نمایشگاه قتل عام ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال ۶۷

نمایشگاه از قتل عام ۳۰هزار زندانی سیاسی درسال ۶۷


گرامیداشت شهیدان حمله موشکی ۷آبان ۹۴ به لیبرتی


در مقابل مجلس ملی فرانسه


خبرگزاری فرانسه :

تصاویر شهیدان مجاهد خلق در قتل عام ۶۷

در امتداد میدان انولید در پاریس

خبرگزاری فرانسه، ۲۹ اکتبر۲۰۱۹ -۷ آبان ۹۸- تصاویر حدود ۸۰۰ تن از شهیدان مجاهدین خلق ایران در یک نمایشگاه، در امتداد میدان انولید در پاریس،

 به مناسبت بزرگداشت هزاران زندانی سیاسی قتل عام شده در ایران در سال ۱۹۸۸(۱۳۶۷).

دادخواهی شهیدان قتل عام ۶۷ یک تعهد ملی است




به نام آزادی و به نام شهیدان آزادی به‌ویژه شهیدان قتل عام۶۷،
در کنار تصاویر تعدادی از شهیدان قهرمان مردم ایران هستیم. جوانانی پرشور، آگاه،‌ راست قامت،‌ زیبا و فداکار که با دلیری، با ارتجاع غدار رو در رو شدند.


با یک نام و آرمان به‌پاخاستند. از آزادی دفاع کردند و تبلور شرف مردم ایران شدند.
به تک تک این عکس‌ها نگاه کنید!
هر ناظری فقط با دیدن همین تعداد اندک، مات و مبهوت می‌شود. راستی این دژخیمان، چطور هزاران زندگی را در آن قتل عام دهشتناک به دار کشیدند؟!
ساعت خطر و ساعت انتخاب که فرا رسید. این مجاهدین و مبارزین، لبخند بر لب و مصمم، شانه به شانه هم به سمت میدان اعدام حرکت کردند.
چشم‌هایشان را بستند، چون برق نگاهشان و اطمینان به راهشان دشمن را می‌ترساند و می‌لرزاند.
همه ما در قلبمان احساسی عمیق نسبت به تک‌تک این شهیدان والامقام داریم.
کتاب جنایت علیه بشریت که به ‌تازگی منتشر شده شامل اسامی بیش از ۵۰۰۰ مجاهد قتل‌عام ‌شده است.
در این کتاب نشانی بسیاری مزارهای مخفی جمع‌آوری شده و اسامی ۳۵ هیأت مرگ در این کشتار بزرگ آمده است که عمده آن‌ها همین حال حالا از مقام‌های کلیدی رژیم‌اند.
حالا نه فقط عکس این شهیدان، بلکه خودشان هم در کنار ما هستند و حاضرند. اگرچه مزارشان ناپیداست، اما یادشان در قلب میلیون‌ها ایرانی هست و می‌تپد.
زیرا که وقتی به نام آزادی و به نام مسعود رجوی ایستادند و به خمینی و رژیمش نه گفتند. این خلق ایران بود که ایستاد و تسلیم نشد.
وقتی در میدان اعدام گفتند درود بر آزادی و مرگ بر ارتجاع، این خلق ایران بود که فریاد می‌کشید.
پس آن‌ها نمرده‌اند، بلکه مظهر زندگی واقعی مردم ایران هستند.
برای همین است که این صدا خاموش نمی‌شود. این نام‌ها فراموش نمی‌شود. این داستان هرچقدر بازگو می‌شود، ناتمام است و هم‌چنان رازیست ناگفته از مقاومت یک خلق. از مقاومت مجاهد خلق در سیاه‌ترین دوران تاریخ ایران زمین.
راستی اگر این مجاهدین و مبارزین به نام آزادی سینه سپر نمی‌کردند، و اگر مسعود رجوی ارتجاع سیاه آخوندی را به مصاف نمی‌خواند، چه نامی از ایران و ایرانی بر جا می‌ماند؟
حالا امروز پرچم دادخواهی به دوش ماست. تعهد آزادی به عهده ماست و سرنگونی رژیم آخوندی مسئولیت ماست و تا رسیدن به این هدف از پانخواهیم نشست.
امروز که در این‌جا هستیم، سالگرد شهادت ۲۴مجاهد خلق در حمله موشکی رژیم ولایت فقیه به لیبرتی در هفتم‌ آبانماه۱۳۹۴ است. راستی که از آن ستارگان پیشتاز تا این ستارگان پرفروغ آسمان انقلاب ایران، چه مسیر خونباری برای آزادی مردم ایران طی شده است.
دادخواهی خون‌ این شهیدان، دادخواهی قتل‌عام‌شدگان سال ۶۷ و دادخواهی همه ستم‌هایی که بر مردم ایران روا شده، یک تعهد ملی است. تعهد و عزم راسخ برای آزادی و تعهدی محکم و استوار برای سرنگونی رژیم ولایت فقیه.
این تعهد و مسئولیت من و شماست. آیا مثل همیشه مصمم و پرشور برای آن آماده‌اید؟



لطفا به اشتراک بگذارید: