تصاویر روز ناسا و رونمایی چین از راکت فضایی لانگ مارچ ۹
تصویر روز ناسا: کهکشان راه شیری بر فراز جزیره ایستر
تصاویر روز ناسا و رونمایی چین از راکت فضایی لانگ مارچ ۹
تصور می‌شود که این آثار به‌عنوان نشانه‌ای از رهبران قبایل و یا نیاکان جوامع محلی ساخته شده‌اند.
چرا مجسمه‌های «جزیره ایستر» ساخته شدند؟ کسی قطعی نمی‌داند. آنچه مسلم است، این است که بیش از ۹۰۰ مجسمه سنگی بزرگ به نام «موآی» در این جزیره قرار دارند. میانگین قد این مجسمه‌های شگفت‌انگیز بیش از دوبرابر قد یک انسان و وزن آنها بیش از ۲۰۰ برابر است.
باور بر این است که این مجسمه‌های عجیب حدود ۶۰۰ سال پیش ساخته شده‌اند و چهره رهبران محلی تمدنی پرجنب و جوش و باستانی را نشان می‌دهند. سال ۱۹۹۵، یونسکو جزیره ایستر را به‌عنوان میراث جهانی به ثبت رساند.
در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟این تصویر که ماه گذشته ثبت شده، تعدادی از این غول‌های سنگی را زیر نوار مرکزی کهکشان راه شیری نشان می‌دهد. جالب آن که هنوز هم موآی‌های ناشناخته‌ای در این منطقه کشف می‌شوند که نشان از اسرار پنهان در تاریخ جزیره دارد.
این جزیره که با نام «راپا نوی» نیز شناخته می‌شود، در اقیانوس آرام جنوبی قرار گرفته و بخشی از کشور شیلی محسوب می‌شود. جزیره ایستر به‌دلیل وجود بیش از ۹۰۰ تندیس سنگی عظیم به نام موآی مشهور است.
ارتفاع این تندیس‌ها به بیش از ۱۰ متر می‌رسد و وزنی حدود ۸۰ تن دارند. این تندیس‌ها از سنگ‌های آتشفشانی ساخته شده‌اند و اغلب چهره‌هایی بی‌تفاوت و خمیده دارند که به نظر می‌رسد در سکوت به افق خیره شده‌اند.
تصور می‌شود این آثار در قالب نشانه‌ای از رهبران قبایل یا نیاکان جوامع محلی ساخته شده باشند اما هنوز رازهای بسیاری پیرامون این تندیس‌ها وجود دارد؛ از جمله چگونگی حمل و نصب آنها در نقاط مختلف جزیره.
تصور می‌شود ساکنان بومی برای حرکت این تندیس‌های عظیم از تکنیک‌های خاصی، مانند استفاده از الوارهای چوبی یا حرکت تندیس‌ها با طناب، بهره می‌گرفته‌اند.
سال‌های اخیر، پژوهش‌ها نشان داده‌اند تمدن باستانی راپانوی، به‌دلیل بهره‌برداری زیاد از منابع طبیعی جزیره و به‌ویژه نابودی جنگل‌ها، با مشکلات شدیدی مواجه شده است. این یافته‌ها جزیره ایستر را نمونه‌یی از بستر بروز چالشهای زیست‌محیطی و تغییرات اقلیمی تبدیل کرده است.
تصویر روز ناسا: نگاهی به اعماق سحابی بزرگ شکارچی
این تصویر عمیق و رنگ‌آمیزی‌شده، خطوط انتشار اکسیژن و هیدروژن را نشان می‌دهد.
«سحابی شکارچی» یا سحابی جبار با نام رسمی M42 منطقه گسترده ستاره‌زایی است و شاید مشهورترین سحابی در دنیای نجوم باشد. در این سحابی، گازی درخشان پیرامون ستاره‌های جوان و داغ را فراگرفته است. این ستاره‌ها در لبه ابر مولکولی عظیم میان‌ستاره‌ای به فاصله ۱۵۰۰ سال نوری از ما قرار گرفته‌اند.
در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
این تصویر عمیق و رنگ‌آمیزی‌شده خطوط انتشار اکسیژن و هیدروژن را نشان می‌دهد. در این تصویر، تارهای غبار و گاز به‌خوبی مشاهده می‌شوند. در اعماق سحابی شکارچی، خوشه ستاره‌ای ذوزنقه قرار دارد که باعث درخشش این سحابی بزرگ می‌شود. جوان‌ترین و درخشان‌ترین ستارگانی که در سحابی شکارچی مشاهده می‌شوند، کمتر از ۳۰۰ هزار سال عمر دارند.
چین از راکت فضایی لانگ مارچ ۹ رونمایی کرد؛ بسیار شبیه به استارشیپ اسپیس ایکس
مشخصات و ظاهر لانگ مارچ ۹ جدید بسیار شبیه استارشیپ اسپیس ایکس است.
حدوداً یک دهه قبل وقتی مقامات فضایی چین از طرح اولین راکت فوق سنگین این کشور رونمایی کردند، بیشتر شبیه بوستری نسبتاً معمولی به نظر می‌رسید. این راکت ۳ مرحله و موتورهای سوخت جامد داشت که ۲ طرف آن قرار داشتند.
از آن زمان، این کشور آسیایی در واکنش به توسعه راکت‌های قابل استفاده مجدد اسپیس ایکس، چند بار در طراحی لانگ مارچ ۹ تجدیدنظر کرده است. از ۲ سال پیش، چین طرح خود را دوباره کالیبره کرد تا بتوان از مرحله اول راکت مجدد استفاده کرد. اکنون بار دیگر شاهد این هستیم که چین طراحی و ساختار لانگ مارچ ۹ را تغییر داده است. در نهایت برنامه بر این است که از این موشک برای ارسال بشر به ماه یا مریخ استفاده بشود.
شباهت طراحی راکت لانگ مارچ ۹ چین به استارشیپ
بر اساس گزارش Ars technica، در نمایشگاه بزرگ هوافضا در شهر ژوهای چین طراحی لانگ مارچ ۹ دوباره تغییر کرده است. این بار طرح موشک لانگ مارچ ۹ تقریباً شبیه راکت معروف استارشیپ است.
طبق مشخصات منتشر شده، راکت لانگ مارچ ۹ یک مرحله اول خواهد داشت که قابل استفاده مجدد خواهد بود و از ۳۰ موتور YF-۲۱۵ نیرو می‌گیرد. سوخت آنها از متان و اکسیژن مایع است و هر کدام نیروی رانش تقریباً ۲۰۰ تن دارند. برای مقایسه، اولین مرحله استارشیپ با ۳۳ موتور رپتور و با سوخت متان و اکسیژن مایع، هر کدام نیروی رانش حدود ۲۸۰ تنی دارند.
