روزنامه حکومتی: همه می‌دانستند که پزشکیان بالاخره سراغ ماجرای بنزین می‌رود اما نه به این زودی
درپی زمزمه‌های قطع سوبسید بنزین توسط پزشکیان، جماران‌نیوز نوشت:
تصمیم‌گیری در خصوص قیمت بنزین و ناترازی بیش از ۴ میلیارد دلاری در این حوزه به این راحتی مقدور نیست. مسائل اقتصادی به‌صورت یک زنجیره به یکدیگر متصل هستند و یک حرکت اشتباه همانند دومینو خطاهای پی‌درپی ایجاد خواهد کرد.
روزنامه فرهیختگان متعلق به ولایتی مشاور خامنه‌ای نیز نوشت:
در دولت روحانی قیمت بنزین به‌صورت ناگهانی شوک‌درمانی شد. برخلاف تجربه دولت احمدی‌نژاد، شوک‌درمانی بنزینی در آبان ۹۸ (حتی با اضافه شدن تأثیر کرونا) نتوانست شکاف بلندمدتی در مصرف بنزین ایجاد کند و هم‌اکنون مصرف بنزین در روند بلندمدت پیشین خود قرار گرفته است.
این منبع می‌افزاید: در سال ۱۴۰۳، دولت باید معادل دو ماه درآمد نفتی خود را با بنزین تهاتر کند و با ادامه این روند، در ۱۰ سال آینده دولت مجبور خواهد بود که کل درآمد نفتی خود را برای واردات بنزین صرف کند!
روزنامه حکومتی هفت صبح در درباره اظهارات روز سه‌شنبه پزشکیان در مورد حذف سوبسید بنزین، نوشت:
همه می‌دانستند که پزشکیان بالاخره سراغ ماجرای بنزین می‌رود اما نه به این زودی. اما او بالاخره دست گذاشت روی بنزین و ناگهان هنگامه به‌پا شد و صدای مخالفت از هر طرف به گوش رسید حتی از طرف مدافعان بازار آزاد و کسانی که متهم بودند برای افزایش قیمت بنزین در سال ۹۸ به روحانی مشورت داده‌اند.
این روزنامه حکومتی افزود: آیا می‌توان گفت چشم‌ها حتی چشمان مدافعان آزادسازی قیمتها از بلواهای سال ۹۸ ترسیده است. هر چقدر هم دولت جنجال و اعتراض و احتمال بحران را به جان بخرد و قیمت بنزین را افزایش بدهد باز با تورم رسمی۸۰ درصدی روی زخم فقط برای مدت خیلی کوتاهی بسته خواهد شد.
از سوی دیگر، ایران روزنامه رسمی دولت آخوندی نوشت: جامعه نسبت به هر خبری درباره بنزین حساس است به‌ویژه اگر این خبر به رئیس‌جمهور منتسب باشد. در دولت چهاردهم از شوک‌درمانی و غافلگیر کردن مردم در هیچ بخشی خبری نخواهد و اگر در اینده برای اصلاح نقص ساختاری، مانند قیمت بنزین، تصمیمی گرفته و مطابق آن گامی برداشته شود این گام قطعاً با همراهی مردم خواهد بود.
پزشکیان روز سه‌شنبه در مراسم معارفه وزیر اقتصاد رژیم گفته بود:
خبرگزاری باشگاه خبرنگاران رژیم ۶ شهریور ۱۴۰۳
هیچ منطقی وجود ندارد که ما بنزین را بخریم به قیمت مثلاُ دلار آزاد بیاییم بفروشیم بخریم و بیاییم بفروشیم به قیمت مثلا سوبسیددار. حالا اونی که میدیم بدهیم حالا این خود این جای بحثه آیا باید بدیم علم اقتصاددانشمندان، تجربه بین‌المللی این حرف رو از ما قبول می‌کنند؟ حالا من پول کندم ندارم، پول دارو ندارم پول نهاده ندارم پول حقوق بازنشسته رو ندارم اونوقت بنزین را می‌خرم دلاری ۵۰ تومان می‌فروشم ۱۰ تومان. کدام منطقی این رو از ما قبول می‌کنه که ما داریم این کار رو می‌کنیم.