اینک ایران ـ ماهشهر
میزان جنایت‌های نظام آخوندی در قیام آبان ۹۸ به‌راستی روی شاه را پس از کشتار ۱۷شهریور ۵۷ سفید کرده است. تماس یک هموطن دردمند از ماهشهر پرده از روی وقایعی برمی‌دارد که از یک‌سو بیانگر ابعاد شقاوت و از دیگر سو نشان‌دهندهٔ شجاعت و ایستادگی قیام‌آفرینان و هراس حاکمیت آخوندی از سرنگونی در تقدیر است.
«من اهل ماهشهرم و حتماً می‌دونید که در اعتراضات اخیر بعد از کرمانشاه، ماهشهر بیشترین تعداد کشته رو داشت. نمی‌دونم چقدر ماهشهر رو می‌شناسید. ماهشهر با داشتن بیش از ۲۰مجتمع پتروشیمی یکی از بزرگترین قطب‌های پتروشیمی ایران و حتی خاورمیانه است و هم‌چنین با داشتن بندر خمینی دارای یکی از بزرگترین بنادر تجاری در ایران و هم‌چنین یکی از بزرگترین بنادر صادرات نفت در کشوره(بیشتر نفت ایران و بیشتر محصولات تولیدی پالایشگاه آبادان از ماهشهر و خارک صادر می‌شه) و جالب‌تر این‌که ماهشهر بین دو رودخانه زهره و جراحی قرار گرفته و از لحاظ کشاورزی و صیادی هم جایگاه ویژه‌ای بین بقیه شهرهای خوزستان داره.
بزرگترین مخازن نگهداری و صادرات بنزین و گازوییل و میعانات و غیره با فاصله ۵دقیقه‌ای خونه‌ٔ هر کدوم از اهالی ماهشهره. حالا در کنار این شهر که از لحاظ جمعیت در رتبه دوم شهرهای خوزستان بعد از اهواز قرار داره، چند شهرک قرار گرفته که همه کارگرنشین و به‌شدت فقیر هستن.
شهر چمران(جراحی)، شهرک طالقانی(کوره)، شهرک رجایی(زنجیر)، شهرک مدنی و دهکده گاما. توی این شهرک‌ها به‌دلیل بیکاری و فقر گسترده انواع بزه رواج داره. در مورد دهکده گاما جالب اینه که در فاصله ۱۰۰۰متری مجتمع‌های پتروشیمی قرار داره اما حتی ساکنینش به حمام ساده دسترسی ندارند.
حالا با گفتن اینا می‌خوام به اینجا برسم که اهالی ماهشهر درست کردن راه‌بندان و بستن جاده‌های دسترسی به منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی(مجتمع‌های پتروشیمی) و بستن راه دسترسی به بندر خمینی ملعون را انجام دادند. اونم با آتش زدن چند حلقه لاستیک و قرار دادن چند تا سنگ توی جاده و خاموش کردن چند تا کمپرسی و کامیون در جاده. حالا فکر می‌کنید چه اتفاقی افتاد؟ به دستور استاندار، سپاه خوزستان یک تیپ ویژه تکاور به ماهشهر فرستاد به همراه ۲تانک و ۶نفربر و کلی سلاح سنگین و نیمه‌سنگین و حتی هلیکوپتر نظامی! به‌محض ورود به ماهشهر ابتدا توی شهر چمران(جراحی) وارد شدند و مردم رو به گلوله بستن. با کلاشینکف؟ خیر با تیربار دوشکا. دقیقاً با تیربار دوشکا. و از هلیکوپتر هم توی شهر چمران(جراحی) به مردم عادی تیراندازی کردند. حتی به سمت مردمی که توی خونه بودن و حتی توی راهپیمایی اعتراضی شرکت نکرده بودند. و در همون ساعت اول حدود ۱۷نفر از جمله ۲کودک ۴ و ۸ساله و یک پیرزن هفتاد و چند ساله با تیر مستقیم برادران پاسدار کشته شدن(آمار بقیه کشته‌ها به‌علت فرار جوانها به بیشه‌ها و تیراندازی کور پاسدارها به این بیشه و نیزارها هنوز مشخص نیست).
چند کشته از بین زخمی‌هایی بودند که بیمارستان شهر به دستور پاسداران از پذیرششون امتناع کرد. عصر همون روز وارد شهرک‌های رجایی و دهکده گاما و شهرک مدنی شدند و اونجا رو هم از کشتار بی نصیب نگذاشتند.
درگیری به شهرک طالقانی(کوره) کشیده شد و چون مردم این شهرک به‌دلیل مسلح بودن، مقابله به‌مثل کردن، از ساعت شش هفت عصر سه‌شنبه تا ساعت یک بامداد چهارشنبه حتی یک ثانیه صدای رگبار قطع نشد.
با تانک وارد شهرک شدند اما با مقابله مردمی در این شهرک‌ها، غائله جمع نشد و پاسداران هم کشته و زخمی زیادی داشتند که با وساطت شیوخ و ریش سفیدان و بزرگان منطقه تیراندازی قطع شد و شهرک طالقانی محاصره شد.
تا ۳روز بعد از اون از این شهرک‌ها جوانها رو دستگیر می‌کردند و فعلاً غائله ساکت شده ولی نمیشه گفت آرامه.
...مردم ایران حق اعتراض ندارند».