This browser does not support the video element.

واشینگتن: کنفرانس در حمایت از جنبش دادخواهی قتل عام شدگان ۶۷

واشینگتن: کنفرانس در حمایت از جنبش دادخواهی


واشینگتن - کلوپ ملی مطبوعات: کنفرانس با حضور شخصیت‌های برجستة آمریکایی

محکومیت موج اعدام‌ها و نقض حقوق بشر در ایران، حمایت از جنبش دادخواهی قتل عام 67

 

اعلام انتشار کتاب جدید نمایندگی شورا در آمریکا دربارة قتل عام سی هزار زندانی سیاسی

 

دفتر نمایندگی شورای ملی مقاومت در آمریکا، یک کنفرانس مطبوعاتی را در کلوپ ملی مطبوعات در واشینگتن با حضور شخصیت‌های برجستة آمریکایی در حمایت از جنبش دادخواهی قتل عام 67 و برای بحث و بررسی سیاست صحیح در قبال نقض وحشیانة حقوق بشر توسط رژیم آخوندی، برگزار کرد.

در این کنفرانس که با شرکت نمایندگان هیأت‌های دیپلماتیک و خبرنگاران و نمایندگان رادیو تلویزیون‌های مختلف برگزار شد، سخنرانان عبارت بودند از:

سفیر کنت بلکول سفیر پیشین آمریکا در کمیسیون حقوق‌بشر در ژنو

لیندا چاوز، مدیر پیشین روابط عمومی کاخ سفید

سفیر آدام ارلی، سخنگوی پیشین وزارت خارجه و سفیر پیشین آمریکا در بحرین

سفیر مارک گینزبرگ، سفیر پیشین آمریکا در مراکش

و سونا صمصامی نمایندة شورای ملی مقاومت ایران در آمریکا

سخنرانان این جلسه، با اشاره به موج اعدام‌ها و استمرار جنایات رژیم، تأکید کردند که عاملان قتل عام 30 هزار زندانی سیاسی در سال 67 هم‌چنان در مسند قدرتند، لذا ضروری است که مسئلة نقض حقوق بشر در ایران در اولویت قرار گیرد و عاملان جنایات ضد انسانی علیه مردم ایران، مورد حسابرسی قرار گیرند.

 

  • سفیر آدام ارلی که مدیریت این جلسه را بر عهده داشت در سخنان افتتاحیة خود، انتشار کتاب جدید دفتر نمایندگی شورا در آمریکا دربارة قتل عام 67 را اعلام کرد، و گفت:


 

ما امروز به اینجا آمده‌ایم تا در رابطه با یک کتاب جدید صحبت کنیم که فصل بسیار تاریکی را نه فقط از ایران، بلکه از کل جهان متمدن، بررسی می‌کند. «ایران، جایی‌که قتل عام‌کنندگان حکومت می‌کنند: قتل عام 30000 زندانی سیاسی در سال 1367 و ادامة این جنایات». پس همانطور که عنوان این کتاب می‌گوید، این فصل مشخص از تاریخ ایرانیان از ژوئیة 1988 شروع شد و چند ماه به‌طول انجامید. به فرمان خمینی ولی فقیه، رژیم ایران به‌طور سیستماتیک تقریباً 30000 مرد، زن و نوجوان را که عضو یک جنبش مخالف سیاسی بودند و حاضر به تسلیم نبودند اعدام کرد، یا این‌که آنها را فقط به این دلیل که حاضر به وفاداری به رژیم نبودند، اعدام کرد. همان‌طور که این کتاب اشاره می‌کند، بسیاری از مجرمان این جنایت در مناصب بالای دولت کنونی در ایران قرار دارند. هیچ تحقیقی صورت نگرفته است و هیچ پاسخگویی در مقابل این جنایات نبوده است. این یک فرهنگ مصونیت را ایجاد کرد که حاکمان در ایران از آن برای ادامة دستگیری، شکنجه و کشتار خودسرانه و بدون عواقب و مجازات، ادامه می‌دهند.

هدف پنل ما امروز این است که نقش این بدرفتاری و ظلم را بررسی کنیم، در رابطه با شکل آن صحبت کنیم، چگونه عمل می‌کند، برخی از عواقب آن چیست و مهم‌تر از همه این‌که، ما به‌عنوان شهروندان نگران و به‌عنوان شهروندان جهانی نگران، چه‌کار می‌توانیم بکنیم تا به فرهنگ مصونیت از مجازات پایان بدهیم.

تاریخ به ما آموخته است که تنها راه برای متوقف‌کردن رژیم‌های یاغی از استفاده از ترور و قتل به‌عنوان ابزار حکومتشان، حسابرسی از آنها به‌خاطر جنایتشان است. پس دقیقاً همین نقطه است که می‌خواهیم در بحث امروزمان به آن اشاره کنیم.

 

 

  • سونا صمصامی نماینده شورای ملی مقاومت ایران در آمریکا: رژیم ایران امروز دارای بالاترین نرخ اعدام در دنیاست و تنها حکومتی است که جوانان زیر 18 سال را اعدام می‌کند. کتابی که) ما امروز (منتشر کرده‌ایم) فقط به‌خاطر وقایع سال 67 یعنی تقریباً 30 سال پیش حائز اهمیت نیست؛ بلکه از بابت اتفاقات امروز هم مهم است. این رژیم همان مسیر قتل و اعدام را ادامه می‌دهد. هر روز خون مردم ایران توسط این رژیم غیر انسانی و فاسد، ریخته می‌شود. از وقتی که روحانی ریاست‌جمهوری (رژیم) را در سال 2013 به‌دست گرفت، تاکنون بیش از 3000 نفر، تحت حاکمیت او اعدام شدند همه این اعدام‌ها نقض استانداردهای شناخته‌شدة بین‌المللی است. هیچ پایان و استثنایی وجود ندارد.


هر کسی ممکن است از خود سئوال کند که چرا رژیم ایران چنین جنایاتی را ادامه می‌دهد. جواب آن ساده است، (این رژیم) از مردم ایران می‌ترسد. در همین سال اخیر، بیش از 11 هزار تظاهرات در سراسر کشور صورت گرفته و به همین دلیل است که رژیم به اعدام مردم ایران ادامه می‌دهد تا آنها را به سکوت بکشانند و سرکوب کند که صدایشان برای یک ایران آزاد در آینده بلند نشود به‌رغم سرکوب شدید، رژیم ایران نتوانسته مردم را که خواهان تغییر، آزادی و حقوق بشر هستند، به سکوت وادارد.

نمایندة شورا در آمریکا در پایان سخنانش، تأکید کرد:

مخالفت لفظی برای حسابرسی پیرامون اعمال شنیع که در سال 1988 رخ داد و امروز هم ادامه دارد، کافی نیست.

مقامات رژیم ایران، هم به اجرای قتل عام اذعان کرده‌اند و هم به نقش خودشان در آن تابستان خونین فخر فروخته‌اند و این راه را برای یک پاسخ از جانب ملل متحد، هموار می‌سازد. از آنجایی که کشتارهای سیاسی دیگری توسط جامعة بین‌المللی مورد تحقیق قرار گرفته، اکنون زمان آن است که قتل عام 1988 هم توسط ملل متحد تا به سرانجام‌رسیدن آن، مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد و مشخص شود که در آن دوران و امروز و هر روز، در ایران چه رخ می‌دهد. از شما بسیار متشکرم.

 

  • سخنران بعدی کنفرانس در کلوپ ملی مطبوعات آمریکا، لیندا چاوز بود. وی پس از اشاره به سابقة آشنایی‌اش با مقاومت ایران در زمانی که به‌عنوان متخصص مستقل در ملل متحد فعالیت می‌کرده، دربارة قتل عام 67 و جنایات ضد بشری رژیم، گفت:


:ده‌ها هزار انسان بدون محاکمه قتل عام شدند. آنها بسیاری اوقات در ملاء عام، از طریق جراثقال و در میدان‌های عمومی اعدام شدند تا از این طریق پیام وحشت به مردم ایران فرستاده شود. فکر می‌کنم بسیار مهم است که این کتاب (دربارة قتل عام) چاپ شده است. من از همة شما می‌خواهم که نسخه‌یی از این کتاب را دریافت کنید و با آن‌چه رخ داده، آشنا شوید. ما شاهد نسل کشی‌های مختلفی بوده‌ایم, مانند آن‌چه در رواندا، سربرنیتسا و نقاط دیگر به‌وقوع پیوست که هزاران تن به قتل رسیدند. (این کشتارها) معمولاً توسط دسته‌های جنایتکار صورت گرفته‌اند؛ مثل مورد رواندا. اما آن‌چه در سال 67 اتفاق افتاد بسیار متفاوت بود. یعنی جنایتی بود که به‌دست یک حکومت انجام شد. این حکومت و نهادهای مختلف آن، افراد را دستگیر و زندانی و شکنجه کردند و در نهایت اعدام کردند. سپس اجساد آنها را در گورهای دست‌جمعی که هنوز ناشناخته مانده دفن کردند».

خانم چاوز در ادامة سخنانش با تأکید بر لزوم تمرکز بر نقض حقوق بشر توسط رژیم آخوندی، به وجوه مختلف زن‌ستیزی و جنایات رژیم علیه زنان و دختران ایران هم‌چون مجازات‌های قرون وسطایی و اسیدپاشی پرداخت.

وی سپس گفت:

مدیر پیشین روابط عمومی کاخ سفید هم‌چنین گفت:

خب، آیا امروز وضعیت برای زنان تغییری کرده است؟ خیر، همان‌طور که گفتم، تغییری رخ نداده است. زنان در ایران، هم‌چنان در معرض نقض‌های فاحش حقوق بشری قرار دارند. با آنها در این نظام، به‌عنوان انسان برابر برخورد نمی‌شود. به‌نظرم یکی از جالب‌ترین جنبه‌هایی که شاهد آن هستیم و حتی می‌توانید آن‌را در تصاویر آن‌چه امروز رخ می‌دهد ببینید، شورشگری مردم ایران است. حتی با وجود خطر شکنجه، شلاق و زندان و مفقودالاثر و یا شاید حتی اعدام شدن، مردم به خیابان‌ها می‌آیند و در میان این مردم، رهبرانشان زنان هستند به‌نظر من یکی از دلایل نفرت و وحشت این رژیم از سازمان مجاهدین این است که زنان مجاهد می‌توانند در مواضع رهبری‌کننده قرار گیرند. زنان حق دارند که برابر باشند. زنان حق دارند بقیه را رهبری کنند. و مردان خواهان آن هستند که به آنها گوش فرا دهند و از آنها پیروی کنند. این یک تهدید عمده برای رژیمی است که می‌خواهد نیمی از جمعیت را زندانی کند.

مریم رجوی یک برنامة ده ماده‌یی ارائه داده است که آزادی مطبوعات، آزادی بیان، آزادی مذهب، حق انتخاب رهبران خود و حق برخورداری از محکمة عادلانه را تضمین می‌کند. همة اینها، قلب رژیم را نشانه می‌گیرد. لذا من می‌خواهم به شما مطالعة کتاب «ایران، جایی‌که قتل عام‌کنندگان حکومت می‌کنند» را توصیه کنم و بگویم، هر چند این کتاب بخش مهمی از تاریخ را افشا می‌کند، اما مهم‌ترین پیام آن این است که این رژیم هم‌چنان بر مسند قدرت است. عاملان این قساوت‌ها همچنان در مواضع دولتی رژیم کنونی هستند و ما به‌عنوان افرادی که به حقوق بشر اعتقاد داریم، نمی‌توانیم اجازه بدهیم که این موضوع نادیده گرفته شود و ناگفته بماند. ما باید موضع‌گیری کنیم. از شما متشکرم.

 

  • در ادامة کنفرانس در کلوپ ملی مطبوعات آمریکا، سفیر کنت بلکول سخنرانی کرد و با اشاره به کتاب جدید دفتر نمایندگی شورا در آمریکا دربارة قتل عام 67، گفت:


  اجازه بدهید اول بگویم، افتخار بزرگی بود که پیشگفتار این کتاب بسیار مهم را بنویسم و به همة پیشنهاد میکنم که این کتاب را مطالعه کنید. من همچنین افتخار می‌کنم که در جنبش‌های بین‌المللی شرکت کرده‌ام که خواستار دسترسی، شفافیت، حسابرسی و عدالت برای خانواده‌های قربانیان کشتار در ایران بوده‌اند.

سفیر بلکول سپس به نمونه‌یی از تحقیقات دربارة جنایات دیکتاتوری سابق آرژانتین که به محکومیت شماری از اعضای این دیکتاتوری منجر شد اشاره کرد، و گفت:

من در دهة 1990 افتخار آن‌را داشتم که با دکتر کلاید اسنو کار کنم. دکتر اسنو به‌عنوان یکی از متخصصان شناخته‌شده در زمینة مردم شناسی نقش کلیدی در اعمال عدالت در آرژانتین ایفا کرد و گورهای دست‌جمعی را که از زمان جنگ کثیف باقی مانده بودند افشا کرد. فعالیت ها و تحقیقات او کمک کردند تا حقیقت در رابطه با مجموعه‌یی از جنایات بسیار مرگبار که نزدیک به یک دهه قبل به‌وقوع پیوسته بود افشا شود و از حکومت آرژانتین حسابرسی شود.

من با هیأتمان در سازمان ملل و سفیر هیلی کار کرده‌ام و از آنها خواسته‌ام که این تقاضا را مدام مطرح کنند که دسترسی برای انجام کاری مشابه اقدامات دکتر اسنو (در آرژانتین)، در ایران نیز وجود داشته باشد. در این زمینه هم ما باز به موانعی بر می‌خوریم اما این مانع‌سازی‌ها احتمالاً مدرکی دال بر این است که (رژیم) چیزی را پنهان می‌کند. لذا وقتی با مانع مواجه می‌شویم، تلاشی که انجام می‌دهیم یادآور تجربة مردمی است که در حال حاضر تحت سرکوب رژیم ایران هستند.

ما از هیأتمان در ملل متحد می‌خواهیم که نه تنها در زمینة مقابله با تهدیدات تروریسم بین‌المللی که توسط رژیم ایران استمرار یافته و به پیش برده می‌شود، بلکه در زمینة تحقق عدالت برای آن رزمندگان حقوق بشر نیز پیشرو باشد؛ (کسانی که) تجربة یک تاریخچة قساوت‌بار را پشت سر گذاشته‌اند که طی آن افرادی که فقط جزواتی را توزیع می‌کردند در سال 1988 به بخشی از قربانیان این رژیمی تبدیل شدند که سیاه‌سیرت، ضد حقوق بشر و تهدیدی برای سرشت پایه‌یی انسانی در سراسر جهان است. فراخوان ما فقط می‌تواند با برگزاری جلساتی مثل جلسة امروز تقویت شود و نیز از طریق مطالعة چنین نوشته‌ها و شواهدی که در این دنیا ارائه می‌شود. از شما متشکرم.

 

در ادامة کنفرانس واشینگتن، سفیر مارک گینزبرگ در سخنرانی خود با انتقاد از مماشات دولت اوباما با حکومت آخوندی و انعقاد توافق اتمی به بهای نادیده‌گرفتن جنایات رژیم علیه مردم ایران، خواهان حسابرسی و اقدامات مشخص علیه رژیم به‌خاطر نقض حقوق بشر از جمله تحریم عاملان قتل عام 67 شد، و گفت: « آنهایی که این جنایات را مرتکب شده‌اند، باید توسط این دولت تحریم شوند . این چیزیست که همه ما باید روی آن کار کنیم و دولت را تشویق به انجام آن کنیم.

دادگاه حقوق بشر اروپا و هم‌چنین دولت‌های اروپایی برای اعمال دکترین‌هایشان و اعلامیة جهانی حقوق بشر علیه (رژیم) ایران، مسئولیت دارند.
لطفا به اشتراک بگذارید: