رژیم آخوندی بحران آب در مناطق شرق و شمال شرقی ایران را به گردن طالبان می‌اندازد
ظهره‌وند، سفیر سابق ایران در افغانستان بحران آبی در مناطق شرق و شمال شرقی ایران را به گردن طالبان انداخت و گفت: طالبان هامون را خشک کرده‌اند و آبی که از هرات می‌آمد را قطع کرده‌اند، باعث مشکلات در تأمین آب مشهد شده‌اند.
وی هم‌چنین گفت: نتیجه مشخصی از دیدار امیر عبداللهیان با وزیر خارجه طالبان بیرون نیامده است. اختلاف آب میان ایران و افغانستان سابقه‌ای به درازای صد سال دارد. گاهی، دیپلماسی منجر به توافق در مورد این مسأله شده است، اما به‌دلیل نوسانات سیاسی در افغانستان در پنجاه سال گذشته و برآمدن دولتهای متعدد و متضاد، این مسأله در هر دوره منجر به تفاوت‌های دیپلماتیک، سیاسی و محیط‌زیستی شده است.
خبرگزاری ایمنا در سال۹۶ درباره عمق اختلاف میان دو طرف نوشته بود:
بدین ترتیب، مسئولان مرزی افغانستان ادعا کرده‌اند که ایران با استفاده بی‌رویه، آبهای مشترک را خشکانده است (!) و حال نوبت آنهاست که به بهره‌برداری از آبهای مشترک بپردازند. آنها معتقدند در حال حاضر آب هیرمند کاهش یافته ولی ایران مطابق قرارداد گذشته از آبهای افغانستان استفاده می‌کند که این مسأله زمینهای زراعتی افغانستان را با کمبود آب مواجه ساخته است. از سوی دیگر مقامات ایرانی معتقدند دولت افغانستان اخیراً معاهداتی را با کشورهای مختلف برای ایجاد سدهای انحرافی مانند سد کجکی ۲ بر روی هیرمند داشته است. این مسأله سبب شده تا افغانستان طی سالهای اخیر از پرداخت حق آبه قانونی رودخانه هیرمند سرباز بزند. بر این اساس، در سالهای اخیر فقط سیلابها در چند ماه از سال به ایران وارد می‌شوند و این امر خشکی تالاب هامون و شیوع ریزگردها در استان سیستان و بلوچستان را سبب شده است. هر چند در نهایت وزارت امور خارجه افغانستان تأکید کرده است که «افغانستان تعهد جدی بر تطبیق کامل توافق‌نامه آب هلمند (هیرمند) با ایران دارد»، اما در پی خشکسالیهای متعدد سالهای اخیر، بحث هیدروپلیتیک (نقش آب در رفتارهای سیاسی)، باز هم به موضوعی جدی در مناسبات ایران با افغانستان تبدیل شده است.