بحران مسکن و اجاره بها
یکی از بحران‌های اجتماعی در ایران، موضوع مسکن است، در آستانه‌ی بازگشایی مدارس، فصل تجدید قراردادهای مستأجرین این بحران تشدید می‌شود و هر ساله شرایط سخت و سخت‌تر هم می‌شود.
فصل تابستان فصل تجدید قراردادهای مستأجرین یا جابجایی برای یافتن خانه‌ای جدید است تا موضوع ثبت‌نام دانش‌آموزان نیز برای خانوار ایرانی تعیین تکلیف شود و وسط سال مجبور تغییر مدارس کودکان خود نباشند.
نایب‌رئیس اتحادیه املاک رژیم ۲۹ مرداد گفت: «میانگین نرخ اجاره‌بها در تهران بیش از ۵۰ درصد افزایش داشته است. وی افزود: رشد نرخ اجاره‌بها با توان مالی مستأجران همسو نیست و با توجه به رشد قیمت‌ها در بازار خریدوفروش، مستأجران دیگر به خرید خانه فکر نمی‌کنند، زیرا با توان آن‌ها فاصله زیادی دارد»
قیمت متوسط هر مترمربع مسکن در تهران از ۸۵ میلیون تومان هم گذشته، یعنی یک کارگر اگر تمام دستمزد سالش را جمع کند بازهم نمی‌تواند پول خرید یک متر خانه را تأمین کند.
متوسط زمان برای یک کارگر در اروپا که توان خرید خانه داشته باشد ۱۰ تا ۱۵ سال است؛ اما در ایران تحت حاکمیت آخوندها این زمان از ۱۰۰سال هم فراتر رفته و در عالم واقع دیگر چشم‌انداز صاحب‌خانه شدن برای اغلب کارگران ایران وجود ندارد.
البته این شرایط وخیم تمام مردم ایران را در برمی‌گیرد، برای همین است که صحنه‌ی شهرهای ایران به صحنه‌ی اعتراض پرستاران، بازنشستگان، فرهنگیان، کارگران و سایر اقشار تبدیل‌شده است، اقتصاد در حکومت آخوندی به‌گل‌نشسته است و خامنه‌ای سرمایه‌های مردم ایران را برای حفظ حاکمیتش در تنور تروریسم و ترویج بنیادگرایی به‌فنا داده است.