تأمین کسری بودجه یا دزدی آشکار از مردم
آخوند رئیسی روز ۱۸ اردیبهشت حرفهای عجیب و غریبی زد که خیلی جای بحث داره؛ اما ما الآن قصد داریم یک ادعای اقتصادی آخوند رئیسی رو بررسی کنیم. اول صحبتهای رئیسی رو باهم بشنویم
ببینید آنچه که تورم ایجاد میکنه اون علتها را باید از بین برد تا تورم کاهش پیدا بکنه. ما خب از ابتدای دولت تلاش کردیم با تورم ۵۹ و ۶۰ درصد و اینها وارد کار شدیم خب باید تورم کاهش پیدا کند چه بکنیم اولین چیزی که تورم ایجاد میکند کسری بودجه است دولت تلاش کرد که کسری بودجه نداشته باشد، در سال اول که سال ۱۴۰۰ باشه ۶ ماه ۱۴۰۰ که آمدیم تلاش کردیم که کسری بودجه نداشته باشیم حتی آن کسری بودجهیی هم که بود یعنی ۴۸۰هزار میلیارد را ما سعی کردیم نه با استقراض نه با چاپ پول بلکه با تولید و با ایجاد درآمد ما پشت سر بگذاریم و این کار اتفاق افتاد
یکی از دروغهای افشا شده رئیسی همین بود که در فروردین ۱۴۰۲ دولت آخوند رئیسی رکورد تورم ۸۰ سال گذشتهٔ ایران رو شکست و کسری بودجهاش بهرقم هزار هزار میلیارد تومان رسید؛ اما الآن ما قصد داریم مبحث کوچکی از موضوع تأمین کسری بودجه رو بررسی کنیم.
گفت پول چاپ نکرده، دهها رسانه و کارشناس حکومتی و همتی رئیسکل پیشین بانک مرکزی رژیم گفتن که آخوند رئیسی با چاپ روزانه ۶ هزار میلیارد تومان پول، نقدینگی رو به بالای ۱۰هزار هزار میلیارد تومان رسونده، یعنی با دوبرابر کردن نقدینگی در شرایط رکود، نیمی از ارزش دارایی و درآمد مردم ایران رو دزدیده. پس یکی از راههای تأمین کسری بودجهٔ آخوند رئیسی چاپ پول بیپشتوانه و سرسامآور بوده که در واقع دزدی از مردم ایرانه.
یک منبع درآمد دیگه برای تأمین کسری بودجه، اخذ مالیاته. خب در همهٔ جای دنیا دولتها از مردم مالیات دریافت میکنن و بخش عمدهیی از بودجه رو با مالیاتها تأمین میکنن. اما در نظام مالیاتی حکومت آخوندی یک تفاوتهایی هست که اون رو بهنظام دزدی از مردم ایران تبدیل میکنه. چطور؟
تا جایی که به مردم ایران برمیگرده ظالمانهترین مالیاتها رو باید پرداخت کنن، چرا ظالمانه؟
در سال ۱۴۰۳ حقوق بیش از ۱۲ میلیون تومن باید ۱۰ درصد مالیات بپردازه، یعنی یکمیلیون ۲۰۰هزار تومان باید بپردازه.
این در حالیکه هزینهٔ سبد معیشت خانوار ۴ نفره در بهمن ۱۴۰۲ مبلغ ۳۲ میلیون و ۸۵۰ هزار تومان برآورد شده.
فقط در فروردین ۱۴۰۳ قیمت مواد غذایی ۳۰درصد افزایش داشته یعنی الآن ۱۲ میلیون تومان در بهترین حالت یکسوم هزینهٔ تأمین سبد معیشته؛ اما حکومت آخوندی از اون ۱۰درصد مالیات میگیره. حتی از دستفروشان مترو هم به میزان فروشی که توی کارتشون پول واریز بشه مالیات میگیره.
اعتصاب طلافروشان هم یکی از نمونههای اخاذی حکومتی از کسبه و بازاریهاست که از هفتهٔ اول اردیبهشت شروع شد و اعتراض به اینه که در چند مرحله از اونها اخاذی مالیاتی میکنه.
اما میشه گفت که خیلی از کشورها در بحرانهای اقتصادی با سیاست ریاضت اقتصادی و کاهش هزینهها و افزایش درآمدها از جمله مالیات با بحران اقتصادی مقابله میکنن، البته هر میزان افزایش مالیاتی رو هم که میکنن حتماً مسیر هزینه کرد اون رو هم مشخص میکنن و در نهایت هم به مردم گزارش میدن که این مالیاتی که گرفتن رو صرف چه کاری کردن. اما در رژیم آخوندی روند درآمدهای مالیاتی رو همه میدونن سر از پروار کردن سپاه و بسیج و آقازادهها و زالوزادهها میشه.
از طرف دیگه در نظام مالیاتی دیکتاتوری آخوندی، افزایش مالیات و در اساس مالیاتستانی فقط از مردمه، یکقلم ۶۰درصد اقتصاد ایران دست نهادها و ارگانهای زیرمجموعهٔ بیت خامنهای مثل بنیاد موسوم به شهید. کمیتهٔ خمینی ملعون، سازمان تبلیغات اسلامی. بنیاد مسکن، بنیاد مستضعفان، ستاد اجرایی فرمان خمینی ملعون و بیش از ۴۰ ارگان و نهادش حتی یک ریال هم مالیات پرداخت نمیکنن. حتی موضوع اینجا متوقف نمیشه این نهادها با اینکه همه شون سودآور هستند برای پیشبرد کارشون از دولت تسهیلات هم دریافت میکنن.
یک موضوع دیگه که دولتها با تعیین مالیات به اقشار فقیر جامعه کمک میکنن. تعیین مالیات برای خانههای خالیه، این کار افزایشهای ناگهانی و غیرهمخوان اجارهبها و رهن خونهها با افزایش درآمدها جلوگیری میکنه؛ اما در حکومت آخوندی حتی صورت ظاهری این قانون در سال ۱۳۸۰ در مجلس رژیم حذف شد. به این ترتیب راه ورود بانکها و شرکتهای حکومتی به سیستم بنگاهداری و سرمایهگذاری در املاک و مسکن رو هموار کردند و هر کدام از این بانکهای حکومتی هزاران خانه خالی دارند و اهرم گران کردن مسکن دستشونه.
بالاخره بعد از ۲۰ سال فرار از مالیاتدهی بانکها برای خانههای خالی، در سال ۱۳۹۹ قانون اخذ مالیات از خانههای خالی رو تصویب کردن؛ اما الآن ۴ ساله که هیچ اقدامی برای گرفتن مالیات از خانههای خالی همین بانکها که مال بیت خامنهای و وابستگانش است صورت نگرفته. طبق قانون اگه خونهای یکسال خالی باشه باید ۴هزارم ارزش کل ملک رو برای هرماه خالی بودن مالیات بپردازه. در نتیجه این قانون نسیه روی کاغذ باقی موند اما متقابلا حکومت آخوندی از مردم ایران مالیاتها رو نقد دریافت میکنه
با همه اینها اونقدر هزینههای دیکتاتوری آخوندی در جنگافروزی و سرکوب و غارت زیاده که خوبه یک موضوع دیگه رو هم بدونید.
در بودجهٔ سال ۱۴۰۳ دولت آخوند رئیسی درآمد حکومت از مالیات ۱۳۰۸ هزار میلیارد تومان برآورد شده. رسانههای حکومتی نوشتن که در فروردینماه رژیم آخوندی ۵۶هزار میلیارد تومان مالیات دریافت کرده، یعنی با این احتساب تا پایان سال فقط از محل اخذ مالیات ۶۳۶ هزار میلیارد تومان کسری بودجه خواهد داشت. این یعنی فقط برای تأمین همین کسری باید روزی ۲هزار میلیارد تومان پول چاپ کنه. وقتی سایر منابع درآمدی رو هم محاسبه کنید میبینید که باز هم همون ۶ هزار میلیارد تومان پول رو روزانه چاپ خواهد کرد.
این وضعیت مالیات و چاپ پول در حکومت آخوندیه، آیا ریشهٔ مشکل اقتصادیه؟ یا مشکل جای دیگهاست؟