رئیسی و ساخت یک‌میلیون مسکن در سال ـ روی خط ایران
روی خط ایران ـ رئیسی و ساخت یک‌میلیون مسکن در سال ـ ۱تیر۱۴۰۱
ساخت یک‌میلیون مسکن در سال، این‌یکی از وعده‌های اصلی آخوند رئیسی بود.
آخوند رئیسی در ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ هم گفت: «کسانی که به هر دلیل نمی‌توانند یا خدای‌ناکرده نمی‌خواهند این برنامه عملیاتی شود، قطعاً برای اجرای این برنامه مضر بوده و باید کنار گذاشته شوند»
وزیر آخوند رئیسی هم وعده داد که:
رئیسی: به لحاظ کیفیت هم ما با استفاده از تجربیات گذشته تلاش کردیم و درواقع اقدامات خوبی به لحاظ نظارت و هم به لحاظ طراحی و کیفیت نظارت خوبی وجود داشته باشد
به گفته‌ی قاسمی هم‌اکنون ساخت یک‌میلیون و ۳۰۰میلیون واحد در مراحل اجرا از خاک‌برداری تا پی‌ریزی قرار دارد و تا مرداد این تعداد به ۲میلیون واحد می‌رسد.
اما کوه ۴ میلیون مسکن در سال رئیسی و دولتش موش زایید.
روز ۲۷ خرداد ۱۴۰۱، همین وزیر اعلام کرد که تا شهریورماه ۱۴۰۱ تنها ۱۰۰هزار واحد تحویل خواهد شد و تا پایان ۴سال ۲میلیون مسکن ساخته می‌شود.
این در حالی است که ۱۳۸هزار واحد نیمه ساخت مسکن مهر وجود دارد یعنی دولت آخوند رئیسی حتی توان تکمیل ساختمان‌های نیمه ساخت را هم ندارد چه رسد به ساخت یک‌میلیون مسکن در سال.
دستاورد رئیسی در امر مسکن گرانی سرسام‌آور بود. از اسفند ۱۴۰۰ تا اردیبهشت ۱۴۰۱ قیمت مسکن و اجاره‌بها با شتابی چند برابر افزایش یافت
متوسط قیمت مسکن از هر مترمربع ۳۵میلیون تومان در تهران به ۳۶میلیون ۲۴۷هزار تومان رسید. متوسط قیمت اجاره‌بهای هر مترمربع مسکن هم به ۱۲۶ هزار ۹۰۰تومان رسیده، یعنی یک کارگر برای پرداخت اجاره‌بهای یک واحد مسکونی ۴۰متری باید ۵میلیون و ۷۶هزار تومان پول بپردازد. درحالی‌که اگر حقوق با افزایش ۵۷درصد به یک کارگر پرداخت شود ۴میلیون ۱۷۹هزار تومان خواهد بود، بگذریم که در عالم واقع چنین حقوقی پرداخت نمی‌شود.
روزنامه حکومتی شرق در اعتراف به شرایط وخیم و بحرانی مسکن نوشت: «نظارت برافزایش چند برابری نرخ اجاره‌بها وجود ندارد و مالکان فشار اقتصادی تحمیل‌شده بر خود را با افزایش نرخ اجاره‌بها جبران می‌کنند. ازاین‌رو حاشیه شهرهای بزرگ شاهد افزایش مهاجرت و انباشت سکونت مستأجران به محلات پایین‌شهر هستند»
این گوشه‌ای از واقعیت موجود زندگی مردم ایران است. اکنون می‌توان به این سؤال‌ها پاسخ داد. چرا رژیم توان کنترل یا مهار و انحراف خشم جوشان جامعه‌ی ایران را ندارد؟ و سؤال‌هایی ازاین‌دست یک پاسخ دارد. کارد به استخوان مردم رسیده است. شرایط برای ۸۰درصد از مردم ایران دیگر قابل‌تحمل نیست. مردم از خط فقر به خط بقا سقوط کرده‌اند، ایران در شرف یک انفجار بزرگ، بی‌سابقه و تاریخی است.