درگذشت پروفسور محمود شریف بسیونی

محمود شریف بسیونی

پروفسور محمود شریف بسیونی، یکی از برجسته ترین حقوقدانان معاصر، دوست مقاومت ایران و اشرفی ها و پیشتاز تدوین نظریه حقوقی در مورد موقعیت حقوقی مجاهدان مستقر در اشرف در سال 2003 ، روز ۲۵ سپتامبر در سن ۷۹ سالگی در خانه اش واقع در شیکاگو درگذشت.

رئیس جمهور برگزیده مقاومت با درود به این دوست و مشاور گرانقدر مقاومت ایران در زمینه احقاق حقوق اشرفیان ، فقدان دریغ انگیز او را تسلیت گفت.

 

شریف بسیونی که بعنوان پدر قانون بین الملل جزا شناخته شده است سالهای زیادی را صرف تحقیق پیرامون نقض حقوق بشر در کشورهای مختلف از جمله آپارتاید در آفریقای جنوبی کرد.

شریف بسیونی مولف بیش از ۲۵ کتاب و ۲۵۶ مقاله علمی در زمینه حقوق است. او بنیانگذار انستیتو بین المللی قانون حقوق بشر در دانشگاه دپال De Paul در دانشگاه شیکاگو است. بخش زیادی از کار او در زمینه حقوق، ایجاد یک دادگاه جهانی برای جنایات بین المللی، با حیطه اختیارات برای رسیدگی به نسل کشی، جنایات جنگی و جنایت علیه بشر یت بود. او در مناصب مختلف سازمان ملل عهده دار مسئولیت بود و همچنین سالها بعنوان مشاور با وزارت خارجه و وزارت دادگستری آمریکا کار کرده است.

پروفسور بسیونی در سال ۲۰۰۳ نظریه مبسوط خود در مورد استاتوی مجاهدان مستقر در اشرف را منتشر کرد و اعلام نمود که مجاهدین افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند. این نظریه که مبتنی بر استناد های مستدل و متقن حقوقی و همچنین موقعیت واقعی و عینی مجاهدین در عراق بود، نقش تعیین کنندهای در بشکست کشاندن توطئه های رژیم آخوندی و همچنین برسمیت شناختن استاتوی مجاهدین مستقر در اشرف از سوی نیروهای ائتلاف و آمریکا داشت.

وی در زمان انتقال حفاظت اشرف به مالکی و وحوش عراقی نیز به رابرت گیتس وزیر دفاع باراک اوباما نوشت: طبق قانون 45 کنوانسیون چهارم ژنو، مسئولیت حفاظت اشرف باید به نیروهایی آمریکایی بازگردد.

پروفسور بسیونی پیشاپیش نسبت به عواقب انتقال حفاظت ساکنان اشرف به نیروهای عراقی قویا هشدارداده و آنرا مغایر با قانون بین المللی و تعهدات ایالات متحده امریکا اعلام کرد.

پروفسور شریف بسیونی با رئیس جمهور برگزیده مقاومت در پاریس دیدار کرد و طی این سالیان همواره یک دوست و مشاور نزدیک مقاومت ایران در امور حقوقی بود.

 

کارشناسان حقوق بین الملل در کشورهای مختلف جهان پروفسور بسیونی و لرد اسلین را از اسطوره های حقوق در دنیای معاصر میدانند.

 

در مقدمة بیانیة پاریس در باره حقوق مجاهدین در اشرف به تاریخ 10 مارس 2004 وکلا و حقوقدانان امضا کننده ، به نظریه‌های حقوقی جامعی که توسط پروفسور شریف بسیونی (رئیس هیأت تدوین اساسنامة دیوان کیفری بین‌المللی), لرد اسلین (قاضی دیوانعالی انگلستان و قاضی سابق دیوان دادگستری اروپا) و پروفسور ژان ایو دوکارا (رئیس انستیتوی حقوق بین‌الملل در دانشگاه پاریس) و سایر استادان و کارشناسان برجستة حقوق بین‌الملل از قبیل پروفسور اریک داوید استناد کرده اند.

 

پروفسور بسیونی بیش از 50 سال استادی دانشکده‌های حقوق در آمریکا و اروپا را بعهده داشت. وی رئیس انستیتوی حقوق بشر بین‌الملل در دانشگاه دوپال آمریکا، رئیس انستیتوی بین‌المللی مطالعات عالی در علوم کیفری در سیراکوزای ایتالیا، و نیز رئیس اتحادیه بین المللی حقوق جزایی در فرانسه بود.

در سال 1993 پروفسور بسیونی ریاست کمیسیون ملل متحد برای بررسی نقض حقوق بین الملل بشردوستانه در یوگسلاوی سابق را عهده دار گردید. در سال 1998 به ریاست کمیتة تدوین اسناد دیوان کیفری بینالمللی انتخاب شد.در تدوین کنوانسیون ملل متحد برای منع و امحای شکنجه نقش بزرگی ایفا نمود.

بسیونی علاوه بر دریافت بالاترین مدالهای کشوری از مصر, ایتالیا, آمریکا, اتریش و فرانسه, جوایز علمی بسیاری از کشورهای مختلف گرفته است.

پروفسور بسیونی دست کم 24 جلد کتاب و 215 مقاله و رساله در زمینة حقوق بین الملل نوشته و 44 جلد کتاب دیگر در زمینههای حقوق جزایی, حقوق تطبیقی و حقوق بشر تالیف کرده است. وی مشاور حقوقی بسیاری از دولتها در جریان پروندههای بزرگ و مهم بینالمللی بوده و دست کم 100 پرونده از این نوع را در دست داشته است.

نظریة حقوقی پروفسور بسیونی در مورد موقعیت حقوقی مجاهدین مستقر در اشرف که در پاییز سال 1382 منتشر گردید به سرعت به یکی از نظریات کلاسیک حقوق بینالملل تبدیل گردید و مورد استناد صدها حقوقدان برجسته در سراسر جهان قرار گرفت.

پرفسور بسیونی در پیامی که خطاب به شرکتکنندگان در کنفرانس بزرگ حقوقدانان در پاریس برای دفاع از مجاهدین مستقر در اشرف در 10 مارس 2004 فرستاد, بر ضرورت به رسمیت شناختن موقعیت حقوقی مجاهدین در عراق تحت کنوانسیون چهارم ژنو تاکید نمود و از اهداف کنفرانس حمایت کرد.

 

در نظریة متقن پروفسور بسیونی حق مجاهدین که به رسمیت شناخته‌شدن به عنوان یک «جنبش آزادیبخش» است، خاطرنشان شده است:

ـ «هدف‌اعلام‌شدة مجاهدین سرنگونی رژیم ملاها در ایران است. ارتش آزادیبخش ملی ایران در ژوئن 1987 در پایگاههای عراق تشکیل شد و از این پایگاهها برای انجام بیش از صد رشته عملیات نظامی علیه ارتش ایران استفاده کرد. در جنگ خلیج فارس(1991-1990), مجاهدین دخالتی نداشتند و در هیچ عملیات نظامی به نفع هیچ یک از طرفین درگیری شرکت نکردند. قبل از شروع آخرین درگیری نظامی(2003), مجاهدین اعلام بیطرفی کردند و گفتند که در پایگاههایشان باقی خواهند ماند. در حین درگیری بین اعضای ائتلاف و ارتش عراق و بعد از آن, ایالات متحده مجاهدین را در قرارگاه اشرف سرجمع کرد. آنها همچنین خلع سلاح شدند».

مجاهدین هرگز در ارتش عراق مجتمع نشده‌اند. آنها همیشه کاملاً مستقل باقی مانده‌اند, و این موقعیت خاص توسط عراق به رسمیت شناخته شده بود» .

ـ «این‌که مجاهدین یک «نیروی مستقل سیاسی» هستند، در ژوییه 1988 توسط رئیس‌جمهور عراق گواهی شده بود. همچنین در نامه یی به تاریخ 9دسامبر2002 که توسط سرلشکر حسام محمد امین, مدیر کل بازرسی کل جمهوری عراق, امضا شده، با اشارة (تأئیدآمیز) به بیانیة قبلی (در تاریخ 5دسامبر 1988), گفته شده است:

«قرارگاههای متعلق به سازمان مجاهدین خلق ایران قرارگاههایی هستند که عراق استفاده از آنها را بدون هیچ دخالتی از سوی خود مجاز دانسته است.

«استقلال عمل نه ‌تنها توسط جمهوری عراق به رسمیت شناخته شده و مورد احترام بوده, بلکه توسط آنسکام(UNSCOM) نیز در راستای بازرسی تسلیحاتیشان در عراق به رسمیت شناخته شده بود.

در گزارش 15دسامبر 1988 به شورای امنیت سازمان ملل متحد, مدیرکل آنسکام متذکر شد که پایگاههای متعلق به سازمان مجاهدین خلق ایران مورد بازرسی قرار نگرفتند، چون در حاکمیت دولت عراق نبودند, و بنابراین، برای دستیابی به‌این پایگاهها، آنسکام میبایست مستقیماً وارد مذاکره با مجاهدین میشد».

ـ همچنین «کمیتة بین المللی صلیب سرخ به طور مستقیم با مجاهدین در مورد وضعیت اسیران جنگی ایرانی که تحت بازداشت آنها بودند، مذاکره میکرد. این مذاکرات بدون هرگونه مداخله یا مشارکت دولت عراق صورت میگرفت» .