کنفرانس در پاریس با حضور خانم مریم رجوی: سخنرانی نمایندگان مجلس ملی و سناتورهای فرانسوی - قسمت آخر
«ایران- تغییر رژیم، گره‌گشایی از بحران خاورمیانه»
کنفرانس کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک در پاریس
با حضور و سخنرانی خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
و شماری از نمایندگان مجلس ملی و سناتورهای فرانسوی
۷ آذر ۱۴۰۳
سخنرانی‌های:
سناتور ونسان لواو عضو مجلس سنای فرانسه
دومینیک آتیاس رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپا - رئیس پیشین کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو - دارنده نشان شوالیه لژیون دونور فرانسه۲۰۱۱ و نشان اوفیسیه لژیون دونور ژوئیه ۲۰۲۴
ژان پیر برار نماینده و شهردار پیشین
ژرار وسپیر بنیان‌گذار مدیای «جهان رمزگشایی شده» - مدیر تحقیقات در بنیاد مطالعات خاورمیانه (فمو)
برونو ماسه شهردار شهر ویلیه آدام
ژان فرانسوا لوگاره مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه (فمو) - شهردار پیشین منطقه ۱ پاریس
سناتور ونسان لواو
در دنیایی که با سرعتی بی‌سابقه در حال تغییر است ایران نیاز به تغییر دارد
تغییری که برای مقابله با سرکوبی شرم‌آور ضروریست
که برای ما به‌عنوان نمایندگان پارلمان مستلزم تعهد است
سناتور ونسان لواو – عضو مجلس سنای فرانسه
«به‌واقع از این‌که امشب با شما هستم، بسیار احساساتی هستم.
در دنیایی که با سرعتی بی‌سابقه در حال تغییر است، در زمانی که صفحات تکتونیک در سراسر قاره‌ها جابه‌جا می‌شوند، ایران، همان‌طور که در عنوان گفته‌اید، نیاز به تغییر دارد. تغییری که برای مقابله با سرکوبی ضروریست که به زیبایی توسط سخنرانان قبل از من توصیف شد؛ سرکوبی شرم‌آور که برای ما به‌عنوان نمایندگان پارلمان مستلزم تعهد است،
می‌خواهم افتخار خود را از آشنایی با مریم رجوی ابراز کنم و از ده اصل برنامه دموکراتیک شما که اهدافتان را تشکیل می‌دهد، صحبت کنم. کاش از همان ابتدا در کنار شما بودم؛ هر چند که آندره و همکارانش سال‌ها پیش از من در این مسیر بودند. اما از همان آغاز، با سناتورهایی همکاری کردم که از شما حمایت می‌کنند.
باید بگویم، افتخار خواهم کرد که هر چه زودتر بتوانیم شما را در کشوری دموکراتیک ملاقات کنیم. کشوری که به حمایت فرانسه نیاز خواهد داشت؛ نه برای تجارت، بلکه برای همراهی.
من یک کشاورز هستم و می‌دانید وقتی کشوری به گندم نیاز دارد، برای کشاورزی مثل من تأمین آن آسان‌تر است. فرانسه توانمندی‌های زیادی دارد و شما به همراهی دلسوزانه نیاز خواهید داشت؛ چیزی متفاوت از سیاست‌های چهل سال اخیر قدرتهای بزرگ که جهان را مثل یک بازی مونوپولی تقسیم کرده‌اند.
می‌خواهم بگویم، در طول دوره سناتوری خود همه توانم را به‌کار خواهم گرفت تا در کنار شما باشم و از این دیدگاه دفاع کنم. متشکرم، آندره، که از همین ایده‌ها دفاع می‌کنی؛ دیدگاهی برای جهانی آرام‌تر و محترمانه‌تر.
از همه شما متشکرم و از حمایت از شما بسیار مفتخرم».
دومینیک آتیاس
مریم اکبری منفرد از سال۲۰۰۹ زندانی شده
و برای مدتی طولانی در انفرادی نگهداری شده است
تنها جرم او ارتباط خانوادگی با مخالفان رژیم است
او باید در سال ۲۰۱۹ آزاد می‌شد اما به‌دلیل شکایتی که
دربارهٔ اعدام‌های غیرقانونی برادران و شهادت برادر و خواهرش در قتل‌عام۱۳۶۷
ارائه داد ۵سال دیگر به محکومیت او اضافه شد
اینها همان ۳۰ هزار زندانی سیاسی هستند
که بیشترشان از مجاهدین بودند و به‌دنبال محاکمه‌های سریع اعدام شدند
این موضوع در گزارش ماه ژوئیهٔ ۲۰۲۴ گزارشگر ویژه سازمان ملل نیز آمده است
پروفسور جاوید رحمان این قتل‌عام را نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت
توصیف کرده است
وضعیت زنان و دختران ایرانی غیرقابل تحمل است
و ما نمی‌توانیم از شجاعت آنها که ما را به‌عمل وا می‌دارد چشم‌پوشی کنیم
همهٔ ما با هم خواهان آزادی مریم اکبری منفرد و تمامی زندانیان عقیدتی باشیم
ما با آنها در هر جا و همه به‌همراه هم شعارشان را سر می‌دهیم:
زن، مقاومت، آزادی!
دومینیک آتیاس:
«تمام کشورهایی که می‌خواهند خود را بخشی از جامعه جهانی بدانند، تلاش می‌کنند یا تظاهر می‌کنند که تلاش دارند تا بلای خشونت علیه زنان و کودکان را کاهش بدهند و من امروز وکیل آنها هستم. این فقط یک ادعا نیست، بلکه این خشونتها هزینه‌یی فوق‌العاده برای جوامع ما دارد که از نظر اقتصادی در مضیقه هستند و این جوامع اکنون تاوان آن‌را می‌پردازند.
اما در واقع چه اهمیتی دارد وضعیت زنان ایرانی، وقتی کشورهای امضاکننده تمامی این کنوانسیونهای حمایت از زنان و کودکان چشم خود را بر این تراژدی می‌بندند و اجازه می‌دهند نیمی از جمعیت ایران قتل‌عام شوند؟ خوشبختانه امروز شما اینجا هستید. چه اهمیتی دارد وضعیت این کودکان آینده ایران که به‌طور مادام‌العمر دچار آسیب‌های روحی خواهند شد؟ زیرا دیگر کسی تأثیرات خشونت‌های وارده بر مادران و زنان نزدیک به آنها را انکار نمی‌کند، زنانی که به‌خاطر زن‌بودن کشته می‌شوند، زیرا قوانین رژیم تمام حقوق را به مردان می‌دهد.
زن ایرانی، موجودی که مالکیتش در دست دیگران است، انسانی که می‌توان از او سوءاستفاده کرد، حقوقش نادیده گرفته شده و توسط یک سیستم قضایی فاسد پایمال می‌شود. در ایران، زنان در هر سن و از هر منطقه‌یی کشته می‌شوند. تعداد زن‌کشی‌ها سال به سال افزایش می‌یابد. کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران اطلاعاتی درباره ۱۵۸ مورد زن‌کشی از اول ژانویه تا ۲۰ نوامبر امسال به دست آورده است.
چند زن دیگر باید در سکوت با تأیید این رژیم از میان بروند؟
حال چه می‌توان گفت دربارهٔ سرنوشت زنانی که در برابر رژیم مقاومت می‌کنند، مانند زنان عضو سازمان مجاهدین خلق ایران؟ زنانی شگفت‌انگیز که جان خود و خانواده‌هایشان را برای آزادی مردم ایران از یوغ ستمگران فدا می‌کنند. از تمامی زندانیان سیاسی زن، به‌ویژه یکی که برایم بسیار اهمیت دارد، یاد می‌کنم: مریم اکبری منفرد. او از سال۲۰۰۹ زندانی شده و برای مدتی طولانی در انفرادی نگهداری شده است، به‌اتهام واهی «محاربه با خدا» در دادگاهی نمایشی که فقط ۱۵دقیقه طول کشیده است. او در ۲۲ اکتبر گذشته به یکی از بدترین زندانهای زنان منتقل شد. تنها جرم او، ارتباط خانوادگی با مخالفان رژیم است.
او باید در سال ۲۰۱۹ آزاد می‌شد. اما به‌دلیل شکایتی که درباره اعدام‌های غیرقانونی برادران و خواهرانش در قتل‌عام۱۳۶۷ به دادستان تهران ارائه داد، ۵سال دیگر به محکومیت او اضافه شد. اینها همان زندانیانی هستند که خانم رجوی به آنها اشاره کرد، ۳۰ هزار زندانی سیاسی، بیشترشان از مجاهدین خلق، که به‌دنبال محاکمه‌های سریع اعدام شدند.
این موضوع در گزارش ماه ژوئیهٔ ۲۰۲۴ گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره وضعیت حقوق‌بشر در ایران نیز آمده است. پروفسور جاوید رحمان این قتل‌عام را به‌عنوان نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت توصیف کرده است.
اما این آخوندها که همیشه در تلاش برای بی‌اعتبار کردن مجاهدین خلق هستند، اکنون دادگاههای نمایشی علیه برخی اعضای آنها برگزار می‌کنند، حتی پس از گذشت ۴۰سال از خروجشان از ایران. با این حال، تهدیدها، حیله‌ها و دلارهایی که رژیم به دیگران می‌دهد، دیگر کسی را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.
باز گردیم به سرنوشت زنان، به زن شگفت‌انگیز مریم اکبری منفرد که اکنون ۱۶ سال است در زندان به‌سر می‌برد و حتی در ماه ژوئیهٔ گذشته، اموال او و نزدیکانش بدون هیچ دلیلی مصادره شد. او قرار بود در ۱۲ اکتبر گذشته آزاد شود، اما هنوز در زندان است.
و کلام آخر دربارهٔ کودکان، این فراموش‌شدگان همیشگی. آنها نیز به‌قتل رسیده‌اند، آنها نیز هم‌اکنون بدون مادر و حتی بدون یادآوری صدای او یا چهره‌اش بزرگ می‌شوند. دختران کوچکی که در زندان به‌دنیا می‌آیند و در شرایط غیرانسانی زندگی می‌کنند یا از مدرسه رفتن محروم می‌شوند و با گاز اشک‌آور ترسانده می‌شوند.
وضعیت زنان و دختران ایرانی غیرقابل تحمل است و ما نمی‌توانیم از شجاعت آنها چشم‌پوشی کنیم که ما را به‌عمل وا می‌دارد. همهٔ با هم خواهان آزادی مریم اکبری منفرد بشویم. خواهان آزادی تمامی زندانیان عقیدتی باشیم. آنها را در مبارزه‌شان حمایت کنیم. آنها با وجود خطر مرگ، مقاومت می‌کنند. ما با آنها، پشت سر آنها، در هر جا و همه به‌همراه هم، شعار آنها را سر می‌دهیم: زن، مقاومت، آزادی»!
آندره شاسین - رئیس گروه «چپ دموکراتیک و جمهوری‌خواه» در مجلس ملی فرانسه:
«کمیته پارلمانی ما پیشگامانی داشته است و در میان این پیشگامان، فرانسوا کلکومبه بود، شخصیتی فوق‌العاده، از استانی همسایه با استان من، استان آلیه، که نماینده این استان بود و همسرش امروز حضور دارد و من به‌واقع می‌خواهم از او تقدیر کنم و از او سپاسگزارم که مشعل فرانسوا را هم‌چنان در دست دارد. در میان پیشگامان، دوست من ژان پیر برار نیز هست که اینجا حاضر است، نماینده پیشین و شهردار مونتروی».
ژان پیر برار
ما با همهٔ کسانی که آماده‌اند از برنامهٔ ۱۰ماده‌یی مریم رجوی حمایت کنند حرکت می‌کنیم
و تا وقتی رژیم سقوط نکند و ایرانیان نتوانند نظامی را که خودشان انتخاب می‌کنند برپا کنند ادامه خواهیم داد
ژان پیر برار - نماینده و شهردار پیشین:
«خانم رئیس‌جمهور، خانم‌ها و آقایان، دوستان عزیز، اجازه بدهید بلافاصله به سخنان آندره شاسین بپیوندم و از خانم کلکومبه نیز تجلیل کنم. فرانسوا (، چگونه بگویم، تجسم آرامش بود، اما با اقتداری که به‌همراه دارد. بله طبیعی است.
می‌خواهم به‌نمایندگی از کمیته برای یک ایران دموکراتیک سخن بگویم که فرانسوا کلکومبه ریاست آن‌را برعهده داشت و من اکنون جایگزین او هستم. این کمیته در همان چارچوب سیاسی که پیش‌تر بیان شد، یعنی کثرت‌گرایی و تنوع، گردهم آمده است و می‌دانید، گاهی این روزنامه‌نگارانی که کار نمی‌کنند و چیز زیادی نمی‌دانند، می‌گویند در مجلس ملی اکثریتی وجود ندارد. اشتباه می‌کنند، ما برای یک ایران دموکراتیک اکثریت داریم. زیرا در اینجا ما قادریم نمایندگانی را فراتر از گرایش‌های حزبی گردهم آوریم که ارزش‌های مشترکی دارند و این موضوع تازگی ندارد. این سنت ملی ما است و ما فرانسوی‌ها وظایف خاصی داریم. ما خلق انقلاب هستیم. همیشه از آن استفاده عالی نمی‌کنیم. این‌را به‌راحتی قبول دارم، اما با این حال، ما مسئول این میراث هستیم که باید آن‌را شکوفا کنیم. و امروز، با همبستگی با برادران و خواهران ایرانی‌مان، این میراث را که حامل پیامی جهانشمول بود و پیامی جهانی که هم‌چنان ارزش خود را حفظ کرده است، شکوفا می‌کنیم.
مبارزه دشوار است و بهای پرداختی برای حرکت به‌سمت پیروزی برای دوستان ایرانی ما در آنجا سنگین است. می‌دانید، وقتی چنین مبارزه‌یی در کشوری به این مهمی مانند ایران در جریان است، به تاریخ آن نگاه می‌کنیم، به مبارزاتی که امروز انجام می‌شوند و کشوری که پیش از این بسیار رنج برده است. من فرصت رفتن به ایران در زمان شاه را داشتم و به‌خوبی به یاد دارم که با یک جوان ایرانی آشنا شدم و با هم دوست شدیم. او ما را برای شام به خانه‌اش دعوت کرد. او در شهر با ما قرار گذاشت و درست قبل از رسیدن به خانه‌اش به ما گفت که اصلاً درباره سیاست سر میز صحبت نکنیم، زیرا حتی برادرم ممکن است مرا به ساواک لو بدهد. ساواک - اکثر شما نمی‌دانید این چیست - آنچه قبل از واواک (وزارت اطلاعات) بود، یعنی گاهی همانهایی که اکنون به‌خدمت قاتلان در آمده‌اند، دیگر طرفداران شاه نیستند، بلکه طرفداران آخوندها هستند. اما عده‌یی از آنها هنوز معتقدند که در مقابل این امید به تغییر که در مردم ایران دیده می‌شود، باید دستاورد تلاش‌های رهایی و آزادسازی انجام شده توسط مردم ایران را از بین برد و در این دو سال اخیر، شعاری ظاهر شده است: نه شاه، نه شاهزاده.
شاهزاده‌یی که در آمریکا پناهنده شده است و در مصاحبه‌یی می‌گوید که اگر فرصت بازگشت به ایران را داشته باشد، آنچه بیشتر از همه در این بازگشت برایش پشیمان‌کننده خواهد بود، سبک زندگی‌اش در آمریکاست. میهن‌پرستی او بسیار گویا است! همهٔ اینها در زبانی عامیانه، فروخته‌شدگان هستند. دیپلماتیک نیست، اما با این حال همین است. خب، باید مانع شد که امروز چشم‌انداز یک جایگزین از طریق شورای ملی مقاومت، با ده ماده‌یی پیشنهادی توسط مریم رجوی و همرزمانش گشوده شود. خب، آنها مانع می‌شوند، می‌دانید، من کمی به پرندگان علاقه دارم، نه بیشتر از آن، اما یک گونه پرنده وجود دارد که همه می‌شناسیم و آن کوکو است و کوکو چه می‌کند؟ در لانهٔ دیگران مستقر می‌شود. کوکو لانه را درست نمی‌کند، بلکه گونه‌های دیگر حیوانات آن‌را می‌سازند و کوکو جای آنها را می‌گیرد.
و خب، شاهزاده می‌خواهد همین کار را انجام بدهد. او می‌خواهد در لانه‌یی که عناصر آن با ریختن خون جمع شده، گرم شود. بنابراین نباید اجازه این مصادره را داد.
ساده‌لوح نباشیم، ساده‌لوح نباشیم. افرادی در پشت‌پرده در حال کار بر روی جایگزینی هستند که تنها یک جایگزین باشد و نه یک آلترناتیو واقعی؛ و ما با وفاداری به ارزش‌های خود کاری می‌کنیم که نه تنها ساده‌لوح نباشیم، بلکه به کسانی کمک کنیم که آماده‌اند چشمان خود را بر جایگزینی چندش‌آور ببندند و آن‌را غیرممکن کنند. این هم بخشی از وظیفهٔ ما است.
امشب ما در جمع خوبی هستیم. وقتی به آندره شاسین نگاه می‌کنیم، به ستونهای پارتنون فکر می‌کنیم زیرا او قدمت و استحکام همان ستونها را دارد. او اکنون، به یک مرجع تبدیل شده است.
و این با چرخش تقویم زیستی اتفاق می‌افتد، شما بدون آن‌که متوجه شوید به یک مرجع تبدیل می‌شوید. اما حداقل با آندره، مطمئن هستید که به ارزش‌ها هرگز خیانت نشده است، درست مثل ژان ژورس. ژورس هرگز به پیامدهای احتمالی مبارزات و تعهد خود برای خودش اهمیت نمی‌داد. او به‌قتل رسید. گاهی این بهایی است که باید پرداخت. من این‌را نمی‌خواهم، من قطعاً نه برای آندره و نه برای همکاران پارلمانی این‌را نمی‌خواهم، اما فراموش نکنیم که چند ماه پیش در مادرید، نایب‌رئیس پیشین پارلمان اروپا هدف یک حمله تروریستی قرار گرفت و اکنون می‌دانیم که آمران آن - می‌توانید تصور کنید - در ایران بودند و از مافیا برای از میان برداشتن این شخصیت استفاده کردند،
ا ما با همه کسانی که آماده‌اند از برنامهٔ ۱۰ماده‌یی مریم رجوی حمایت کنند، حرکت می‌کنیم و تا زمانی که رژیم سقوط نکند و ایرانیان نتوانند نظامی را که خودشان انتخاب می‌کنند، برپا کنند، ادامه خواهیم داد.
و نمی‌دانم آیا به آنچه خانم رجوی پیش‌تر گفت توجه کرده‌اید. ایرانیان تصمیم خواهند گرفت. حتی سازمان مجاهدین خلق ایران تصمیم نخواهد گرفت. قطعاً سازمان مجاهدین خلق ایران مبارزه خواهد کرد، اما ایرانیان با رأی خود فردا مسیری را که توسط مردم ایران دنبال خواهد شد انتخاب خواهند کرد - ملتی که استعداد دارد جایگاه کامل خود را در جامعهٔ ملل به‌دست خواهد آورد، نه تنها به‌دلیل تاریخ هزاران ساله‌اش، بلکه به این دلیل که این جایگاه را با خون ریخته‌شده توسط رزمندگان ایرانی امروز و به‌ویژه مجاهدین خلق ایران که همه می‌دانند بیشترین و سنگین‌ترین بها را در این مبارزه پرداخته‌اند. با تشکر از همه شما. موفق باشید».
ژرار وسپیر
تغییر از درون خواهد آمد و این تغییر یک نام دارد:
کانون‌های شورشی
آنها به تغییر و حکومتی جدید با برنامهٔ ۱۰ماده‌یی امید دارند
ژرار وسپیر - بنیان‌گذار مدیای «جهان رمزگشایی شده» -مدیر تحقیقات در بنیاد مطالعات خاورمیانه (فمو)
«خانم رئیس‌جمهور، آقای رئیس، خانم‌ها و آقایان نماینده، دوستان عزیز، ما در این لحظه، لحظات استثنایی را تجربه می‌کنیم. نه تنها امشب در این سالن، بلکه در خاورمیانه و نزدیکی آن، شاهد تحولات بسیار مهمی هستیم. در روزها و هفته‌های اخیر، برای نخستین بار شاهد تغییراتی استراتژیک در سراسر منطقه بوده‌ایم. برای اولین بار، رژیم ایران با چالشهای جدی در عرصهٔ بین‌المللی روبه‌رو شده است.
این شرایط، زمینه‌ساز وضعیت تازه‌یی شده است. اما در داخل کشور چه می‌گذرد؟ مهم‌ترین عامل در داخل، بدون شک اقتصاد است. وضعیت اقتصادی ایران، همان‌طور که ممکن است بدانید، بسیار وخیم است. نرخ تورم به‌حدی رسیده که برای ما غیرقابل تصور است. در حالی‌که در فرانسه از تورم پنج درصدی نگران می‌شویم، در ایران تورم به بیش از سی درصد رسیده است. ما در فرانسه با نرخ بیکاری هفت درصدی دست و پنجه نرم می‌کنیم، اما در ایران نرخ بیکاری در میان جوانان به بیست‌وپنج درصد رسیده است. مشکلات ساختاری فراوانی وجود دارد. در ماه سپتامبر، قیمت آرد برای تهیهٔ نان بین سی تا شصت درصد افزایش یافت. رژیم برنامه‌ریزی کرده است که قیمت بنزین را نیز افزایش بدهد. بنابراین، شرایط اقتصادی بسیار دشوار است و ممکن است حتی بدتر شود
مشکلات اقتصادی و سیاسی رژیم به مشکلات خارجی گره خورده‌اند.
این وضعیت جادویی نیست؛ تغییر جادویی رخ نخواهد داد. شما می‌دانید و امشب شنیده‌اید که تغییر از درون خواهد آمد و این تغییر، یک نام دارد: کانون‌های شورشی که به‌طور نوبتی اقداماتی نظیر نوشتن شعار بر روی دیوار، سوزاندن پوسترهای رژیم و پرتاب کوکتل مولوتوف به ساختمانها و نیروهای امنیتی را انجام می‌دهند. و چه چیزی در ذهن آنهاست؟ امید. آنها امید به تغییر دارند؛ امید به حکومت و سیستمی جدید با برنامهٔ ۱۰ماده‌یی.
کانون‌های شورشی، ما این کلمه را اینجا در فرانسه می‌شناسیم؛ ما به آن علاقه بسیاری داشته‌ایم. از همین رو، من از شما و همهٔ نمایندگان مجلس درخواست می‌کنم که از طریق رسانه‌ها، این فعالیت‌های بنیادین و زیرزمینی را به گوش مردم برسانید، زیرا تغییر از پایه‌های مردمی خواهد آمد، از کانون‌های شورشی که بخشی از سازمان مجاهدین خلق ایران هستند. این هرم سازماندهی‌شده، پایه‌گذار آینده‌یی نزدیک است.
این کانون‌های شورشی، همانهایی هستند که شعار آنها کلید است. این گروهها با همکاری سازمان مجاهدین خلق ایران و شورای ملی مقاومت ایران، این کلید را خواهند چرخاند».
برونو ماسه
شهرداران که طیف دیگری از نمایندگان مردم هستند با شما هستند
فراخوان منتشر شده توسط کمیته شهرداران فرانسوی برای یک ایران دموکراتیک
همراه با کمیتهٴ حمایت از حقوق‌بشر در ایران با عنوان «نه به اعدام در ایران»
تاکنون حمایتی از سراسر فرانسه جلب کرده است
ما شهرداران فرانسه از فراخوان مریم رجوی مبنی بر پایان دادن به اعدامها در ایران
و تعهد قاطع او برای لغو مجازات اعدام همان‌طور که در برنامهٔ ۱۰ماده‌یی او
برای آینده ایران آمده است حمایت می‌کنیم
برونو ماسه – شهردار ویلیه آدام
«خانم رئیس‌جمهور، آقای رئیس، رئیس جدید کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک، خانم‌ها و آقایان نمایندهٔ مجلس، خانم‌ها و آقایان، قبل از هر چیز خبر خوبی برای شما دارم. شهرداران با شما هستند. شهرداران که طیف دیگری از نمایندگان مردم هستند - و من عاشق این عبارت هستم - با شما هستند.
ما کمیته‌یی داریم به‌نام کمیته شهرداران فرانسه برای یک ایران دموکراتیک و همراه با کمیتهٴ حمایت از حقوق‌بشر در ایران، ما فراخوانی منتشر کردیم با عنوان «نه به اعدام در ایران». این فراخوان تاکنون حمایتی از سراسر فرانسه را جلب کرده است، که گواه همبستگی مردمی است.
من هم‌چنین می‌خواهم از تعهد شهرداران کمتر شناخته‌شده‌یی مانند آقای گی‌اشمیت و ژاک دومینی تقدیر کنم که در همبستگی با مریم اکبری - قدیمی‌ترین زندانی سیاسی که پیش‌تر از او صحبت شد - پلاکاردی را بر روی ساختمان شهرداری نصب کرده‌اند، درست همان‌طور که ما در شهرداری ویلیه آدام انجام دادیم.
امیدوارم و فکر می‌کنم این پلاکارد در تعداد زیادی از شهرداریها نصب شود و تعهد همکارانم را در این نبرد و حمایت شما نشان دهد.
در این فراخوان، ما با قاطعیت اعلام می‌کنیم که بنا به گزارش عفو بین‌الملل، ایران به تنهایی ۷۴درصد از کل اعدام‌های ثبت شده در جهان در سال ۲۰۲۳ را به‌خود اختصاص می‌دهد. این روند نگران‌کننده پس از روی کار آمدن رئیس‌جمهور جدید تشدید شده است که پیش‌تر به آن اشاره شد. تنها در سه ماه اول ریاست‌جمهوری او، ۳۸۶نفر اعدام شده‌اند. این رقم به‌طور چشمگیری از ارقام سال‌های گذشته فراتر است.
در آخرین گزارشش در ماه ژوئیه، پروفسور جاوید رحمان، گزارشگر ویژهٔ سازمان ملل برای ایران، قتل‌عام سال۱۳۶۷ را که طی آن ۳۰هزار زندانی سیاسی اعدام شدند جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی توصیف کرد و نوشت: شواهد قابل‌ملاحظه‌یی وجود دارد که این کشتارها، شکنجه‌ها و سایر اعمال غیرانسانی علیه اعضای سازمان مجاهدین با نیت نسل‌کشی انجام شده است.
روشن‌تر از این نمی‌شود گفت. مقامات رژیم ایران از این اعدامها برای اهداف سیاسی استفاده می‌کنند، در تلاش برای ایجاد ترس و وحشت و جلوگیری از گسترش احتمالی خیزش مردم ایران. بنابراین هر اعدامی که در حکومت کنونی انجام می‌شود، باید به‌عنوان اقدامی سیاسی شناخته شود.
متأسفانه، نبود واکنش بین‌المللی به سرکوب، کشتارها و اعدامها، رژیم آخوندی را تشویق کرده تا در سرکوب، به‌ویژه از طریق اعدام‌های شتاب‌زده، پافشاری کند.
در این زمینه، ما شهرداران فرانسه از فراخوان مریم رجوی مبنی بر پایان دادن به اعدامها در ایران و تعهد قاطع او برای لغو مجازات اعدام، همان‌طور که در برنامهٔ ۱۰ماده‌یی او برای آینده ایران آمده است، حمایت می‌کنیم. او این فراخوان را در کنفرانس بین‌المللی حقوقدانان در ۲۴ اوت گذشته در پاریس مجدداً مورد تأکید قرار داد.
خانم رئیس‌جمهور، ما آرزو می‌کنیم که به مبارزه خود ادامه بدهید و آن‌را به‌نتیجه برسانید. از شما سپاسگزاریم».
ژان فرانسوا لوگاره
در سراسر ایران کانون‌های شورشی توسط جوانانی تشکیل می‌شوند
که شبکه‌هایی سازمان‌یافته توسط مجاهدین را رهبری می‌کنند
و رژیم به‌دلیل گستردگی و نفوذ این شبکه‌ها در شهرها و استانهای ایران
قادر به از بین‌بردن آنها نیست
ژان فرانسوا لوگاره
چیزی که رژیم بیش از هر چیز از آن می‌ترسد و کابوس آن‌را دارد
قیام مردمی و برپایی یک جمهوری در ایران است
به‌همین دلیل باید همراه با نمایندگان پارلمان، شهرداران فرانسه و تمام کسانی
که به ارزش‌های جمهوری اعتقاد دارند تلاش کنیم تا این رژیم مستبد و مرتجع
توسط مردم ایران سرنگون شود و دموکراسی و آزادی تحقق یابد
ژان فرانسوا لوگاره - مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه (فمو)، شهردار پیشین منطقه ۱ پاریس
«خانم رئیس‌جمهور، مریم رجوی گرامی، آقای رئیس، آندره شاسین عزیز، می‌خواهم با تمام صداقت، احترام و تحسینی که نسبت به نمایندگان پارلمان فرانسه دارم، با شما صحبت کنم. به‌خاطر استمرار، تنوع و مکمل یکدیگر بودن خودشان و درک این موضوع که مبارزه‌یی که ما در آن سهیم هستیم، یک مبارزه اساسی برای ارزش‌های جمهوری است. زیرا آنچه امروز در ایران حکومت می‌کند، بربریت است. آنچه در ایران وجود دارد، یک حکومت دینی وحشی است و تنها جمهوری دموکراتیک و مبتنی بر جدایی دین و دولت می‌تواند جایگزین آن شود و شما نمایندگان پارلمان فرانسه، تجسم ارزش‌های این جمهوری هستید. به‌همین دلیل حضور، مبارزه و حمایت شما باعث می‌شود که این پیام بهتر شنیده شود. به‌همین دلیل می‌خواستم قدردانی عمیق و احترام فراوان خود را ابراز کنم. متأسفانه، در همین حال، شرایط در ایران بدتر می‌شود. مردم ایران هر روز درد و رنج و عصیان خود را در برابر یک رژیمی نشان می‌دهند که مسئول سبعیت، تهدید، بازداشت‌های خودسرانه و اعدام‌های فزاینده است. رئیس‌جمهور جدید، پزشکیان، به‌عنوان فردی کمی لیبرال‌تر از رئیس‌جمهور پیشین، ابراهیم رئیسی، معرفی شده است. اما در واقع، تعداد اعدامها نسبت به سال گذشته بیش از هشتاد و پنج درصد افزایش یافته است. هر سه‌شنبه، به‌طور همزمان در بیست و چهار زندان، زندانیان سیاسی برای چهل و سه هفته متوالی است که دست به اعتصاب غذا می‌زنند. و هم‌چون همیشه، این هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران هستند که هدف قرار گرفته‌اند. سه نفر از آنها در اواسط ماه سپتامبر به‌دلیل مشارکت در قیام به اعدام محکوم شدند و وزارت اطلاعات رژیم آخوندها هر روز بازداشت اعضای این سازمان و خانواده‌هایشان را تشدید می‌کند. ششم اکتبر، روند محاکمهٔ هفت زندانی سیاسی پس از ماهها بازجویی و شکنجه، به‌اتهام شورش و عضویت در سازمان مجاهدین خلق آغاز شد. اتهاماتی که هر دو مشمول مجازات اعدام هستند. مجازات شورش اعدام است. عضویت در سازمان مجاهدین خلق نیز مجازات اعدام دارد، این مجازات هم‌چنین به کسانی که پیشنهاد می‌کنند یا می‌خواهند این واقعیت را تأیید کنند که سازمان مجاهدین به‌اندازه کافی در میان مردم ایران اعتبار ندارد نشان می‌دهد که دقیقاً برعکس است. به‌همین دلیل ما باید بیش‌از‌پیش حضور داشته باشیم.
زیرا همزمان رژیم نمایش محاکمه‌های بزرگی را علیه صد و چهار نفر از اعضای مقاومت در تهران ترتیب داده است. هدف این استراتژی سرکوبگرانه، طبیعتاً پراکندن ترس و وحشت و هم‌چنین تلاش برای ناامید کردن مردم از ادامه قیام‌هاست. پاسخ قهرمانانهٔ مردم ایران، شگفت‌انگیز است.
هیچ‌چیز نمی‌تواند مبارزه معترضان را متوقف کند، به‌ویژه که زنان نقش جدیدی را در این قیام‌ها ایفا کرده‌اند که نگاهها را به مبارزات تغییر داده است.
در سراسر ایران، کانون‌های شورشی توسط جوانانی تشکیل می‌شوند که شبکه‌هایی سازمان‌یافته توسط مجاهدین را رهبری می‌کنند و رژیم به‌دلیل گستردگی و نفوذ این شبکه‌ها در شهرها و استانهای ایران، قادر به از بین بردن آنها نیست. رژیم آخوندها ضعیف شده است. ما این‌را می‌دانیم و کاملاً آگاهیم که جنگ در خاورمیانه نیز به تضعیف آن کمک کرده است. اما چیزی که رژیم بیشتر از همه از آن می‌ترسد، مداخله نظامی اسراییل یا آمریکا نیست. نه؛ چیزی که رژیم از آن بیش از هر چیز می‌ترسد و کابوس آن‌را دارد، قیام مردمی و برپایی یک جمهوری در ایران است. به‌همین دلیل است که باید همراه با نمایندگان پارلمان، شهرداران فرانسه و تمام کسانی که به ارزش‌های جمهوری اعتقاد دارند، باید تلاش کنیم تا این رژیم مستبد و مرتجع توسط مردم ایران سرنگون شود و دموکراسی و آزادی تحقق یابد. متشکرم».