ترانه‌های منتخب و خاطره‌انگیز ـ نوزده بهمن شصت، بخوان به نام گل سرخ ـ پیشآهنگ
پیشآهنگ ـ ترانه‌های منتخب ـ نوزده بهمن شصت، بخوان به نام گل سرخ
با صدای روزبه عماد، زنده یاد مرضیه
بخوان بنام گل سرخ در صحاری شب
که باغ ها همه بیدار و بارور گردند
بخوان، دوباره بخوان، تا کبوتران سپید
به آشیانه ی خونین دوباره برگردند.
بخوان به نام گل سرخ، در رواق سکوت
که موج و اوج طنینش ز دشت ها گذرد؛
پیام روشن باران،
زبام نیلی شب،
که رهگذار نسیمش به هر کرانه برد.
ز خشک سال چه ترسی!
که سد بسی بستند:
نه در برابر آب،
که در برابر نور
و در برابر آواز و در برابر شور
در این زمانه‌ی عسرت،
به شاعران زمان برگ رخصتی دادند
که از معاشقه ی سرو و قمری و لاله
سرودها بسرایند ژرف تر از خواب
زلال تر از آب.
تو خامشی، که بخواند؟
تو می روی، که بماند؟
که بر نهالک بی برگ ما ترانه بخواند؟
از این گریوه به دور،
در آن کرانه، ببین:
بهار آمده،
از سیم خادار، گذشته
حریق شعله ی گوگردیِ بنفشه چه زیباست!!
هزار آینه جاریست.
هزارآینه اینک
به همسرایی قلب تو می تژد باشوق
زمین تهی است ز رندان
همین تویی،تنها
که عاشقانه ترین نغمه را دوباره بخوانی
".......حدیث عشق بیان کن،به هر زبان،که تو دانی...."
گر تاریخچهٔ انقلاب نوین ایران را به سلسله جبالی آبی‌فام، در فلات ایران تشبیه کنیم، بی‌گمان سهم حماسهٔ ۱۹بهمن۶۰ کمتر از اوج سپهر سای دماوند نخواهد بود. اگر در آفاق خاطره، جانهای شیفتهٔ نثار شده برای محبوب آزادی را آسمانی ستاره‌باران در نظر آوریم، شکوه همیشه تازه ۱۹بهمن، منظومهٔ شمسی را تداعی می‌کند؛ منظومه‌ای با دو خورشید سوزان در کانون و سیارگانی الماس‌فام در پیرامون؛ آینه‌گانی تابیده در آینه، تکرار بی‌نهایت جاودانگی. هر آینه را که می‌کاویم در آن سیمای خجستهٔ مجاهد خلق را می‌بینیم. نامی بارها فرو رفته در کوره و چکش خورده در کوران بی‌شمار حادثه‌های سخت و نفسگیر.
مطالب مرتبط
ترانه‌های منتخب ـ اینقدر تو را دوست دارم، می‌توان و باید، ارتش گرسنگان ـ پیشآهنگ
نوزده بهمن حماسی در آینه برف‌های خونین