مایکل موکیزی وزیر دادگستری آمریکا (۲۰۱۹) در گردهمایی جهانی ایران آزاد ۲۰۲۱

مایکل موکیزی : بهترین آرزوی ما این است که تلاشها موفق شوند و ما موفقیت را در یک ایران آزاد و دمکراتیک جشن بگیریم ـ ۲۶تیر۱۴۰۰

متشکرم. خانم رجوی و سایر رزمندگان آزادی در اشرف، در ایران و در خارج از ایران؛

متشکرم که به‌من اجازهٔ شرکت در این کنفرانس مهم را دادید و این‌که شاهدی باشم بر این حقیقت که از روحیهٔ مقاومت و شعله‌یی که شما سمبل آن هستید با وجود تلاش آخوندها برای خاموش کردنش چیزی کاسته نشده است.

ما اینجا در مجموعه‌یی گرد آمده‌ایم که اساساً مجازی است، به‌دلیل پاندمی کرونا.

اما مسائلی که ایران با آن روبه‌رو است و ما به‌آنها می‌پردازیم مجازی نیستند و بسیار واقعی هستند.

این مسائل خودشان را نشان می‌دهند در انتصاب یک قتل‌عام کننده، ابراهیم رئیسی به‌عنوان رئیس‌جمهور رژیم ایران.

این مسائل خودشان را نشان می‌دهند در دادگاه بلژیک، جایی که طرح رژیم ایران برای بمب‌گذاری در گردهمایی ایران آزاد در سال۲۰۱۸ (سال۹۷) در نزدیکی پاریس افشا شد.

این مسائل خودشان را نشان می‌دهند در نیاز کنونی برای حمایت از آلترناتیو دمکراتیک برای برقراری یک جمهوری دمکراتیک و غیراتمی بر اساس جدایی دین از دولت در ایران.

توجه کردید که من گفتم «انتصاب» و نه «انتخاب» ابراهیم رئیسی. به این دلیل که این به‌اصطلاح انتخابات که ما آن را شنیده‌ایم یک نمایش تو خالی بود.

یک جعل بود برای حصول اطمینان از این‌که رئیسی منتصب شود. ببینید چه کسی را برگزیدند:

ابراهیم رئیسی یک عضو کمیسیون مرگ بود که قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در ایران در سال۶۷ را سازماندهی کرد که اغلب آنها از اعضای مجاهدین خلق بودند.

قتل‌عامی که بر اساس دستور مستقیم خمینی صورت گرفت.

رئیسی شراکتش را در این جنایت تکذیب نکرده است بلکه در حقیقت به آن مباهات کرده است.

چنین فردی کسی نیست که هر شخص یا دولت شرافتمندی با آن وارد مذاکره شود. این کسی است که ما باید اصرار کنیم در برابر یک دادگاه بین‌المللی قرار بگیرد تا پاسخگوی اعمالش باشد.

من در اینجا به‌نخست وزیر یانشا از اسلوونی می‌پیوندم که شجاعانه به محاکمهٔ رئیسی فراخوان داد که خشم و اعتراض رژیم ایران را برانگیخت.

این خشم و اعتراض لکه‌یی به پرونده نخست‌وزیر وارد نمی‌کند بلکه باید آن را به‌عنوان مدال افتخاری برسینه بزند.

برخی ادعا می‌کنند که ما نباید خواستار محاکمه رئیسی شویم زیرا این مسأله، کار را برای گفتگو در مورد کنار گرفتنش از قدرت غیرممکن می‌کند.

رئیسی هیچ قصدی برای گفتگو در مورد کنار رفتن از قدرت ندارد. او به‌پرونده خودش مباهات می‌کند و ادعا می‌کند به‌قول خودش که همیشه از حقوق مردم، امنیت و آسایش آنها دفاع کرده است.

در حقیقت تنها آسایشی که رئیسی از آن دفاع کرده است مزارهای ۳۰هزار قربانی جنایتهای اوست.

او رژیمی را که بتواند تغییر کند نمایندگی نمی‌کند. او رژیمی را نمایندگی می‌کند که باید تغییر کند به‌دست مردم ایران و آنهایی که با این مردم همبستگی دارند.

اگر به‌استدلالهای بیشتری در مورد ماهیت این رژیم نیاز داشتیم می‌توان به‌آن در پروندهٴ محاکمهٔ اسدالله اسدی دست پیدا کرد که در یک دادگاه در بلژیک صورت گرفت.

اسدی یک دیپلمات رژیم ایران بود که مجرم شناخته شد به‌جرم استفاده از پوشش دیپلماتیک برای انتقال یک بمب با هواپیما، از ایران به‌اروپا که قرار بود در گردهمایی ایران آزاد در ویلپنت در آخر ژوئن ۲۰۱۸ منفجر شود.

هدف بمب‌گذاری این بود که خانم رجوی را ترور کند و شخصیتهایی را که بسیاریشان اکنون در گردهمایی امروز ما شرکت دارند.

هر چه از اهمیت آن محاکمه و آن حکم بگوئیم کم است. این محاکمه ثابت کرد اسدالله اسدی دیپلمات رژیم شخصاً بمب را از ایران حمل کرده و آن را به هم‌دستانش تحویل داده است.

به آنها یاد داده چگونه آن را استفاده کنند و کنترل می‌کرد که این طرح پیش برود.

عملیات تحقیقات مشترک پلیس فرانسه، آلمان و بلژیک به این نتیجه منتهی شد که این عملیات توسط دولت تصمیم‌گیری شده است و ابتکار شخصی هیچ‌کدام از دست‌اندرکاران نبوده است.

این عملیات مصوب شورای عالی امنیت رژیم ایران بوده که روحانی به‌اصطلاح مدره رئیس آن است. این یک تروریسم دولتی است و نه تروریسم حمایت شده توسط یک دولت!

این یک اقدام مستقیم از جانب رژیم برای ارتکاب یک عمل تروریستی در خارج از ایران است.

این اولین بار بود که یک مقام رژیم حین ارتکاب جرم دستگیر می‌شد. تنها دفاع او این بود که او باید برخوردار از مصونیت دیپلماتیک باشد.

دفاعی که به‌درستی توسط دادگاه رد شد و او و همدستانش را به حبسهای درازمدت محکوم کرد.

گزینش یک قتل‌عام کننده به‌عنوان رئیس‌جمهور و محکومیت اسدی دیپلمات رژیم که می‌خواست بمب‌گذاری بکند، نشان می‌دهد که این رژیمی نیست که بخواهد مثل یک دولت معمولی رفتار کند و به‌نرمهای بین‌المللی احترام بگذارد. تنها راهی که بتوان به‌رفتار این رژیم پایان داد این است که به‌این رژیم پایان داد.

اکنون مهم است که به‌خاطر داشته باشیم آنهایی که در سراسر ایران تظاهرات می‌کنند و به وضعیت اقتصادی که کشور با آن روبه‌رو است اعتراض می‌کنند، اعتراضشان را متوجه آمریکا یا هر کشور دیگری که رژیم را تحریم کرده است نمی‌کنند.

آنها اعتراضشان را منحصراً متوجه آخوندها می‌کنند و شعار می‌دهند که «دشمن آخوندها هستند، دروغ می‌گویند آمریکاست».

این معترضان شعار «مرگ بر خامنه‌ای» سر داده‌اند.

یک آلترناتیو دمکراتیک آماده برای جایگزینی رژیم فاسد و تروریست آخوندها وجود دارد. این جایگزین شورای ملی مقاومت ایران است با یک طرح ۱۰ ماده‌یی برای یک ایران دمکراتیک، غیراتمی و جمهوری مبتنی بر جدایی دین از دولت که حقوق برابر همه مردم، زن و مرد را تضمین می‌کند.

شورای ملی مقاومت و رئیس‌جمهور برگزیده آن خانم مریم رجوی که به شکل خستگی‌ناپذیر در تلاش برای محقق کردن این اهداف هستند.

ما اینجا هستیم تا از این آلترناتیو و از تلاشهای خانم رجوی حمایت کنیم تا به‌این کابوس که مردم ایران از سال۵۷ در آن به‌سر برده‌اند پایان دهیم.

ما همه آماده هستیم تا به‌این تلاشها یاری برسانیم.

بهترین آرزوی ما این است که این تلاشها موفق شوند و ما موفقیت را در یک ایران آزاد و دمکراتیک جشن بگیریم.

من نمی‌توانم هیچ راه بهتری برای پایان بخشیدن به‌سخنانم پیدا کنم جز این‌که شعار چندین رزمنده آزادی را که در اینجا شنیدیم هم‌چون دوستم جو لیبرمن تکرار کنم که «حاضر، حاضر، حاضر».

مطالب مرتبط