۲۱ مهر یاد یار مهربان سالگرد درگذشت مرضیه بانوی هنر ایران در سال ۱۳۸۹
در سال ۱۳۸۹-مرضیه رستگار و جاودانه شد
مسعود رجوی – ۲۳مهر۱۳۸۹
سردار نغمه خوان ارتش آزادی،گنجینهٔ سرشارِ هنر ملی،خاتون شهر شعرها و شورها،بلبل همرازِ سوزها و سازها،پَر کشید.
مرضیه رَستْگار و جاودانه شد. یا أَیتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُارْجِعِی إِلَی رَ بِّک رَاضِیةً مَّرْضِیةً
بانوی عزت و همت،حدیث صفا و محبت «که با لعل خاموشش نهانی صدسخن دارم»
چرا که «مذهب عاشق، زمذهبها جداست عاشقان را مذهب و ملت، خداست»
«مذهب عاشق، زمذهبها جداست- عاشقان را؛ عاشقان را مذهب و ملت، خداست»
-----
در دل صحرای تاریخ معاصر ایران، «بلبل سرگشته» دهه های متوالی، «نیمه شبان تنها»، گمشده خود را می‌جست و سرانجام آن را در مهر تابان مقاومت و آزادی ایران‌زمین دریافت. نیمه شبان تنها در دل این صحرا گمشده خود را می‌جویم من که هم آوازم با سخن سازم
راز جداییها می‌گویم من کی‌ام آهی مانده به لبها کاتش عشقی در دل شبها راه گریزم.
---------
از تصویرِ مریم بر بالین مرضیه در دیدار آخرین در بیمارستان، به جانم آتش افتاد. از دیدن این صحنه‌های شگفت و به یاد ماندنی، خود را همان کولییی یافتم که مرضیه خوانده بود: بالا گرفته کار جنون کولی؛ دوباره زار بزن بغض فشرده می‌کشدت فریاد کن، هوار بزن برشو به بام و جار بزن آتش گرفته جان و تنت پوشیده بس نشد سخنت دیوار خامشی بشکن گلبانگ یار یار بزن.
راستی که از سنگ ناله خیزد روز وداع یاران. از یک‌سو جای هزاران تسلیت است. به ملت و رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت که بر همه دردهایمان مرهم می‌گذارد. از سوی دیگر، با شاخص صدق و پایداری و با شاخص رستگاری و جاودانگی، جای هزاران درود و افتخار به نمادها و ارزشهای پاینده و پایدار یک خلق و یک میهن و یک تاریخ است.
به سوی تو خدایا اِنّالله و اِنّا اِلَیه راجِعونْ: از خداییم و به او باز می‌گردیم...