استراتژی کانونهای شورشی در خیابانهای ایران
رشد تصاعدی قیام های مردمی، واقعیتی غیر قابل انکار است ـ ۱۸آذر۱۴۰۰
از قیام ۸۸ تا ۹۶ با یک بازه زمانی ۸ساله مواجه هستیم، بعد از آن سال به سال یک قیام سراسری داشته‌ایم. مردم ایران بر بختک کرونا غلبه کردند و بعد از آن بود که شعله های قیام از بلوچستان تا خوزستان و اصفهان و چهارمحال و بختیاری امتداد یافت.
در این میان آنچه که آخوندها را به شدت مستأصل کرده، نقش اثرگذار کانونهای شورشی است. این استراتژی راه را به مردم جویای تغییر نشان می دهد و بازه های زمانی خیزشها را کوتاه می کند.
در اصفهان دیدیم که جوانان شورشی با کشاندن اعتراضات به خیابان‌ها و ایجاد جنگ و گریز، نیروهای سرکوبگر حکومت را به چالش می‌کشند. آنها با کشاندن و گسترش شورش به نقاط مختلف شهر، سگان دست‌آموز خامنه‌ای را خسته، فرسوده و زمین‌گیر می‌کنند.
شلیک به سمت مردم بزرگترین اشتباه استبداد خون‌ریز دینی است و کفهٴ براندازی را سنگین‌تر خواهد کرد. استراتژی کانونهای شورشی با هر کلان اشتباه حاکمیت، به جلو جهش خواهد کرد. این است بن‌بست حکومت در اقدام به سرکوب و پرهیز از آن.
توان مقاومت سازمانیافته و اثربخشی استراتژی کانونهای شورشی را می شود در اعترافات رسانه های حکومتی به وضوح دید. روزنامه حکومتی رسالت در ۸ آذر ۱۴۰۰ می نویسد: «در این سال‌ها به‌دلیل انتساب بیشتر معترضان و منتقدان به این گروه، بیشتر از نمود کین و خشونت آنها، تأیید و اعتراف به توان و تشکیلات آنها کرده‌ایم که هر زمانی اراده کرده‌اند توانسته‌اند این همه نیرو به خیابان بفرستند»!
پیام واضح این اعتراف آن است که استراتژی کانونهای شورشی اینک به راهنمای عمل هر کسی تبدیل شده که در مسیر براندازی این حکومت گام برمی‌دارد. این استراتژی اینک در کف خیابانهای ایران راه می‌رود.
مطالب مرتبط
درود کانون های شورشی به مجروحان قیام در اصفهان و شورشگران ایستاده در میدان و زندان