۱۴ اسفند سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق پیشوای نهضت ضداستعماری مردم ایران در سال ۱۳۴۵

راه جهاد و مبارزه افتخار آمیز

ملت ایران که در نتیجه تسلط بیگانگان یک قرن و نیم در آتش نفاق و فقر و جهل می‌سوخت یا باید چندی دیگر این ذلت و استعمار را تحمل کند و بتدریج تمام خصوصیات ملی، اجتماعی و نژادی و مفاخر سی، چهل قرن تاریخ سربلند خود را از دست بدهد و... . . تسلیم آخرین ضربات اجنبی و عوامل او بشود یا این‌که از افتخارات دینی و ملی خود استعانت جسته صفحه تقدیر شوم را عوض کند و راه جهاد و مبارزه افتخار آمیزی را انتخاب نماید. ملت شرافتمند و قهرمان ایران طریق دوم را برگزید و مردم ایران به‌خوبی درک کرده‌اند که این جهاد عظیم ملی بر سر هست و نیست و مرگ و بقای یک مملکت شروع شده و با وحدت و اتفاق و فداکاری به این مرحله از پیروزی رسیده است.

 

این ملت آنجا که پای شرافت و استقلال مملکت در میان باشد، مرگ را بر زندگانی آلوده به ننگ و رسوایی ترجیح می‌دهد و به هیچ قیمت از ادامه نهضتی که آنرا به بهای خون فرزندان خود خریده است باز نخواهد ایستاد.

 

مسعود رجوی - احمد آباد ۱۴اسفند۱۳۵۷

بنام خدا و به‌نام خلق قهرمان ایران – به‌نام رهبری فقید که در اینجا آرمیده است، رهبری استوار، سرسخت و سازش ناپذیر که نخستین بار درس مبارزه با استعمار را در مکتب او آموختیم، آن که در میهن خود غریب و در خانه‌اش در تبعید و در عین زنده بودن چونان شهید به سر برد، از این رو جای آنست که بدواً خالصانه‌ترین درود انقلابی خود را نثار این آموزگار بزرگ جنبش‌های ضداستعماری ملل اسیر و در زنجیر جهان کنیم و هم‌چنین درود بفرستیم به شهید پر افتخار، وزیر خارجه قهرمان دکتر مصدق، شهید دکتر حسین فاطمی، قهرمان ملت ایران و نیز درود بفرستیم به شهدای پرافتخار ۳۰تیر، به همین مناسبت از کلمات تاریخی خود دکتر مصدق کمک می‌گیریم و درود می‌فرستیم باز هم به همه کسانی که به‌قول خود او در سیاست مملکت اهل سازش نیستند و تا آنجا که موفق شوند، مرد و مردانه می ایستند و یکدندگی به خرج می‌دهند  و درود می‌فرستیم باز هم به کسانی که به‌قول خود ایشان در راه آزادی و استقلال ایران عزیز از همه چیز خود می‌گذرند، ، بنابراین پیشوای فقید را مخاطب قرار می‌دهیم، برخیز ای پیشوای عزیز و رشد نونهالی را که با خون دل آبیاری کرده بودی به چشم بنگر، بنگر که نهال حق‌طلبی و آزادی چگونه می‌رود تا هم‌چون درختی طیب در سراسر این میهن سایه گسترد، کشجرهٴ طیبه، اصلها ثابت و فرعها فی السماء، توتی اکلها کل حین باذن ربها، هم‌چون درختی پاکیزه با ریشه‌یی استوار، در دل فرد فرد مردم این میهن که به آسمان شاخ و برگ کشیده و هرازگاهی به اذن پروردگار تکامل بخش خود میوه می‌دهد، پس برخیز ای پیشوای گرامی و ببین که چگونه نمایندگان جمیع اقشار و طبقات مردم ایران بر مزارت از کران تا به کران گرد آمده‌اند تا خاطره و راهت را گرامی دارند.

لطفا به اشتراک بگذارید: