عفو بین‌الملل ـ رژیم ایران همچنان به انکار قتل عام، انتشار اطلاعات نادرست و مخالفت با تحقیقات بین المللی در مواجهه با شواهد موثق فراوان ادامه می‌دهد
عفو بین‌الملل در بیانیه عمومی مبسوطی با گرامی داشتن یاد قربانیان ناپدید شده اجباری و اعدامهای فراقانونی دهه۶۰ به جزئیات نقش کلیدی نمایندگان دیپلماتیک این رژیم درسرپوش گذاشتن بر این اعدامهای فراقانونی پرداخت و اعلام کرد که رژیم ایران همچنان به انکار قتل‌عام، انتشار اطلاعات نادرست و مخالفت با تحقیقات بین‌المللی در مواجهه با شواهد موثق فراوان ادامه می‌دهد.
عفو بین‌الملل، ۱۷بهمن ۱۴۰۱: امتناع مقامات رژیم ایران از اعتراف به قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۶۷، چرخه‌هایی از جنایات بر اساس قوانین بین‌الملل و سرپوش‌هایی که برای مخفی کردن هر گونه جنایت، طراحی شده را، تداوم بخشیده است.
عفو بین‌الملل در بیانیهٔ عمومی مبسوطی، یاد قربانیان ناپدید شدهٔ اجباری و اعدامهای فراقانونی دهه۶۰ را گرامی می‌دارد و به جزئیات نقش کلیدی نمایندگان دیپلماتیک این رژیم در سرپوش گذاشتن بر این اعدامهای فراقانونی می‌پردازد. رژیم ایران به
دیپلماتهای سابق رژیم ایران نقش مهمی در انکار و انتشار اطلاعات نادرست درباره قتل‌عام‌های زندانیان در سال۶۷، به‌عنوان بخشی از مخفی‌کاریِ جهانیِ کشتارهایِ دسته‌جمعیِ سازماندهی شده، توسط مقامات این رژیم، ایفا کرده‌اند.
این مخفی‌کاری نه تنها حق دانستن حقیقت توسط افراد آسیب دیدهٴ مستقیم و در کل جامعه را سلب کرد، بلکه به مصونیت در برابر مجازات، تشدید درد و رنج بازماندگان و بستگان و تسهیل ارتکاب مداوم جنایت علیه بشریت، ناپدید شدن قهری و موارد دیگر ضدبشری کمک کرده است.
در بیانیه عفو به جزئیات ناپدیدسازی قهری و اعدامهای فراقضایی و مخفیانه هزاران مخالف و دگراندیش سیاسی در زندانهای رژیم ایران در فاصله مرداد و شهریور ۱۳۶۷ و مبارزه پر رنج بازماندگان و خانواده‌های کشته‌شدگان برای دستیابی به حقیقت و عدالت پرداخته است.
در این گزارش، که به این جنایات با عنوان اختصاری «اسرار به خون آغشته» یاد شده این‌چنین نتیجه‌گیری می‌کند که مقامات رژیم ایران علیه مخالفان سیاسی و خانواده‌های آنها مرتکب جنایات علیه بشریت شده‌اند، جنایاتی شامل قتل، نابودسازی قهری، آزار و تعقیب، شکنجه و سایر اعمال غیرانسانی.
این گزارش تأکید می‌کند که جرم ناپدیدسازی قهری همچنان به همان شیوه و در ابعادی که جنایت علیه بشریت
محسوب می‌شود، ادامه دارد. زیرا رژیم ایران همچنان سرنوشت قربانیان و محل دفن پیکر آنها را پنهان نگاه داشته است. این
گزارش هم‌چنین خواستار ایجاد یک سازوکار بین‌المللی است تا به مصونیت مسئولان این جنایات بین‌المللی از مجازات خاتمه داده و دستیابی بازماندگان و خانواده‌های کسانی که هدف ناپدیدسازی قهری شده و مخفیانه کشته شده‌اند را به حقیقت، عدالت و اقدامات جبرانی تضمین کند.
دیانا التهاوی، معاون خاورمیانه و آفریقای شمالی عفو بین‌الملل گفت: مقامات رژیم ایران چندین دهه است که از طریق ایجاد وحشت پس از وحشت و بدون مجازات مطلق، چنگال آهنین خود را بر قدرت حفظ کرده‌اند. آنها همچنان به‌طور سیستماتیک سرنوشت و محل نگهداری هزاران نفر از مخالفان سیاسی را که در دهه۶۰ به‌طور فراقانونی کشته و در گورهای بی‌نام و نشان دفن شده، پنهان می‌کنند. آنها گورهای جمعی را مخفی یا تخریب می‌کنند و بازماندگان و بستگان را که به‌دنبال حقیقت، عدالت و جبران هستند آزار و اذیت و ارعاب می‌کنند. چنین جنایاتی فقط شامل گذشته نیست. مراسم سالگردی که رژیم برگزار می‌کند در بحبوحه موج وحشتناک کشتار معترضان اخیر و هم‌چنین اعدامهای خودسرانه و احکام اعدام که معترضان را هدف قرار می‌دهد برگزار می‌شود.
خانم التهاوی افزود: این امر نیاز به اقدام فوری جهانی از سوی کشورهای سراسر جهان دارد تا مقامات رژیم ایران بر طبق قوانین بین‌المللی به دست عدالت بسپارند. عفو مدت‌هاست که از جامعه جهانی خواسته است برای پایان دادن به مصونیت از مجازات جنایات گذشته و ادامه‌دار علیه بشریت ناشی از قتل‌عام‌های سال۶۷ در زندانهای رژیم ایران، اقدام کنند.
بیانیه عفو می‌افزاید: مقامات کنونی رژیم ایران به تاکتیک‌های مشابه متوسل می‌شوند تا نسل جدیدی از معترضان و ناراضیان را به‌عنوان «آشوب‌گر» بدنام کنند. آنها در صدها قتل غیرقانونی که آنها را انکار می‌کنند دست دارند، و از خواسته‌های جامعه بین‌المللی برای تحقیقات بی‌طرف و پاسخگویی سرباز می‌زنند.
دیانا التهاوی می‌افزاید: چندین دهه است که رژیم ایران و نمایندگان دیپلماتیک این رژیم در سراسر جهان کارزارهای انکار، دروغ‌پردازی و شیطان‌سازی را برای گمراه کردن جامعه بین‌المللی و ربودن حق کشف حقیقت از آسیب‌دیدگان و جامعه در کل سازماندهی کرده‌اند. اکنون زمان آن فرا رسیده که دیپلماتهای رژیم ایران ماهیت و منبع دستورالعمل‌هایی را که از منبع دریافت کرده‌اند، آشکار کنند و از مشارکت در پنهان‌کاری قتل‌عام‌های زندانیان سیاسی سال۶۷دست بردارند، که تنها مصونیت از مجازات را مستحکم کرده و بر درد و رنج بازماندگان و بستگان افزوده است.
بیانیه عفو نتیجه‌گیری می‌کند که مقامات رژیم ایران مرتکب جنایات علیه بشریت قتل، کشتار، ناپدید شدن اجباری، آزار و اذیت، شکنجه و سایر اعمال غیرانسانی علیه مخالفان سیاسی و خانواده‌های آنها شده‌اند.
دیپلماتهای رژیم ایران در سراسر جهان و سایر مقامات این رژیم در داخل ایران اظهارنظرهای مشابهی داشتند و گزارشهای مربوط به اعدامهای جمعی سال۶۷ را به‌عنوان «تبلیغات گروه‌های مخالف» رد کردند و مدعی شدند که این قتل‌ها در چارچوب تهاجم مسلحانه سازمان مجاهدین خلق رخ داده است. سازمان مجاهدین خلق یک گروه مخالف و طرفدار سرنگونی رژیم ایران است که در آن زمان در عراق مستقر بود.
عفو بین‌الملل شواهد مستندی مبنی بر دخالت دیپلماتهای سابق و مقامات دولتی در این پنهان‌کاری از جمله محلاتی، نماینده دائم رژیم ایران در سازمان ملل در نیویورک، سیروس ناصری، نماینده رژیم در اوتاوای کانادا؛ محمدعلی موسوی، نماینده رژیم در انگلستان؛ محمدمهدی آخوندزاده بسیطی در توکیو؛ رئیسی‌نیا، وزیر وقت کشور؛ عبدالله نوری وزیر خارجه؛ ولایتی معاون وزیر خارجه، محمدحسین لواسانی و منوچهر متکی دارد