۶۷، سی‌هزار گل سرخ - ۲۶شهریور ۱۳۹۶

جنبش دادخواهی، اگرچه تحت این نام، از یک سال پیش آغاز شد اما کارزار دادخواهی از قتل عام شدگان 67، تاریخچه ای 29 ساله داره. در تابستان پرالتهاب 67 که عفریت مرگ در زندانهای خمینی نعره می کشید و بهترین فرزندان ایران رو قتل عام میکرد, مقاومت ایران با همه وجود در صدد بود تا هر طور شده ماشینِ کشتار آخوندها رو متوقف کنه. آخوندها دستان ِریا و تزویر رو در برابر چشم جهانیان گرفته بودن و با زد و بند و معامله میخواستن دستان خون آلودشون رو پنهان کنن. اما درست همزمان با همون توطئه سکوت, فریاد حقی بود که به تعداد حنجر ها ی تمامِ زندانیان قتل عام شده در چهارگوشه دنیا طنین انداز شد.

در روز 19مرداد سال 1367, رهبر مقاومت آقای مسعود رجوی در یک فراخوان تاریخی از ملل متحد و تمام سازمانهای مدافع حقوق بشر خواست تا برای توقف اعدام های گسترده ی زندانیان سیاسی در ایران تلاش کنن. رهبر مقاومت در روز 3 شهریور 67 هم در یک تلگرام فوری به دبیرکل وقت ملل متحد، از جمله نوشتن:
«بر طبق اطلاعات موثق، خمینی چند هفته پیش طی حکمی به خط خودش دستور اعدام زندانیان سیاسی مجاهد خلق را صادر کرده و متعاقباً موج گسترده‌ی دستگیری‌های سیاسی در شهرهای مختلف ایران که بیش از 10,000_نفر را شامل می‌شود» در فراز پایانی این تلگرام اینطور اومده:

[alert id="alert_25" links="" style="alert-success" dis_alerts="0"]

آقای دبیرکل؛

مسئولیت شما در مقام دبیرکل ملل متحد قویاً ایجاب می‌کند تا هر چه سریع‌تر هیئتی را برای رسیدگی به موارد یادشده و بازدید از زندان‌های رژیم خمینی و ممانعت از روند شتابان کشتارها به ایران اعزام دارید. نمایندگان مقاومت ایران برای ارائه‌ی اطلاعات لازم و همکاری با هیئت شما آمادگی دارند.

مسعود رجوی - مسئول شورای ملی مقاومت ایران - 3 شهریور 67[/alert]
با وجود گذشت بیست سال از واقعه ی قتل عام زندانیان سیاسی, هنوز که هنوزه تنها صدای جاری در گلوی میهن ما, همون صدای دردمندیه که برغم همه رنجها و همه زخمها باز هم از پا ننشسته و همواره به خونخواهیِ شهدای راه آزادی خونده و باز هم خواهد خواند. به امید روزی که این صدای مانا که صدای سعادت و بهروزیِ ایران و ایرانیه بر بامِ دماوند طنین انداز بشه . بدون شک در اون روز زیبا همه شهدای مقاومت ایران هم حضور خواهند داشت!


 

 
لطفا به اشتراک بگذارید: