فیلسوف
پاتریک بودوئن وکیل و رئیس افتخاری لیگ حقوق‌بشر و فدراسیون بین‌المللی حقوق‌بشر
پیر برسی رئیس حقوق‌بشر نوین
اینگرید بتانکور نویسنده و سناتور پیشین
ژان‌پیر برار پارلمانتر افتخاری و رئیس کمیته فرانسوی برای یک ایران دموکراتیک
ژان‌فرانسوا لوگاره رئیس بنیاد مطالعات خاورمیانه (فمو)
ژان‌پیر مینیار وکیل و نویسنده
ژیلبر میتران رئیس بنیاد دانیل میتران فرانس‌لیبرته
ژان زیگلر جامعه‌شناس و گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل
روزنامهٔ فرانسوی وست فرانس
با ۸۵۰ اعدام از ابتدای سال رژیم ایران هم‌چنان صفحات تاریخ معاصر را
با ریختن خون شهروندان خود در سکوت کر کننده بین‌المللی لکه‌دار می‌کند
ده شخصیت فرانسوی در روزنامه وست فرانس از رئیس‌جمهور فرانسه خواستند
توقف احکام اعدام در ایران را مطالبه کند
روزنامهٔ فرانسوی وست فرانس
در میان محکومان به اعدام اخیر ۶ مرد شجاع به‌چشم می‌خورند:
محمد تقوی، اکبر دانشورکار، بابک علی‌پور
وحید بنی‌عامریان، پویا قبادی، و ابوالحسن منتظر
جرم آنها فعالیت در حمایت از سازمان مجاهدین خلق ایران است
آنها در واقع به‌دلیل داشتن عقیده و حمایت از سازمانی به اعدام محکوم شده‌اند
که برای دموکراسی و آزادی در برابر یک دیکتاتوری سرکوبگر مبارزه می‌کند
هم‌چنین دو زن مخالف کرد و ریشه مرادی و پخشان عزیزی
در انتظار اعدام به‌سر می‌برند
این فهرست طولانی است و شامل تعداد بسیاری از مخالفان بلوچ نیز می‌شود
این احکام بی‌رحمانه ناخواسته از شجاعتی حکایت می‌کند
که در طول سه نسل با پرداخت همه نوع فداکاری به مقاومت ادامه می‌دهد
شاید اگر جامعه بین‌المللی به کشتارهای سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ واکنش نشان می‌داد
که در آن مبارزان مجاهدین خلق و سایر مخالفان اعدام شدند
و گزارشگر ویژه سازمان ملل آنها را نسل‌کشی توصیف کرده
مقامات رژیم و دستگاه قضایی آن نمی‌توانستند بدون ترس از مجازات
چنین احکامی را امروز صادر کنند
هر سه‌شنبه زندانیان سیاسی در ۲۵ زندان ایران با اعتصاب غذا
به این احکام غیرانسانی اعتراض می‌کنند
شجاعت آنها مستلزم همبستگی بین‌المللی است
فرانسه به‌عنوان سرزمین حقوق‌بشر نمی‌تواند نظاره‌گر باقی بماند
ما از رئیس‌جمهور می‌خواهیم پیش از آن‌که دیر شود اقدام کند
با اتخاذ موضعی قاطع فرانسه پیام روشنی ارسال خواهد کرد:
درخواست برای توقف احکام اعدام در ایران و نشان دادن این‌که
دوران مصونیت از مجازات برای نقض حقوق‌بشر به پایان رسیده است
فرانسه هم‌چنین باید روندی را برای محاکمه مسئولان رژیم ایران
در دادگاههای بین‌المللی آغاز کند همان‌گونه که
در آخرین گزارش سازمان ملل توصیه شده است
فرانسه باید روابط خود را با این دیکتاتوری مذهبی
به پایان اعدامها مشروط کند
« رژیم ایران هم‌چنان صفحات تاریخ معاصر را با ریختن خون شهروندان ایرانی، در سکوت کر کننده بین‌المللی، لکه‌دار می‌کند. با ۸۵۰ اعدام از ابتدای سال (میلادی)، این حکومت رکورد جهانی اعدامها به‌نسبت تعداد جمعیت را به‌طور غم‌انگیزی شکسته است.
این رقم تکان‌دهنده صرفاً یک آمار نیست؛ بلکه نشان‌دهنده زندگی‌های نابود شده، تاریخچه‌های پاک‌شده و هم‌چنین نام‌هایی است که به‌عنوان قهرمان برای همیشه در تاریخ باقی خواهند ماند.
در میان محکومان به اعدام اخیر، شش مرد شجاع به‌چشم می‌خورند:
محمد تقوی، ۵۸ ساله، که پیش‌تر در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ زندانی بوده؛ اکبر دانشورکار، ۵۷ ساله، مهندس عمران؛ بابک علی‌پور، ۳۳ ساله، فارغ‌التحصیل حقوق؛ وحید بنی‌عامریان، ۳۲ ساله، دارای کارشناسی ارشد مدیریت؛ پویا قبادی، ۳۲ ساله، مهندس برق؛ و ابوالحسن منتظر، ۶۵ ساله، معمار که او نیز در دهه ۱۹۸۰ زندانی بوده و به بیماریهای مزمن مبتلا است. جرم آنها فعالیت در حمایت از سازمان مجاهدین خلق ایران است. آنها در واقع به‌دلیل داشتن عقیده و حمایت از سازمانی به اعدام محکوم شده‌اند که برای دموکراسی و آزادی در برابر یک دیکتاتوری سرکوبگر مبارزه می‌کند.
این احکام اعدام مواردی نادری نیستند. سه مبارز دیگر، بهروز احسانی، مهدی حسنی و محمدجواد وفایی، از دو ماه پیش به دلایل مشابه در صف اعدام هستند. علاوه بر این، شش جوان از محله اکباتان تهران به اتهام «جنگ علیه خدا و حکومت» به‌دلیل شرکت در اعتراضات سال ۱۴۰۱ که پس از مرگ ژینا مهسا امینی آغاز شد، به اعدام محکوم شده‌اند. هم‌چنین دو زن مخالف کرد، و ریشه مرادی و پخشان عزیزی، در انتظار اعدام به‌سر می‌برند. این فهرست طولانی است و شامل تعداد بسیاری از مخالفان بلوچ نیز می‌شود.
این احکام بی‌رحمانه، ناخواسته، از شجاعتی حکایت می‌کند که در طول سه نسل، با پرداخت همه نوع فداکاری، به مقاومت ادامه می‌دهد. شاید اگر جامعه بین‌المللی به کشتارهای سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ واکنش نشان می‌داد که در آن مبارزان مجاهدین خلق و سایر مخالفان اعدام شدند - کشتارهایی که گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق‌بشر در ایران آنها را نسل‌کشی توصیف کرده است -، مقامات رژیم و دستگاه قضایی آن نمی‌توانستند بدون ترس از مجازات چنین احکامی را امروز صادر کنند.
فشار آوردن برای نجات جانهای در خطر
این شش حکم اخیر نشان‌دهنده سرکوب شدید علیه مجاهدین خلق و هم‌چنین هراس رژیم درمانده‌یی است که می‌داند مقاومت داخلی به‌رغم سرکوب و دروغ‌پردازی، در حال رشد است. این رژیم از بیداری مردمی وحشت‌زده است که از بی‌عدالتی و ظلم به‌ستوه آمده‌اند و از وقوع یک قیام، به‌ویژه به‌رهبری کانون‌های شورشی که در سراسر کشور ظهور می‌کنند.
ایران تحت سلطه آخوندها تضعیف شده است و این ضعف را در احکام اعدام نشان می‌دهد. باید بر این رژیم فشار آورد و به آن نشان داد که ما هوشیار هستیم. رسانه‌های ما اغلب در اولویت‌بندی مسائل مهم در عصر استبداد هیاهوهای رسانه‌یی، به بیراهه می‌روند و مسائل جدی مانند این احکام اعدام نادیده گرفته می‌شود.
اولویت برای کسانی که تحت ستم هستند روشن است:
نجات جانهای در خطر. هر سه‌شنبه، زندانیان سیاسی که در ۲۵ زندان ایران پراکنده‌اند، با اعتصاب غذا به این احکام غیرانسانی اعتراض می‌کنند. شجاعت آنها مستلزم همبستگی بین‌المللی است. فرانسه، به‌عنوان سرزمین حقوق‌بشر و کشوری که مجازات اعدام را لغو کرده است، نمی‌تواند نظاره‌گر باقی بماند.
اکنون فراخوان شهرداران فرانسوی برای پایان دادن به این سبعیت و لغو مجازات اعدام در ایران، با قدرت طنین‌انداز می‌شود.
ما از رئیس‌جمهور می‌خواهیم پیش از آن‌که دیر شود، اقدام کند. با اتخاذ موضعی قاطع، فرانسه پیام روشنی ارسال خواهد کرد: درخواست برای توقف احکام اعدام در ایران و نشان دادن این‌که دوران مصونیت از مجازات برای نقض حقوق‌بشر به پایان رسیده است. فرانسه هم‌چنین باید روندی را برای محاکمه مسئولان (رژیم) ایران در دادگاههای بین‌المللی آغاز کند، همان‌گونه که در آخرین گزارش سازمان ملل توصیه شده است. این کشور باید روابط خود را با این دیکتاتوری مذهبی مشروط به پایان اعدامها کند.
این مبارزه یک موضوع ارزش‌های جهانی است. آزادی و کرامت انسانی نمی‌توانند قربانی منافع شوند. با این اقدام، فرانسه ثابت خواهد کرد که به ارزش‌های خود وفادار است».
امضاکنندگان:
دومینیک آتیاس، رئیس هیأت مدیره بنیاد وکلای اروپایی، رئیس پیشین فدراسیون کانون‌های وکلای اروپا؛
الیزابت بادنتر، فیلسوف؛
پاتریک بودوئن، وکیل و رئیس افتخاری لیگ حقوق‌بشر و فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر؛
پیر برس، رئیس حقوق‌بشر نوین؛
اینگرید بتانکور، نویسنده و سناتور پیشین؛
ژان‌پیر برار، پارلمانتر افتخاری و رئیس کمیته فرانسوی برای یک ایران دموکراتیک؛
ژان‌فرانسوا لوگاره، رئیس بنیاد مطالعات خاورمیانه (فمو)؛
ژان‌پیر مینیار، وکیل و نویسنده؛
ژیلبر میتران، رئیس بنیاد دانیل میتران فرانس‌لیبرته؛
ژان زیگلر، جامعه‌شناس و گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل.