عملکرد دولت رئیسی درباره پرونده اتمی و تحریم ها در رسانه های حکومتی
عملکرد دولت رئیسی درباره پرونده اتمی و تحریم ها در رسانه های حکومتی ـ ۱۰مهر۱۴۰۰
روزنامه حکومتی ستاره صبح از باند مغلوب نظام درباره عمکرد دولت رئیسی در خصوص پرونده اتمی و تحریم‌ها نوشت: از شروع به کار دولت کنونی حدود ۵۰روز سپری شده با این وجود دولت سیزدهم تاکنون نشانه‌ای جدی از خود برای عزم بازگشت به میز مذاکره، احیای برجام، تأیید لوایح FATF و برداشتن تحریم‌ها بروز نداده است. شرایط پیش‌آمده به‌گونه‌یی شده است که انگار طرف غربی اصرار به مذاکره دارد و در مقابل ایران از آن امتناع می‌ورزد. تداوم این وضعیت دو پیآمد ناگوار دارد؛ یکی شکل‌گیری دوباره اجماع جهانی علیه ایران مشابه دوران باراک اوباما (در دولت احمدی‌نژاد) و دیگری تداوم تحریم‌های کنونی و تحریم‌هایی که احتمالاً ایالات‌متحده در صورت شکست مذاکرات وین و منتفی شدن برجام علیه ایران اعمال خواهد کرد.
روزنامهٔ حکومتی آرمان نیز درباره دولت رئیسی جلاد نوشت: از همین مدتی که دولت روی کار آمده نیز می‌توان به این نکته رسید که دولت فاقد برنامه و استراتژی اقتصادی است... هنوز مشخص نیست استراتژی دولت در زمینه اقتصادی و سیاست خارجی چیست و
دولت در این زمینه‌ها چه اهدافی را دنبال می‌کند. نکته مهمی‌که در این زمینه وجود دارد این است که دولت رئیسی متوجه یک مسأله بسیار مهم نیست...
این روزنامه حکومتی افزود: امروز ما بیش از ۵میلیارد دلار از عراق طلبکار هستیم و بدهی این کشور به ایران به‌دلیل صادرات گاز، برق و... بوده است. این در حالی است که عراق این پول را به‌دلیل تحریم‌ها به ایران پرداخت نمی‌کند. این به‌معنای این است که عراق منتظر چراغ سبز آمریکا برای برداشته شدن تحریم‌ها برای پرداخت پول ایران است. اگر رئیسی به سمت پذیرش برجام و برداشته شدن تحریم‌ها حرکت نکند شرایط اقتصادی ایران به‌مراتب بدتر نیز خواهد شد و کشور با چالشهای جدیدی مواجه می‌شود.
روزنامهٔ حکومتی مردم‌سالاری با عنوان «چرا حال اقتصاد ایران ۱۰سال است که خوب نمی‌شود؟» نوشت: محمد قاسمی – رئیس مرکز پژوهش‌های اتاق ایران در پاسخ به این سؤال که چرا مشکلات عاجل اقتصادی ما حل نشده و حتی وضع ما رفته‌رفته بدتر هم شده است؟ می‌گوید: اول این‌که سیاست داخلی و خارجی ایران در خدمت حل مسائل اقتصادی نیست. اگر می‌گوییم اقتصاد اولویت دارد باید همه توان سیاسی چه در داخل و چه در سطح بین‌الملل در خدمت اقتصاد باشد در حالی که این‌طور نیست. اقتصاد فقط در حرف مسأله اول کشور است... سهم کشور از اقتصاد جهانی در طول ۴۰سال نصف شده است.
مطالب مرتبط
پلیتیکو ـ بازگشت به توافق اتمی به طور فزاینده ای دشوار می شود