افزایش سن بازنشستگی چپاولی نهادینه شده علیه کارگران
کارگران مجبورند با کمترین درآمد زندگیشان را بچرخانند و در عین‌حال باید حق بیمه را بپردازند تا در روزگاری که به سن بازنشستگی رسیدند، از سرمایه‌یی که در سخت‌ترین شرایط به این صندوق واگذار کردن بهره‌مند بشوند.
اما در برنامه‌ٔ هفتم توسعه‌ٔ حکومت آخوندی که دولت آخوند رئیسی آن را ارائه کرده. سن بازنشستگی افزایش پیدا کرده. یعنی کسانی که از سال ۱۴۰۳ قرار بازنشسته بشوند مابه‌ازای گذر هر سال باید ۶ماه بیشتر کار کنند و حق بیمه بپردازند تا بتوانند بازنشسته بشوند. یعنی کارگری که قرار است سال ۱۴۰۶ بازنشسته بشود باید تا سال ۱۴۰۸ کار کنه حق بیمه بپردازد. این افزایش ۶ ماه برای هر سال تا پایان این برنامه‌ٔ موسوم به توسعه ادامه دارد. اما چرا؟ یک ویدیو کوتاه ببینیم
میرزایی ـ معاون وزیر اسبق کار رژیم
آیا وضعیت صندوق‌های بازنشستگی چیزی غیر از نتیجه‌ٔ سیاست‌های دولتی در طی ۴۰ سال گذشته بوده؟ قطعاً نبوده ولی چطور یک حجم زیادی از سیاست‌های غلط که در سطح حکمرانی شروع می‌شود و منجر به این بحران می‌شود را نادیده می‌گیریم بعد می‌آییم می‌گوییم اگر سن بازنشستگی را ۵ سال ببریم بالا ناترازی صندوقها حل می‌شود؟ یعنی می‌تواند صندوقها هم‌چنان دچار یک فساد عظیم باشند دچار یک کسی پیش‌فروش دانشگاه علامه بوده رفته مدیرعامل یک صندوق بازنشستگی بزرگ‌شده در کدام سلسله این اتفاق می‌افتد؟
بله صندوق‌های بازنشستگی ورشکست شدن یا به عبارت درستش باید گفت که غارت شدن. پولی در این صندوقها نمانده استه که بخوان به بازنشسته‌ها پرداخت کنن، برای همین کارگران در سن بازنشستگی باز هم باید کار کنن، حق بیمه بپردازن تا جای خالی بخشی از پول‌های غارت‌شده‌ٔ صندوق‌های بازنشستگی را پر کنن. اما موضوع از چه قراره؟
سایت حکومتی دنیای اقتصاد در مرداد ۱۴۰۲ این‌طور نوشته: «مدیران فاسد، فساد، بی‌ثباتی؛ سه متهم اصلی بحران صندوق بازنشستگی»
یک فقره فساد لو رفته در صندوق بازنشستگی فولاد بود که ۱۰ هزار میلیارد تومان فقط توسط مدیران این صندوق دزدیده شده. این پرونده متعلق به سال‌های پیش از ۱۴۰۰ هست یعنی با دلار ۲۰ هزار تومان اگه حساب کنیم می‌شود نیم میلیارد دلار که با دلار ۶۵ هزار تومانی رقم نجومی ۳۲هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان پول کارگران فولاد از صندوق بازنشستگی فقط توسط مدیران چپاول شده.
یک فساد دیگر توسط قاضی جنایتکار مرتضوی در سازمان تأمین اجتماعی هست که مسکوت باقی مانده است. مرتضوی جنایتکار در یک معامله با بابک زنجانی ۱۳۸ شرکت تابعه‌ٔ تأمین اجتماعی را مابازای ۴ میلیون یورو به بابک زنجانی واگذار می‌کند که ارزش واقعی آن شرکتها به اعتراف رسانه‌ها و کارشناسان حکومتی دهها برابر بیشتر از ۴ میلیون یورو بود.
که البته این‌یکی از فسادهای قاضی مرتضوی در سازمان تأمین اجتماعی بوده فساد ۵ و سه‌دهم میلیون یورویی و ۸۲ میلیارد ین ژاپن هم ثبت‌شده و سال ۱۳۹۱ اختلاس از بیمه برابر با ۳۲۵۰میلیارد تومن بیرون زد. که با دلار ۱۲۲۵ تومان آن سال معادل ۱میلیارد دلار بود. پس وقتی بحث فساد مدیران می‌شود این یک نمونه از مدیران فاسد صندوق‌های بازنشستگی است.
یک موضوع دیگر بدهی دولت آخوند رئیسی به صندوق‌های بازنشستگی است، در ایران ۱۸ صندوق بازنشستگی وجود دارد، که حکومت تقریباً به همه‌ٔ آنها بدهکار است؛ اما ۹۸درصد این بدهی‌ها از این قراره
صندوق سازمان تأمین اجتماعی ۷۶ درصد
مؤسسه‌ٔ صندوق حمایت و بازنشستگان فولاد ۱۲ درصد
صندوق بازنشستگی کشوری ۱۰ درصد
در مهر ۱۴۰۲ خبرگزاری حکومتی مهر نوشت: «بدهکاری ۷۰۰هزار میلیارد تومانی دولت به سازمان تأمین اجتماعی» با محاسبه‌ٔ این رقم که ۷۶ درصد کل بدهی حکومت آخوندی به صندوق‌های بازنشستگی است به عدد بیش از ۹۰۰هزار میلیارد تومان می‌رسیم
این بدهی به دو صورت ایجاد شده، یکی بخشی که باید به این صندوقها پرداخت می‌شده که نشده است و بخش مهم آن برداشتهایی هست که از این صندوقها توسط حکومت انجام شده. یعنی حکومت آخوندی نه‌تنها سفره‌ٔ کارگران را خالی کرده و زندگی امروزشون را دزدیه، بلکه آینده و دوران بازنشستگی آنها را هم از سال‌ها پیش چپاول کرده و چیزی در صندوق‌های بازنشستگی باقی نگذاشته. برای همینه که بازنشستگان هر هفته در چندین شهر تظاهرات و اعتراض می‌کنن؛ اما هیچ مشکلی حل نمی‌شود؛ چون ریشه‌ٔ مشکل در همین حاکمیته که هزینه‌ٔ بقاش را از زندگی و سفره‌های مردم ایران و به‌ویژه کارگران تأمین می‌کند.