مسکن، بحران اقتصادی یا بحران انقلابی؟
خبرگزاری حکومتی ایرنا، ۱خرداد در گزارشی با‌عنوان «چاردیواریهایی که دیگر اختیاری نیست» به فاجعه مسکن در ایران آخوندزده اذعان کرد.
ایرنا نوشت: «توسل مستاجران به مسکن اشتراکی موضوعی است که با در رفتن فنر قیمت املاک و به‌دنبال آن اجاره‌بها، دارد عادی می‌شود».
این خبرگزاری حکومتی افزود: «یکی از علت‌های اصلی گسترش این پدیده، افزایش قیمت مسکن و به‌دنبال آن افزایش نرخ اجاره‌بهاست که پیامدهای اجتماعی هم به‌دنبال دارد».
ستاریان، کارشناس مسکن هم به‌ایرنا گفت: «قیمت مسکن روزبه‌روز در حال افزایش است و نتیجه این اتفاق مهاجرت معکوس منفی است که بر سرخوردگی و از بین رفتن توان و قدرت زندگی در یک منطقه دلالت دارد. مسکن بزرگترین پارامتر و مسأله یک خانوار است و بیش از ۴۵ تا ۵۰درصد محتوای سبد خانوار را به خود اختصاص می‌دهد. وقتی خانواده‌ای ناتوان در تهیه این ضرورت مهم باشد به چادرنشینی، خانه‌های اشتراکی و غیره رو می‌آورد».
ستاریان گفت: «ما فرصت‌های حوزه مسکن را از دست داده‌ایم و امروزه با بحران بسیار بزرگی در این باره مواجهه شده‌ایم (حتی). اگر از امسال سالی یک میلیون مسکن از آسمان بیاید و در ایران قرار بگیرد ما ۶سال دیگر نتیجه‌اش را خواهیم دید».
موسوی چلک، یک کارشناس دیگر حکومتی هم به‌ایرنا گفت: «وقتی حال اقتصاد خوب نیست و نرخ تورم روزبه‌روز در حال افزایش است به‌طوری که از کنترل خارج می‌شود، حتماً پیامدهای ناگواری برای مردم و جامعه به‌دنبال خواهد داشت. یکی از این پیامدها مشکل در تأمین مسکن است».
موسوی چلک افزود: «مسکن اشتراکی هیچ نکته مثبتی ندارد و تماماً پیآمد منفی است. مسکن اشتراکی انتخابی بین بد و بدتر بین چادرنشینی و بی‌سر پناهی است».
این کارشناس حکومتی نسبت به‌پیامدهای خطرناک این وضعیت برای رژیم هشدار داد و گفت: با این وضع پیاپی «نارضایتی در جامعه افزایش پیدا می‌کند، افزایش نارضایتی هم مسبب (خشم) اجتماعی است که امروزه با آن روبه‌رو هستیم».