خواسته‌ها و مطالبات کارگران محروم در دولت جدید آخوند روحانی
خواسته‌ها و مطالبات کارگران در دولت جدید آخوند روحانی به کجا می‌انجامد؟
آیا ظرفیتی برای برآورده کردن حداقل خواسته‌ها ایجاد شده یا ته مانده سفره کارگران هم بر باد رفته است؟
موضوع گزارش و بحث امروز ماست. ابتدا گزارش را ببینیم و بعد گفتگویی داریم با حسین میرداماد در همین رابطه
گزارش را دیدیم و همراه هستیم با حسین میرداماد تا به جزئیات بیشتری از مشکلات کارگران بپردازیم
ما از یکطرف شاهد فشارهای ارگانهای حکومتی علیه کارگران هستیم و از طرف دیگر شاهد ادامه اعتراضات آنها برای دستیابی به مطالباتشان هستیم.
روز هشتم شهریور هم روحانی گفت: «… اگر از کار خود رضایت ندارید، چرا آن را انتخاب کردید و اگر کسی راضی نیست می‌تواند برود و این حرف کاملاً غلط است که بگوید، حقوق من نسبت به کاری که انجام می‌دهم کم است». (خبرگزاری فارس- ۸شهریور ۹۶)
از طرفی نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه رژیم هم گفت که ما منابع مالیمان نصف شده است.
س) آیا انتظارات کارگران برای این‌که حقوقشان افزایش پیدا کند نسبت به واقعیتها بیش از حد است؟
ج) این‌که روحانی وقیحانه مدعی است که «اگر کسی از حقوقش راضی نیست می‌تواند برود خیلی وقیحانه و شیادانه است. چرا؟
چون همین روحانی یک ماه قبل از نمایش انتخابات ببینید چه گفته است: «… دولت دوازدهم به حمایت بیشتری از حقوق‌بگیران خواهد پرداخت… این دولت در تلاش خواهد بود برای حمایت کارمندان دولت و بخش خصوصی از طریق معافیت‌های مالیاتی حمایت کند… دولت در تلاش است به تدریج مالیات‌ستانی از طبقات
[caption id="attachment_26741" align="alignleft" width="400"]
وضعیت کارگران در نظام ولایت فقیه[/caption] پایین و متوسط را کاهش دهد.
… در دولت دوازدهم به‌منظور بهبود وضعیت رفاهی ۸ تا ۱۰میلیون نفر از خانوارهایی که در پایین‌ترین سطح زندگی می‌کنند… مفهومی به‌عنوان استاندارد زندگی را تعریف می‌کنیم و درآمد هر کس را که پایین‌تر از آن بود به سطح استاندارد تعریف شده می‌رسانیم». (اقتصاد نیوز- ۲۳اردیبهشت ۹۶)
اینها در مکتب خمینی نارو زدن و دروغ گویی در مورد تعهداتی که به مردم می‌دهند را خیلی خوب آموختند.
وانگهی مگر این کارگران چه می‌خواهند؟ حقوقشون را می‌خواهند. همین حقوقی که یک چهارم خط فقر است.
مگر جلوی مجلس همین هفته قبل بازنشستگان شعار نمی‌داند خط فقر ۴ میلیون حقوق ما یک میلیون. تازه حقوق کارگران ۵۳۰هزار تومان است. همین را هم به آنها نمی‌دهند.
همین هفته «کارگران مجتمع مس چهار گنبد-سیرجان، در بنر بزرگی که بر سر در مجتمع نصب شده، اعلام کردند «به‌دلیل فقر مالی، تعدادی از کارکنان مجتمع مس چهارگنبد، کلیه خود را به‌فروش می‌رسانند»
حقوق چند ماه آنها پرداخت نشده است. چطوری می‌گوید که اگر راضی نیستید بگذارید بروید. کجا بروند؟ با کدام کار؟ شما حقوقی به آنها نمی‌دهید.
کارگران هفت‌تپه نوشتند ماههاست حقوقمان پرداخت نشده دیگه نانواییها هم به ما نان قرض نمی‌دهند. بچه‌هایمان در سطل زباله دنبال غذا می‌گردند. بچه‌هایمان را از مدرسه بیرون کشیده‌ایم. دانشجویانمان را از دانشگاه بیرون کشیده‌ایم. پول نداریم بدهیم. حقوق چند ماه آنها پرداخت نشده است.
در همین مقطع که نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه رژیم می‌گوید که ما منابع مالی نداریم، منابعمان نصف شده، روحانی می‌گوید هزار میلیارد تومان به بودجه نظامی اضافه کرده است.
همین آخوند روحانی در مصاحبه تلویزیونی روز ۸ شهریور گفت: «هیچ دستگاه فرهنگی وجود ندارد که در دولت یازدهم بودجه‌اش را کم کرده باشیم»
دستگاه فرهنگی یعنی مصباح یزدی یعنی مؤسسه آثار خمینی یعنی غدیر یعنی دستگاه‌های فرهنگی وابسته به حداد عادل و یک مشت از این اراذل و اوباش ۵۰میلیارد تومان، ۱۰۰میلیارد تومان، ۲۰۰میلیارد تومان بودجه داده‌اند.
۲۸ ارگان فرهنگی هستند که برخی اصلاً فعالیتی ندارند. فقط یک اسم هستند و به این اسم که فرهنگی هستند حقوق می‌گیرند. از اینها هیچ چیز کم نکرده‌اند.
به دستگاه سرکوب اضافه هم کرده‌اند. ولی به کارگر که می‌رسدو می‌گوید اگر فکر می‌کنی بیشتر از حقوقت کار می‌کنی بگذار برو بیرون. این رفتار رژیم با کارگران است..
س) وزیر کار رژیم مدعی است که تا آنجا که جا داشته حقوق کارگران را اضافه کرده و بیش از این زورش نمی‌رسد که حقوق را افزایش بدهد در این مورد چه می‌گویید؟
ج) دقیقاً به زبان معکوس می‌گوید، یعنی تا آنجایی که زورش می رسیده است از حقوق کارگران کم کرده است و بیشتر از آن وحشت از انفجار کارگران مانع شده تا کمتر کنند.
زیرا وضعیت انفجاری جامعه کارگری به قدری بالا است و در آستانه از دست دادن تحملش است که مجبور است در این حد متوقف شود. وگرنه تا آنجائیکه به اینها برمی گشت می‌خواستند نصف این را بدهند.
این به‌اصطلاح وزیر کار رژیم یکی از شکنجه‌گران و جلادانی هست که از روز اول این حکومت خانه کارگر را غصب کردند و تشکل‌های کارگری را نابود کردند.
در دوره قتل‌عام سال ۶۷ او معاون وزارت اطلاعات بوده است. بعداً دبیر شورای امنیت رژیم شد. همیشه در مواضع امنیتی رژیم بوده و الآن هم می‌گوید که کار اصلی او امنیتی است.
بنابراین حرفهای او هیچ شاخصی برای کمک به طبقه کارگر نیست. این‌که بخواهد به این قشر رسیدگی بکند. کار کارگزاران این رژیم مسخره کردن کارگران است. کارگران بنر بلند کردن که آقا ما حقوق نداریم به‌خاطر امرار معاش کلیه مان را حاضریم بفروشیم.
رئیس اداره کار آن منطقه، با وقاحت گفته: «این آگهی، که بر سر درِ شرکت نصب شده؛ جدی نیست. کارگران با نصب این آگهی خواسته‌اند شوخی کنند».
کارگران گفته‌اند که حقوق تیر و مرداد را نگرفته‌ایم؛ از قبل هم مزایا طلبکاریم؛ دستمزدهایمان خیلی پایین است و همان حداقل دستمزد اداره کار را می‌گیریم. همین حداقل مزد بخورو‌نمیر را هم دوـ سه ماه یک بار می‌دهند.
در دو سال گذشته، از مزایای شغلی ما کم کردند؛ اول اضافه‌کاریها را کم کردند؛ بعد گروه‌های شغلی را کاهش دادند تا حقوق‌ها کم شود تا دست آخر به اینجا رسیدیم که نان شب هم نداریم. بعد نفر زیر دست ربیعی می‌گوید کارگران شوخی می‌کنند. این یک نمونه دیگر از برخورد این رژیم با کارگران است.
س) شما از رویارویی کارگران با رژیم صحبت کردید آیا آماری از اعتراضات کارگران دارید؟
ج) آماری که به‌طور کلی منابع رسانه‌یی مقاومت توانسته از اعتراضات کارگری تا آنجا که از زیر سانسور رژیم خارج شده، ۱۵۰ حرکت اعتراضی در ماه گذشته بوده که طبعاً تعداد آن خیلی خیلی بیشتر هست به‌دلیل این‌که رژیم سانسور می‌کند و خیلی از اخبار کارگری را نمی‌دهد.
ولی همین اعتراضات چند دسته‌بندی دارند: تعداد زیادی در رابطه با نگرفتن حقوق است تعداد زیادی حول نداشتن امنیت شغلی است اخراجهای بی‌رویه که حتی سر اعتراض برای نگرفتن حقوق یا کمبود حقوق آنها را اخراج می‌کنند.
زیرا بیشتر این شرکتها وابسته به سپاه هستند. بخشی از اعتراضات به نداشتن ایمنی شغلی است.
همین چند روز پیش خبر سوختن سه زن که به‌عنوان کارگر در کوره‌پزخانه‌یی در شهر «وایقان» در منطقه شبستر مشغول کار بودند، را داشتیم.
خودشان آمار می‌دهند که طی روز ۵ کارگر ساختمانی بر اثر نداشتن وسائل ایمنی سقوط می‌کنند.
بیشترین آمار مرگ و میر کارگران در ایران است. مردم حول این موضوع اعتراض می‌کنند. یا علیه سرکوب وحشیانه کارگران اعتراض می‌کنند.
اعتراضی که الآن کارگران در ارتباط با آقای رضا شهابی از سندیکای کارگران شرک واحد دارند. رژیم او را دستگیر کرده و به زندان برده است و اعتراضات متعددی صورت می‌گیرد.
اعتراض کارگران هفت‌تپه علیه دستگیری کارگران معترض را داشتیم. این طیف اعتراضات کارگران می‌باشد.
س) آیا دولت دوم روحانی می‌تواند خواسته‌های کارگران را با برنامه‌هایی که اعلام کرده بدهد یا حداقلهای آنها را برآورده کند؟
ج) نه دولت اول روحانی و نه تمامی دولتهای نظام ولایت فقیه اساساً برای این نیامده‌اند که کمکی به کارگران بکنند یا خواسته‌ای از کارگران را حل کنند.
اینها آمده‌اند که چپاول و غارت بکنند. در همین دولت اول روحانی که به قول نوبخت منابع مالیش نصف شده می‌گوید ما در دولت یازدهم ما دو برابر این منابع داشتیم.
در حالیکه تعداد بیشتری از کارگران به زیر خط فقر رفته‌اند. آمار ۲۵میلیون نفر زیر خط فقر را قالیباف در نمایش انتخابات گفت.
همین الآن حقوق کارگران یک چهارم یک پنجم خط فقر است. تازه اینها طلبکار کارگران هستند که نباید صدایشان دربیاید.
تا آنجا که به کلیت رژیم برمی گردد زیرا همین دولت حافظ منافع همه کارخانه‌هایی است که سپاه و آستان قدس رضوی و بنیاد شهید و بنیاد مستضعفان و ارگانهای وابسته به خامنه‌ای یا خود دولت رئیس آنهاست.
بیش از ۸۰ درصد شرکتها و مؤسسات زیر دست اینهاست. اینها حقوق کارگر را چپاول می‌کنند. بنابراین این‌که اینها بخواهند کمکی به کارگر بکنند و ذره‌یی به سمت رفاه کارگران گام بردارند اصلاً چنین دیدگاهی ندارند.
برعکس تمام دستگاهشان برای غارت جیب و سفره کارگران است.
بنابراین آنچه برای کارگران می‌ماند استمرار اعتراضات اتحاد و همبستگی با یکدیگر و بلند کردن فریادهاست.
همان‌طور که در شعارهایشان بود: میمیمریم حقمان را پس می‌گیریم. یا یه اختلاس کم بشه حقوق ما پرداخت میشه.
اعتراضاتی که دست رژیم را در ادامه غارت می‌بندد. خیلی از این اعتراضات را رژیم نمی‌تواند تحمل کند و مجبور می‌شود عقب‌نشینی کند و این تنها راه گرفتن حق از رژیمی است که حق مردم را می‌خورد. حق مردم را باید از حلقومش بیرون کشید.
بیشتر بخوانید: