ژنو- اجلاس حمایت از قیام مردم ایران و محکومیت سرکوب و نقض حقوق بشر همزمان با اجلاس شورای حقوق‌بشر ملل متحد- ۲۳ اسفند ۱۴۰۱
سخنرانان سرکوب قیام توسط رژیم آخوندی را جنایت علیه بشریت دانستند و خواستار پایان دادن به مصونیت از مجازات و محاکمه سران رژیم در دادگاههای بین‌المللی شدند
روز سه‌شنبه ۲۳اسفند همزمان با ۵۲ امین اجلاس شورای حقوق‌بشر سازمان ملل در ژنو، اجلاسی در رابطه با نقض حقوق‌بشر در قیام و مقاومت ایران در محل ملل‌متحد در ژنو برگزار شد.
در این اجلاس پروفسور اریک دیوید، استاد حقوق بین‌الملل در دانشگاه آزاد بروکسل و رئیس مرکز بین‌المللی درویت بلژیک، پرفسور کریستین پرگو استاد دانشگاه ژنو، پرفسورآلفرد زایاس کارشناس پیشین سازمان ملل متحد، دکتر آنتیو استانگو رئیس فدراسیون حقوق‌بشر در ایتالیا، پرفسور کانی دی لا وگا مدیر اکادمیک برنامه های بین‌المللی دانشکده حقوق دانشگاه سان فرانسیسکو، فریده کریمی عضو کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت و آیسان جدیری از جوامع ایرانیان جزو سخنرانان این اجلاس بودند
پروفسور اریک داوید، گفت: همه ما از قساوت رژیم آخوندها اطلاع داریم. البته می‌توان به اعدام های گسترده مخالفان سیاسی، ۳۰.۰۰۰ نفر از هواداران و اعضای مجاهدین خلق ایران در سال۱۳۶۷ فکر کرد.
اعدام های فجیع با خفه کردن قربانیان با بازوی جرثقیل، سنگسارها مانند آغاز دوران قرون وسطی، تمرین سیستماتیک شکنجه و شلاق زدن.
هموطن من اولیویه واندکاستیل که به اتهام واهی جاسوسی دستگیر شده است به تازگی به ۴۰سال زندان و ۷۴ضربه شلاق محکوم شده است. سرکوب وحشیانه تظاهرات ضدحکومتی در سال۲۰۲۲ و هم‌چنین ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ که با توجه به ماهیت عظیم این نقضها، جنایت علیه بشریت محسوب می‌شوند.
ما باید به این معافیت از مجازات، که یک رسوایی است، از طریق تعقیب کیفری توسط کشورهایی که «صلاحیت جهانی» به‌خاطر اعمال شکنجه یا اعدام های غیرقانونی دارند، پایان دهیم.
پروفسور اریک داوید افزود: مأموریت کمیسیون بین‌المللی حقیقت یاب، یک مأموریت محدود برای ارتکاب نقض حقوق‌بشر علیه زنان و کودکان است. اما هم‌چنین برای ایجاد پیوندی است از تداوم بین این تخلفات و تخلفات گسترده توسط مقامات از دهه۱۹۸۰ است و از الزامات مبارزه با مصونیت از مجازات.
اگر چه موضوعیت وجودی این کمیسیون حقیقت‌یاب، تحقیق بر سر سرکوب خشونت‌بار تظاهراتهای مخالفین حکومت در سال۱۴۰۱ است، اما این نوع سرکوب در سالهای ۱۳۹۶ و ۱۳۹۸ هم تکرار شده. واضح است که این اعمال شامل جنایت علیه بشریت می‌شود.
یک نمونه خوب آن پرونده حمید نوری است، شکنجه‌گری که سال پیش مشخصاً به جرم شرکت در این اعمال وحشتناک از جمله در کشتارهای سال۱۳۶۷ در سوئد محکوم شد.
پرفسور اریک داوید پس از توضیح گوشه های دیگری از جنایات رژیم آخوندی گفت:
محاکمه سران رژیم ایران می‌تواند با ارجاع پرونده توسط شورای امنیت به دادگاه جزایی بین‌المللی صورت بگیرد.
پروفسور کریستین پرگو استاد دانشگاه ژنو گفت:
ما امروز رد مقر حقوق‌بشر هستیم، وحشی گری رژیم ایران را باید از هر طریق ممکن افشا کرد. باید در برابر مصیبتی که دامن مردم ایران را گرفته واکنش نشان داد. برای زنان و مردان ایرانی آینده با وجود حکومتی که دستش به خون آغشته است قابل تصور نیست، خون زنان و مردانی که از سال۱۳۵۷ شکنجه شدند، بدار آویخته شدند، و امروز برای یک ایران دمکراتیک و برابری مبارزه می‌کنند. بیاد بیاوریم کشتار ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال۱۳۶۷ که اغلبشان از مجاهدین خلق بودند؛ کشتاری که ابراهیم رئیسی از آمرین آن بود.
بیاد بیاوریم قتل کاظم رجوی را در نزدیکی همینجا در تاریخ ۴اردیبهشت سال۱۳۶۹، دوستی که زندگی‌اش را وقف ایران کرد. و اما در این روزها به کرات می‌شنویم که تظاهرکنندگان ایرانی فریاد می‌زنند «نه تاج، نه عمامه». لازم می‌دانیم یادی بکنیم از دوران شاه. بیاد بیاورید زندانهای مملو از مخالفینی که محکوم به اعدام بودند مثل مسعود رجوی که با تلاشهای دکتر کاظم و به یمن دخالت وکیلی از لیگ حقوق‌بشر سوئیس نجات یافت. کاظم رجوی این وکیل را قانع کرده بود که برای ملاقات وی به ایران برود.
پروفسور کریستین پرگو افزود: باید بیاد بیاورید ساواک را، پلیسی که مخالفین سلطنت را در داخل و خارج کشور تعقیب می‌کرد. و به خوبی بیاد می‌آورم که در سال۱۳۵۵ دانشجویان ایرانی کنسولگری ایران در ژنو را که یک نقطه کلیدی برای ساواک بود اشغال کردند تا پرونده‌های مخالفین را از آن بیرون ببرند. بیاد بیاوریم که چه تظاهراتهایی در اروپا صورت می‌گرفت هر جا که شاه به آن سفر می‌کرد؛ تظاهراتهای چشمگیری علیه شاه و همه جنایتهایی که مرتکب می‌شد. بگذارید باز هم نمونه‌ای از همین ژنو بگویم: در ۲۳ و ۲۴خرداد سال۱۳۵۱ این شهر شاهد شورشی کم نظیر بود. چرا؟ چون شاه توسط سازمان بین‌المللی کار دعوت شده بود و جمعیت بسیار بسیار کثیری نمی‌توانستند حضور وی را در این شهر برتابند.
بعد از روی کارآمدن خمینی، تراژدی کماکان برای زنان و مردان ایران ادامه دارد. امروز ایرانیان مسیر دیگری را انتخاب کرده‌اند؛ مسیری که به دموکراسی ختم خواهد شد.
پرفسور آلفرد دی زایاس، کارشناس مستقل پیشین شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد، در سخنان خود در این جلسه گفت:
اجازه دهید به قربانیان شکنجه و جنایات علیه بشریت در جریان قتل‌عام ۱۳۶۷و از آن زمان به بعد ادای احترام کنم. در سال۲۰۱۹ از موزه‌اشرف۳ بازدید کردم، چیزهای زیادی یاد گرفتم و مستندات مکفی در آنجا را تحسین می‌کنم. امیدوارم هیأت حقیقت یاب بتواند به آنجا برود و از موزه آنجا دیدار خواهد کرد زیرا خیلی چیزها برای فراگیری در آنجا وجود دارد.
ما همواره بحث مصونیت و جرایم ارتکابی را در طول سالها داشته‌ایم. آنچه برای مردم ایران مهم است داشتن یک حکومت دمکراتیک است. طرح ۱۰ ماده ای مریم رجوی عملی است و اجازه انتقال حاکمیت به مردم ایران را میدهد. جامعه بین‌المللی می‌تواند از چنین ابتکاری حمایت کند.
مهمتر از همه برای مردم ایران این است که یک رژیم دمکراتیک جدید برپا شود. در این راستا برنامه ۱۰ ماده ای مریم رجوی یک برنامه عملی است. منظورم این است که یک برنامه عمل برای دوران انتقال وجود دارد. و جامعه بین‌المللی باید به ابتکاراتی که به تغییر رژیم می‌انجآمد کمک کند. این کار را باید هر چه زودتر انجام دهد. بار دیگر از این فرصت استفاده می‌کنم برای ابراز همبستگی خود با خانم رجوی.
دکتر آنتونیو استانگو رئیس فدراسیون حقوق بشر ایتالیا گفت: همه از این واقعیت آگاه هستند که در ایران، حداقل از ماه شهریور، رویداد بسیار مهمی در حال وقوع است. بسیاری از مردم از انقلاب در ایران صحبت می‌کنند. نه فقط تظاهرات و نه فقط شورش. رویدادی که در تمام استان های ایران در حال وقوع است. دلایل این قیام نه تنها مسأله اقتصادی بلکه مسأله اقلیتها و زنان است. همه ما بار دیگر شاهد گسترش سرکوب، سرکوب خونین توسط رژیم آخوندها بوده‌ایم. یادم می‌آید شخصاً بیش از ۳۰سال است که اوضاع ایران را دنبال می‌کنم.
در آبان ۱۳۶۸ حدود ۱۵۰۰نفر توسط نیروهای سرکوبگر فقط با تیراندازی به جمعیتی که در چندین شهر ایران تظاهرات داشتند، کشته شدند. و این با دستگیری های گسترده همراه بود. موضوع دهها هزار دستگیری، زندان و شکنجه سیستماتیک افرادی است که در ایران زندانی شده‌اند. مردم ایران خواهان تغییر رژیم هستند، بحث گام های کوچک یا رفرم نیست، مردم خواهان تغییر رژیم در تمامیت آن هستند. مردم ایران به همه جهانیان نشان دادند که می‌توانند همه چیز خود را از جمله جانشان را فدا کنند، زیرا رسیدن به آزادی، دموکراسی و احترام کامل به حقوق‌بشر برای مردم ایران مهم است.
پروفسور کانی دی لا وگا مدیر آکادمیک برنامه های بین‌المللی دانشکده حقوق دانشگاه سن فرانسیسکو گفت پس از تشریح کنوانسیونهای مختلف در مورد حقوق کودکان و زنان بر ضرورت مقابله با نقض حقوق‌بشر آنان تأکید کرد.
خانم فریده کریمی عضو کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت گفت: با وجود سرکوب شدید قیام در ایران ادامه دارد. شش ماه است که زنان و جوانان برای آزادی و حقوق خود به خیابانها آمده‌اند.در مقابل، رژیمی وجود دارد که زنان و کودکان را می‌کشد.
رژیمی که از ماشین سرکوبش برای کشتن مردم و از ماشین تبلیغاتی اش برای کشتن امید و شیطان سازی علیه مخالفان استفاده می‌کند. این بسیار مثبت است که سازمان ملل در نهایت مأموریتی را برای بررسی جنایات این رژیم در جریان قیام تشکیل داده است. باید بر سازمان ملل‌متحد فشار می آورد تا مکانیسم های خود را سرعت بخشد.
به همین دلیل است که از همه شما دعوت می‌کنم در کنار مردم ایران که مصمم به رهایی خود و برقراری دموکراسی هستند بایستید.
آیسان جدیری از جوامع ایرانیان گفت: مردم ایران طی ۱۲۰سال گذشته بسیار رنج دیدند. ۱۲۰سال دیکتاتوری و نقض حقوق بشر. ستمی که بعد از سرنگونی شاه با یک دیکتاتوری جدید توسط آخوندها جایگزین شد.
در دیکتاتوری مذهبی زنان بیش از گذشته سرکوب شده‌اند. آخوندها و پاسدارانشان از روشهای خشونت‌بار بیشتری برای سرکوب مردم استفاده می‌کنند. در قیام اخیر آنها روی جمعیت شلیک کردند و کودکانی حتی ۸ساله را از پا در اوردند. آنها هم‌چنین با گلوله‌های ساچمه ای چشمان تظاهر کنندگان را هدف قرار دادند و بیش از ۶۰۰نفر به این وسیله زخمی شدند. از آذرماه آخوندها شروع به استفاده از گاز سمی در مدارس برای به وحشت انداختن دختران و والدینشان کردند تا بدین وسیله قیام را خاموش کنند. این یک جنگ آشکار علیه زنان و دختران است. جنگی علیه تمام مردم ایران. یک جنگ علیه بشریت. مبارزه مردان و زنان قهرمان کشور من در مسیر پیروزی در حرکت است من سازمان ملل را به اعزام فوری یک هیأت حقیقت‌یاب به ایران فرا می‌خوانم