نگاهی به مشکلات پرستاران کشور
پرستاری یکی از مشاغل سخت در جهان محسوب می‌شود، اما در کشورمان به‌دلیل سیاست‌های ضدمردمی رژیم آخوندی سخت‌تر هم هست.
بسیاری از پرستاران تمایل دارند که از ایران مهاجرت کنند، بنا به گزارشات رسانه‌های رژیم دست کم سالانه ۲۵۰۰ تا ۳ هزار پرستار از ایران مهاجرت می‌کنند.
از طرفی با موج استعفای پرستاران به‌دلیل سختی کار هستیم، سال گذشته حدود ۲۰ پرستار در بیمارستان امیراعلم که یک بیمارستان کوچکی است، استعفا دادند،
عبادی معاونت پرستاری وزارت بهداشت رژیم در این زمینه گفت ۱۵درصد از پرستاران به‌دلیل سختی کار، مشکلات معیشتی یا عوامل دیگر ترک کار می‌کنند در ایران حدود ۱۴۰ هزار پرستار وجود دارد، ۱۵ درصد آن ۲۱ هزار پرستار است که مجبور می‌شوند کار را ترک کنند.
به‌دلیل کمبود پرستار، رژیم پرستاران را مجبور به اضافه‌کاری می‌کند، آن هم با ساعتی ۱۶ تا ۲۰ هزار تومان، یعنی اگر یک پرستار ۵۰ ساعت اضافه کاری کند و بالاترین دستمزد اضافه‌کاری را دریافت کند، می‌تواند با پول آن یک کیلو گوشت بخرد.
مابازای هر هزار نفر در ایران ۱.۶ (یک و شش دهم) پرستار وجود دارد، در صورتی که متوسط استاندارد جهانی ۵ تا ۶ نفر است و در بدترین حالت این تعداد نباید کمتر از ۳ نفر باشد.
در کشور‌های اطراف ایران تعداد پرستار نسبت به هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت به این صورت است: در قطر ۷ پرستار، در قزاقستان ۷ پرستار، امارات ۶ پرستار، عمان ۴ پرستار و ترکیه ۳ پرستار وجود دارد و تنها کشور‌های هم رده ایران، افغانستان، سوریه، یمن و پاکستان هستند.
شریفی‌مقدم دبیرکل خانه پرستار رژیم در این باره گفت: «طی سال‌های ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۲ قرار شده ۱۲ هزار پرستار استخدام شوند که هنوز این روند تکمیل نشده و هنوز به جذب سالانه ۳ هزار پرستار در سال هم نرسیده‌ایم».
این در حالی است که در ایران ۱۰۰ هزار پرستار بیکار وجود دارد.
پرستاران البته با این شرایط معترضند، نارضایتی آنها به شکل تجمعات اعتراضی یا مهاجرت، ترک کار، تغییر شغل و گاهاً خودکشی بروز می‌کند، اما رژیم و نهاد سرکوبگر حراست آن در پاسخ به مشکلات پرستاران برای آنها پرونده‌سازی می‌کند، تا با سرکوب آنها را وادار به عقب‌نشینی کند اما هرگز موفق نشده و نخواهد شد.