بحران اعتماد همه نهادهای اجتماعی را دربرگرفته است – ۲۰اسفند۱۳۹۶
بحران اعتماد همه نهادهای اجتماعی را دربرگرفته است – ۲۰اسفند۱۳۹۶
گزارشی از برخی هشدارهای خطر در رژیم
در جنجال و هیاهوی درون رژیم حرفهای زیادی گفته می‌شود
و از هر سو فریادهای زیادی شنیده می‌شود، اما در میان این هیاهو،
فریادهای هشدار نسبت به شرایط خطرناکی که رژیم را احاطه کرده
و حرفهایی که در مورد باصطلاح چاره اندیشی این وضعیت گفته می‌شود،
برجسته‌تر و واضحتر است.
توجهتون رو به برخی از این هشدارها و فریادهای خطر خطر! جلب می‌کنم:
سایت حکومتی اعتماد آنلاین ۱۹ اسفند
آنچه در دی ماه سال رو به اتمام 96 رخ داد نه جنبش روشنفکران بود،
نه برخواسته از دانشگاه و نه حتی اعتراضی در پی یک عمل سیاسی،
بلکه گروهی در خیابان نارضایتی خود را فریاد می زدند.
شاید بتوان خستگی و ناامیدی را پررنگ ترین خصیصه در میان گروه معترضان دید.
چه چیزی افراد را به آستانه اعتراض می رساند؟ وضع سیاسی؟ اوضاع اقتصادی؟ عدم اعتماد به نهاد های حاکمیتی؟
یا آمیخته ای از همه اینها و چندین و چند عامل دیگر؟
اما در این مهم ترین واقعه سیاسی سال 96، نکته ای وجود داشت که جای تامل بسیار دارد
و آن هشدارِ ناشی از غیر قابل پیش بینی بودن جامعه است یا آنکه می تواند نشانه آن باشد که مردم فرصتی دیگر برای ایجاد امید داده اند؟
سایت حکومتی رویداد ۲۴ ۱۹ اسفند:
سؤال: اگر مردم از صندوق نا امید بشوند، چه اتفاقی می‌افتد؟
چه پیامدی دارد؟ آیا اتفاقات گذشته تکرار می‌شود؟
بهزاد نبوی:
اگر نظام ما نقش نظام گذشته را ایفا کند که ان‌شاءالله چنین کاری نخواهد کرد،
ممکن است با وجود تمام توصیه‌هایی که میانه‌رو‌ها و اصلاح‌طلبان می‌کنند،
دوباره مردم به دنبال انقلاب بروند
مشکلات ممکن است آن قدر زیاد شوندکه نه تنها روحانی بلکه کل حاکمیت را در معرض خطر قرار دهد.
اگر روحانی به هر دلیلی شکست بخورد، معلوم نیست که آلترناتیو او بتواند توفیقی به دست بیاورد
و کشور، ملت، نظام و انقلاب از هر مشکلی مصون بمانند.
محمدعلی وکیلی عضو مجلس ارتجاع ۱۹ اسفند
سال‌هاست که از فروپاشی اجتماعی می‌نویسیم.
بحران‌های سیاسی رسوب‌های اجتماعی به‌جا گذاشته‌اند
و این بحران‌ها چندان حل‌ناشده باقی مانده‌اند که تبدیل به شکاف شده‌اند.
نبود جغرافیایی برای گفت‌وگو, این روزها مسئله‌ای مهم برای جامعه ایرانی شده است.
غیبت این جغرافیا روزبه‌روز این شکاف را عمیق‌تر می‌کند.
این روزها در سایه این غیبتِ دردناک, مفاهمه به امتناع رسیده است.
گروه‌های سیاسی, نسل‌های اجتماعی و غیره، از بن, زبان یکدیگر را نمی‌فهمند.
امروز چندان این گفت‌وگو به تعویق افتاده است که در مرز فروپاشی اجتماعی ایستاده‌ایم.
بحران اعتماد همه نهادهای اجتماعی (رسمی و غیررسمی) ما را دربر گرفته است.
روزنامه حکومتی بهار ۱۹ اسفند
هشدارهای بی‌امان تحول‌خواهان در وجود شکاف بین روایت اصلاح‌طلبان و روایت اقشار متوسط
و نابرخوردار از تحولات جامعه در اعتراضات دی ماه خود را نشان داد.
آنچه از تحلیل و مواجهه اصلاح‌طلبان با رخداد دی ماه نمایان شد،
نگرش سلبی و در واقع عاجزانه‌ای از درک ژرفای تحولات جامعه بود.
به گونه‌ای که با مراجعه به آمار چشم از واقعیت بستند
و با ذکر آمار 140 هزار نفری خود را دلداری دادند؛
حال آنکه بخش اعظمی از جامعه شهریِ نظاره‌گرِ تحولات،
از وضعیت اقتصادی و انسداد سیاسی ناراضی بودند.
در این وانفسا دم‌زدن مداوم از گفت‌و‌گوی ملی سخن به گزاف راندن و عدم فهم مساله است.
سایت حکومتی جماران ۱۹ اسفند: ناصر فکوهی کارشناس علوم اجتماعی
در ایران بحران سیاسی می‌تواند در میان مدت یا دراز‌مدت چشم‌انداز سیاسی را به کلی تغییر دهد.
وضعیت کشور ما امروز بسیار حساس است و جای خطای زیادی نداریم
زیرا در منطقه ای هستیم فوق العاده خطرناک و زیر تهدید دولت هایی بسیار خطرناک
و یا دولت‌هایی به شدت طماع که به نام دوستی در پی ایجاد هژمونی‌های جدید در این منطقه هستند