سالگرد قیام ۱۴۰۱ و ریشه‌های آن در جامعه که هنوز زنده است
گفتگو با بهنام کریمی
دومین سالگرد قیام شکوهمند مردم ایران در سال ۱۴۰۱ علیه دیکتاتوری ولایت فقیه با گسترده‌ترین شعار مرگ بر خامنه‌ای را در حالی پشت سر می‌گذاریم که زمینه‌های قیام بسا بسا بیشتر از قبل مشهود هست
قیام ۴۰۱ که در واکنش به‌قتل مهسا (ژینا) امینی از ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ آغاز شده بود، در ماه‌های بعد نیز ادامه یافت و به جنبشی گسترده و شکوهمند تبدیل شد و خشم و نفرت انباشته‌شده جامعه را به آتشی عظیم تبدیل کرد که تا به امروز شعله‌های آن خاموش نشده است.
مردم ایران در قیام ۱۴۰۱ تمامیت رژیم ولایت فقیه را به چالش کشیدند. از همان لحظه‌های آغازین شکل‌گیری قیام، شعار «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر خامنه‌ای» فریاد اعتراض مردم را به جهانیان مخابره کرد.
در نقطه مقابل، خامنه‌ای تمام دستگاههای سرکوب خود را بسیج کرد تا شعله‌های گدازان قیام را خاموش کند. در طول ۷ روز اول قیام، دست‌کم ۹۰ نفر از مردم، شامل زنان و جوانان، به‌شهادت رسیدند.
در ۸ بهمن ۱۴۰۱، سازمان مجاهدین خلق ایران اعلام کرد که قیام به بیش از ۲۸۲ شهر کشور گسترش پیدا کرده و ۷۵۰ نفر از مردم در جریان آن جان خود را از دست داده‌اند و تعداد بازداشت شدگان به بیش از ۳۰ هزار نفر رسید. در ۸ فروردین ۱۴۰۲، اسامی ۶۷۵ تن از شهدا منتشر شد.
بر اساس گزارشهای رسیده از کانون‌های شورشی و خبرنگاران مردمی، از ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ تا ۱ آذر ۱۴۰۱، دست‌کم ۱۰۲۷ اعتراض از سوی دانشجویان کشور شکل گرفت. در اقدامی کم‌سابقه هزاران حرکت اعتراضی در خیابان‌ها همگام با اعتصابات بازاریان و تجمع‌های گوناگون، لرزشهای پایانی حکومت استبدادی را بشارت داد و به این ترتیب مبارزات قهرمانانه مردم ایران به مرحله‌یی نوین بالغ شد.