چرا و چگونه قیام آبان زنده است و تداوم دارد؟ ـ ساعت وصل
میهمان برنامه: مهران کاکوان
در آستانه پنجمین سالگرد قیام بزرگ آبان ۹۸ هستیم. قیامی با یک هزار و پانصد شهید و بیشترین حجم آتشی که مردم ایران علیه رژیم آخوندی، علیه مراکز سرکوب و غارت و دجالگری و علیه نیروهای سرکوبگر رژیم به پا کردند.
قیامی که در آن کانون‌های شورشی در آن فعالانه شرکت داشتند. قیامی که سکوی حرکت‌های بعدی و قیام‌های بعدی مردم ایران تا پیروزی شد.
دو ویژگیِ بارز و چشم‌گیر قیام آبان ۹۸، آن را از قیام‌های پیشین متمایز می‌نمود. ویژگیِ نخست این بود که قیام از سازمان‌یافتگی به‌طور عام و ورود کانون‌های شورشی به‌طور خاص برخوردار بود. این کیفیت سازمانیافتگیِ قیام بود که تنها طی ۴۸ساعت، لرزه سرنگونی و پیام توفانیِ آن را تا بیت خامنه‌ای برد. همین عامل هم بود که توانست خواسته‌های تلنبار شده و بغض فشرده شده چهار دهه خلقی را به کیفیت سرنگونی‌خواهی و گسترش سراسری در ۱۶۵شهر بالغ کند.
ویژگیِ بارز دیگر، به میدان آمدن نیروی قدرتمند تغییر یعنی پتانسیل تاریخیِ زنان بود. در بسیاری شهرها، قیام با نقش پیشتاز زنان و جسارت و شهامت آنان پیش می‌رفت. وضوح و بن‌بست شکنیِ این نقش آن‌قدر برجسته بود که دشمن اشغالگر، ناگزیر به «نقش رهبری زنان» اعتراف کرد.
این موضوعی است که در برنامه امروز ساعت وصل به آن خواهیم پرداخت.