بهزاد علیشاهی مأمور و دلقک وزارت اطلاعات آخوندها ـ پرونده
گزارشی مستند از توطئه‌ها و دسیسه‌های رژیم آخوندی علیه مقاومت مردم ایران در پرونده
در سیزدهمین پرده از نمایش دادگاه غیابی مجاهدین، یک به‌اصطلاح شاهد غیابی هم تولید شد. مزدوری، تحت عنوان «عضو سابق مجاهدین» در مقام شاهد، به‌صورت غیرحضوری در دادگاه صحبت کرد که البته همونطور که گفتم غیابی بود و نام و تصویرش هم منتشر نشد.
۱۰روز پس از برگزاری این نمایش در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۴۰۳، فیلم کوتاهی از این «شاهد» بدون «نام و تصویر» در یک کانال تلگرامی وابسته به وزارت اطلاعات گذاشته شد که در آن آخوندک خیمه‌شب‌بازی قضاییه جلادان علت عدم نمایش چهره «شاهد» را «حفاظت از ایشان» عنوان می‌کند.
این مزدور ولایت کیست؟ چرا رژیم برخلاف شاهدان و شاکیان قبلی که به‌صورت حضوری در نمایش شرکت می‌کردند، این یکی را پشت‌پرده نگه داشته است؟
کسی که به‌صورت غیابی و بدون نام و تصویر، به‌عنوان شاهد در نمایش دادگاه ظاهر شده، کسی نیست جز بهزاد علیشاهی.
این دلقک وزارت بدنام در ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ یعنی کمتر از یک ماه قبل از آن، به‌عنوان خبرنگار، با علی اکرامی، مأمور شعبه اطلاعات آخوندی در خوزستان مصاحبه می‌کند. و پیش از آن هم بارها در شوهای مختلف وزارت اطلاعات ظاهر شده است.
اما چرا شاهد مخفی و غیابی؟ چرا مثل باقی مزدورانی که به دادگاه آوردند و آنها را در موضع شاهد قرار دادند، این یکی را هم به دادگاه نیاوردند؟ آیا مسأله، واقعاً «حفاظت» است که آن آخوندک طرح می‌کند؟ اگر نه! مسأله چیست؟
روشنه که بهانهٔ «حفاظت از شاهد» که توسط آخوندک گردانندهٔ نمایش روحوضی تراشیده شده، جزیی از این نمایشه. شما ملاحظه بفرمایید که تا پیش از این قضاییهٔ جلادان در رابطه با آوردن به‌اصطلاح شاهدان چه مسیری را طی کرده.
از همان روزهای اول مهره‌های زیادی، تحت عنوان شاکی و شاهد به کار گرفته، از دختر جلاد اوین لاجوردی و پسر قاتل مجاهدین، صیاد شیرازی تا مأموران اطلاعاتی رژیم که برای نفوذ به ارتش آزادیبخش ملی ایران فرستاده شده بودند مانند طالب جلیلیان و محمدرضا مبین تا مأموران شعبه اطلاعات رژیم در تعدادی از استانها مثل جهانشاه سید محمدی و علی اکرامی.