کنفرانس در نیویورک با شرکت گزارشگران ویژه سازمان ملل، کارشناسان ارشد حقوق بشرضرورت حسابرسی از سران رژیم
ضرورت حسابرسی از سران رژیم به جرم جنایت علیه بشریت در قتلعام ۶۷
و لغو مصونیت سران رژیم قتلعام در ایران
سخنرانیها
- پروفسور جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل برای ایران
- دکترگراژینا بارانوستکا عضو کارگروه ملل متحد در مورد ناپدید شدنهای اجباری
- استفان رپ سفیر پیشین آمریکا برای عدالت کیفری جهانی
- پروفسور ملانی او براین، رئیس انجمن بینالمللی دانشمندان علیه نسل کشی
- و آناهیتا سامی نماینده سازمان عدالت برای قربانیان قتلعام ۶۷ در ایران
پروفسور جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل برای ایران
بزرگترین و دردناکترین فاجعهای که پس از انقلاب ۱۳۵۷ شاهد آن بودهایم
ناپدید شدن اجباری و اعدام هزاران نفر در سال ۱۳۶۷است
که هزاران زندانی بر اساس فتوای خمینی
در سراسر زندانهای ایران بهصورت فراقانونی اعدام شدند
پس از قتلعام سال ۱۳۶۷، جلادان درگیر این کشتار
به مناصب عالی در عرصه سیاست و قضاییه ارتقا یافتند
و امروزه بسیاری از آنها در آن سمت ها باقی ماندهاند
من پیوسته از جامعه بینالمللی خواستار پاسخگویی رژیم ایران
در قبال جنایاتی از قبیل ناپدید شدن اجباری
و اعدامهای سال ۱۳۶۷ و اعتراضات آبان ۱۳۹۸ بودهام
روز جمعه، ۵ آبان ۱۴۰۲، کارشناسان ارشد حقوقبشر، از جمله گزارشگر ویژه ملل متحد برای ایران و یکی از اعضای گروه کاری سازمان ملل در مورد ناپدید شدنهای اجباری در کنفرانسی در نیویورک که به ابتکار سازمان عدالت برای قربانیان قتلعام ۱۳۶۷ در ایران برگزار گردید، شرکت کردند و از کشورهای عضو سازمان ملل خواستند تا بر ضرورت حسابرسی از آمران و عاملان قتلعام ۶۷ و نفی فرهنگ مصونیت تأکید کنند.
پروفسور جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوقبشر در ایران، دکترگراژینا بارانوستکا ، عضو کارگروه ملل متحد در مورد ناپدید شدن اجباری سفیر استفان راتز سفیر پیشین ایالات متحده برای عدالت کیفری جهانی؛ پروفسور ملانی او براین، رئیس انجمن بینالمللی دانشمندان علیه نسلکشی و آنا سامی، وکیل و نماینده سازمان عدالت برای قربانیان قتلعام ۶۷ در ایران سخنرانان این کنفرانس بودند.
شماری از نمایندگان چند کشور عضو مجمع عمومی ملل متحد و نمایندگان رسانههای گروهی آمریکایی و بینالمللی در این کنفرانس حضور داشتند.
دکتر جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل برای ایران، سخنران اصلی این مراسم، گفت: «بزرگترین و دردناکترین فاجعهای که پس از انقلاب ۱۳۵۷ شاهد آن بودهایم ناپدید شدن اجباری و اعدامهای سرپایی و خودسرانه هزاران نفر در سال ۱۳۶۷ است که هزاران زندانی بر اساس فتوای خمینی در سراسر زندانهای کشور بهصورت فراقانونی اعدام شدند.
پروفسور جاوید رحمان در بخشی دیگری از سخنان خود گفت: «نگرانی شدیدی در مورد جنایات جدی بر اساس قوانین بینالمللی حقوقبشر و حقوق بشردوستانه بینالمللی وجود دارد که از طریق این اعدامها صورت گرفته است. این جنایات شامل جنایات علیه بشریت، از جمله، نسل کشی، آزار و شکنجه، قتل، کشتار، و همچنین ناپدید شدن اجباری است.
اعدامهای دستهجمعی سال ۱۹۸۸ با امتناع مقامات دولتی از اعتراف علنی به این قتل ها، یا افشای سرنوشت کشتهشدگان و محل دفن آنها برای خانوادههای قربانیان و تهدید، آزار و اذیت، ارعاب و حملات به این خانوادهها ادامه یافته است. حکومت ایران عزم خود را برای پنهان کردن این قتلعامها از طریق روایتها و اظهارات نادرست، تحریف دادههای تاریخی و آزار و اذیت فعال بازماندگان و اعضای خانواده قربانیان و همچنین با پنهان کردن شواهدی مانند تخریب گورهای دسته جمعی، پنهان کردن سیستماتیک سرنوشت قربانیان، عدم ارائه محل دفن آنها، یا ارائه نکردن اطلاعات اعضای خانواده در مورد علل مرگ عمیقاً نگرانکننده است. به نظر من، چنین پنهانکاری ناپدید شدن اجباری و جنایت علیه بشریت است. قتلعامهایی که به اعدامهای خودسرانه و سریع منجر شد، و همچنین ناپدید شدن اجباری، منبع نگرانی بسیار جدی برای مأموریت من و همچنین چندین پروسدور ویژه سازمان ملل متحد بوده است.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوقبشر در ایران، در ادامه تأکید کرد: ناپدید شدن اجباری تا زمانی که سرنوشت و محل نگهداری افراد مربوطه بدون در نظر گرفتن مدت زمانی که گذشته مشخص شود ادامه دارد وی افزود: اعضای خانوادههای قربانیان حق دارند حقیقت را بیان کنند.
وی گفت پس از قتلعام سال ۱۳۶۷، جلادان درگیر این کشتار به مناصب عالی در عرصه سیاست و قضاییه ارتقا یافتند که امروزه بسیاری از آنها در آن سمت ها باقی ماندهاند. یک امکان استفاده از صلاحیت قضایی جهانی برای محاکمه این افراد برای ارتکاب جنایات جدی، از جمله جنایات علیه بشریت و سایر موارد نقض جدی حقوقبشر است که در سال ۱۳۶۷ رخ داد.
گزارشگر ویژه ملل متحد در مورد وضعیت حقوقبشر در ایران در بخش دیگری از سخنان خود گفت: همانطور که میدانید در ژوئیه سال گذشته، دادگاه سوئد حمید نوری را بهدلیل نقش داشتن در شکنجه و اعدامهای دستهجمعی در ایران در سال ۱۳۶۷ محکوم کرد، زیرا دادگاه او را در رابطه با جنایات جنگی و قتل مجرم شناخت و به حبس ابد محکوم کرد. روش کار دیگر راهاندازی یک دادگاه بینالمللی یا مکانیزم تحقیقی برای حسابرسی از همه افرادی است که مرتکب جنایات سنگین علیه مردم ایران شدهاند. من پیوسته از جامعه بینالمللی خواستار پاسخگویی (رژیم ایران) در رابطه با جنایاتی از قبیل ناپدید شدن اجباری و اعدامهای سرپایی و خودسرانه در سال ۱۳۶۷و اعتراضات آبان ۱۳۹۸ که (با) مصونیت دائمی مواجه شدهاند بودهام.
دکترگراژینا بارانوستکا عضو کارگروه ملل متحد در مورد ناپدید شدنهای اجباری
ناپدید شدن اجباری یک نقض مداوم حقوقبشر است
ما در ایران شاهد ناپدید شدن اجباری بودهایم
استفان راتز سفیر پیشین آمریکا برای عدالت کیفری جهانی
استفان رپ سفیر پیشین آمریکا برای عدالت کیفری جهانی
هیچ روند قضایی در جریان قتلعام ۶۷ وجود نداشت
قتلعام ۶۷ جنایت علیه بشریت است
اعدام شدگان افرادی بودند که با استبداد مذهبی در ایران مخالف بودند
پروفسور ملانی او براین
رئیس انجمن بینالمللی دانشمندان علیه نسل کشی
قتلعام سال ۱۳۶۷ جنایت علیه بشریت بود
مصونیت از مجازات پیرامون این جنایات تنها عاملان را جریتر کرده است
آناهیتا سامی نماینده سازمان عدالت برای قربانیان قتلعام ۶۷ در ایران
اعدامهای سال ۶۷ فصل سیاهی در تاریخ ایران است
بیش از ۳۰۰۰۰ نفر اعدام شدند که ۹۰ درصد آنان اعضای سازمان مجاهدین بودند
زمان آن فرا رسیده است که کشورهای عضو سازمان ملل
فورا تحقیقاتی درباره قتلعام ۶۷ در ایران را آغاز کنند
