کولبر و سوختبر واژه‌های تلخ، برآمده از فقر و ستم مضاعف
کولبری یکی از شغلهای رایج مردم در مناطق مرزی کردستان است و بیش از ۴۰هزار نفر از مردم کردستان ناگزیر به این شغل رو آورده‌اند.
علت اصلی روی آوردن مردم مناطق مرزی کردستان به کولبری این است که در حال حاضر بیش از ۳۰درصد مردم بیکار هستند.
کولبرانی هستند که در ازای دریافت دستمزد از صاحبان سرمایه در سوز و سرمای زمستان یا گرمای طاقت‌فرسای تابستان ۲۴ساعته شبانه روز برای زنده ماندن و گذران یک زندگی فقیرانه کمرشان را به ثمن بخس اجاره می‌دهند.
این داستان زندگی روزمره بیشتر مردم مرزنشینان غربی کشور است تا لقمه نانی برای خانواده‌هایشان فراهم کنند. مردمی با کمرهای خمیده، پاهای ورم کرده و پردرد، دردی که همیشه همراهشان است.
در کنار تمام این درد و رنج‌ها، گلوله پاسداران حکومت غارت و چپاول هم سایه‌شان را تعقیب می‌کند تا قاچاقچیان واقعی به حضور نکبت‌بار خودشان ادامه بدهند.
واضح است که وضعیت اسفناک معیشتی و شرایط سخت کاری کولبران، آن روی سکه چپاولگریِ نجومی سران و مهره‌های نظام آخوندی، قاچاق نهادینه شده و رانت‌خواریست، که اتفاقاً توسط سپاه ضدخلقی و نیروی انتظامی صورت می‌گیرد و این دو نهاد ضدمردمی تا خرخره در آن درگیر هستند.
در یک ویدئو کلیپ که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده است این مردم محروم و فقر زده از درد و رنج، فقر و محرومیت خود نگران هستند و وضعیت خود را این‌گونه بازگو می‌کنند.
یکی از آنها در مورد مشکلاتش می‌گوید: «برای زن و بچه‌مان می‌خواهیم یک لقمه نان پیدا کنیم. من احتیاج به‌عمل دارم می‌گویند ۱۵۰میلیون تومان بده پول ندارم که عمل کنم.