جنبش دادخواهی – کبری طهماسبی
ویژه برنامه جنبش دادخواهی ۱۴مرداد ۱۳۹۶- گفتگو با کبری طهماسبی
یکی از عوامل مؤثر در پیشروی جنبش دادخواهی در داخل کشور، فعالیتهای جوانان اشرف نشان و هواداران مجاهدین در داخل میهن است. در این قسمت از برنامه جنبش دادخواهی کبری طهماسبی در مورد ابعاد مختلف این فعالیتهای صحبت می کند.
سؤال: فعالیتهای گسترده در طول یک سالی که از برپایی جنبش دادخواهی می گذرد با این حجم عظیم توسط چه کسانی صورت گرفته است؟
کبری طهماسبی: در مورد فعالیت های نیروهای مقاومت و هواداران سازمان؛ از تیر ماه سال گذشته و بخصوص بعد از اعلام جنبش دادخواهی شهیدان قتل عام 67 تاکنون طیف وسیعی از نیروهای مقاومت؛ جوانان انقلابی و خانواده های مجاهدین وارد فعالیت شدند.
این نیروها با 78زیاد و با یک تلاش گسترده در شهرهای مختلف؛ با روحیه رزمنده و خلاق خود کارهای بسیار ارزنده ای را پیش برده اند
فعالیتها در بسیاری از شهرها و مناطق مختلف بوده و نیروهای هوادار سازمان برای انجام این فعالیتهای تبلیغی واقعا جان برکف وارد صحنه می‌شدند و حاضر به پرداخت هزینه سنگین این فعالیتها بودند.
سؤال: این فعالیتها چه رشته هایی را شامل می‌شوند؟
کبری طهماسبی: این فعالیتها شامل چند رشته کار بود که بر اساس فراخوان خواهر مریم در رابطه با جنبش دادخواهی صورت گرفتم.
فعالیتها از جمله شامل شعار نویسی بصورت گسترده
دیوارنویسی های بزرگ در سطح شهرها
نصب تراکت و توزیع سی دی های پیام خواهر مریم
نصب پلاکارد و بنرهای بزرگ بر روی پل ها یا نمادهای مشخص
من اجازه می‌خواهم که این بخش از فعالیتها را که در جامعه بسیار تاثیر گذار بود و ضعف و ضربه پذیری دستگاه امنیتی رژیم را پیش چشم همه قرار می داد، بیشتر توضیح بدهم:
شعار نویسی:
یک رشته از این فعالیتها شعارنویسی بر دیوارها و محل های عمومی بصورت بسیار گسترده و وسیع درهمه شهرها بود به طوری که می شود نمونه های آن را در هرمحله و شهری دید. این کار بسیار پر ریسک بود. به‌خصوص که رژیم هم از ترس انجام این فعالیت ها یک سری اقدامات انجام می داد منجمله در یک مورد گزارش داشتیم که در خیابانهای کرج رژیم مزدوران و عوامل خودش را با پوشش های مختلف بکار گرفته و آنها را توجیه کرده که اقدام به کشتن یا دستگیری این اشرف نشانها بکنند.
یکی از این مزدوران گفته بود که برای دستگیری هر شعارنویس رژیم 200 هزار تومن پول می دهد و یا اگر مجروح کند میزانی می دهد ...
علاوه بر این رژیم در وحشت از گسترش فعالیتهای مجاهدین در داخل کشور؛ برای اینکه از نصب بنرهای بزرگ بر روی پلها ممانعت بعمل بیاورد نیروهای انتظامی و لباس شخصی خود را در زیر پلها مستقر کرده بود تا در صورت مشاهده این فعالیتها؛ اقدام کنندگان را دستگیر کنند.
اما این تلاشهای مذبوحانه هم به جایی نرسید.
توزیع تراکت در اماکن عمومی:
از جمله دیگر فعالیتهای اشرف نشانها در شهرهای مختلف؛ توزیع تراکت در اماکن عمومی بود.
هواداران سازمان با چاپ شعارهای دادخواهی و جملات خانم رجوی، آنها را در خانه‌ها انداخته یا روی شیشه خودروها می‌گذاشتند. که این کار هم بصورت بسیار گسترده انجام شده و مورد استقبال مردم قرار گرفته است.
نصب پوستر و عکس:
نصب پوستر و عکس خواهر مریم و پیام ها و فراخوان هایشان روی دیوارها و اماکن عمومی که این کار ریسک‌های بالایی برای هواداران داشت؛ به ویژه اینکه همان طور که می دانید، بعضا در اماکن حساس دوربین نصب کرده و یا خودشان شیفت گذاشته بودند. بعنوان مثال در دیوار بسیج منطقه که بارها رهگذران خوشحالی واستقبال خود را از این کارنشان می دادند. در اغلب موارد این کار تاثیرزیای داشته ودرشهرها و محلات خبر آن در تاکسی و غیره دهن بدهن می چرخیده است ....
نصب بنر بر روی پلها:
اقدام دیگر نیروهای مقاومت؛ نصب بنرهای بزرگ بر روی پل اتوبانها: این کار از جدی ترین فعالیت های هواداران سازمان بود که با ریسک های فراوانی همراه بود. این کار باعث شد که اهداف جنبش دادخواهی را به صورت گسترده به میان مردم ببریم و آه و فعان رژیم از این فعالیت ها را به‌دنبال داشت.
فعالیتهای علنی
سؤال: فعالیتهایی که توضیح دادید در واقع هر کدام به‌مثابه یک اقدام مخفی در شرایط سرکوب و اختناق است. آیا جنبش دادخواهی فعالیتهای علنی هم در دورهٔ یکسالة داشته است؟
بله به شکل علنی هم نمونه هایی از تجمعهای اعتراضی خانواده های زندانیان را شاهد بودیم و هم مهمتر از آن موضعگیریها علنی زندانیان قهرمان و مقاوم سیاسی را داشتیم که در عمق سیاهچالها و با دستهای بسته و زیر شلاق و شکنجهٔ دژخیمان به حمایت علنی و آشکار از جنبش دادخواهی بپا خواستند و دادخواهی خون شهیدان را فریاد کردند. من بارها شاهد بودم که چگونه هواداران ازکار آنها انگیزه می گرفتن و با همین انگیزه، خطر انجام پراتیکها و فعالیت ها را پذیرا می شدند و از زندانیان قوت قلب می‌گرفتند. زندانیان از زندانهای گوهردشت؛ اوین؛ زابل و سایر شهرها؛ با صدور بیانیه‌هایی از فراخوان خواهر مریم حمایت کردند و از مردم خواستند که در این کار فعال باشند و خواستار محاکمه عاملان قتل عام 67 می شدند.
اجتماعی کردن شعار نه شیاد نه جلاد
سؤال: یکی از نتایج درخشان فعالیت اشرف نشانها در داخل کشور اجتماعی کردن شعار نه شیاد نه جلاد بود. لطفاً در این مورد توضیح بدهید؟
اجازه بدین این را هم اضافه کنم که همین فعالیتها که در بستر جنبش دادخواهی صورت گرفت در یک سال گذشته محصول ارزشمند دیگری هم داشته است و آن پیوستن شمار زیادی از جوانان که در کورهٔ همین فعالیتها آب دیده شدند و به برنامه های خواهر مریم جذب شدند. کسانی که تا این زمان هر چه درباره مجاهدین شنیده بودند؛ از بلندگوها و رسانه های رژیم بود.
بی نتیجه بودن تمهیدات سرکوبگرانهٔ رژیم
سؤال: شما اشاره کردین که رژیم با تقویت نیروهای امنیتی و حتی گذاشتن جایزه برای دستگیری هر هوادار مجاهدین اقدامات گسترده یی برای جلوگیری از این فعالیتها کرده بود، اما گستردگی فعالیتها و آه وناله های سردمدران رژیم نشان می‌دهد که این تمهیدات نتیجه یی نداشته است، این فعالیتها چطور در شرایط اختناق مطلق عملی شد؟
کبری طهماسبی:
بله اقدامات امنیتی رژیم خیلی گسترده بود به ویژه در دوران انتخابات که خود وزارت کشور روحانی از بسیج صدها هزار مأمور امنیتی صحبت می کرد. کار در این شرایط واقعاً سخت و خطرناک بود، اما عزم و اراده اشرف نشانها بر تمامی مشکلات فائق آمد و با طراحی های ریز به ریز و حل تضادها جز به جزء توانستند کارهایشان را با موفقیت پیش ببرند. گزارشهایی بدست ما می رسید که جوانان اشرف نشان در شهرهای مختلف؛ گاهی اوقات هنگام زدن بنرها و پوسترهای پیامهای خواهر مریم توسط عناصر و مزدوران رژیم دیده می شدند که آنها را مورد تعقیب قرار می دادند و هر آن امکان دستگیری این جوانان انقلابی وجود داشت؛ اما آنها هم با ابتکارات و طراحی های از پیش صحنه را ترک می کردند و دشمن را بور و کور برجای می گذاشتند. در چنین شرایطی این کارها پیش رفته است.
ما از شهرهای مختلف ایران فیلم و عکس و گزارش داشتیم که در و دیوار شهرها با پیامهای خواهر مریم در رابطه با جنبش دادخواهی و همچنین تصاویر شهیدان 67 مزین شد. بخشی از فعالیتها که فیلمهای آنها بدست ما رسیده از شهرهای تهران؛ کرج؛ اصفهان؛ همدان؛ آمل؛ قم؛ مشهد؛ اراک؛ بوشهر؛ تبریز؛ کرمانشاه؛ سنندج؛ گچساران؛ گیلان؛ صومعه سرا بوده است.
در پایان صحبت از همه کسانی که طی یک سال گذشته، به جنبش دادخواهی یاری رساندند؛ در فعالیتهای گسترده شرکت کردند و در هر فرصت، فریاد دادخواهی قتل‌عام ۶۷ را سردادند و از زندانیان دلاور و مقاومی که در سخت‌ترین شرایط از این جنبش، حمایت کردند، قدردانی و تشکر کنم
ـ و من در همین جا در شروع دومین سال جنبش دادخواهی، ازعموم هواداران و حامیان مقاوت می خواهم که با فعالیتهای خود و با ارسال اطلاعات تازهٔ مربوط به شهیدان به کارزار خود بیش از سال گذشته ادامه بدهند تا بتوانیم این جنبش را که تماماً در خدمت سرنگونی رژیم است به سرمنزل مقصودش برسانیم و به این وسیله شاید توانسته باشیم که به قدر ناچیزی دین خود را نسبت به سی هزار قهرمان سربدار ادا کرده باشیم.
یکی از عوامل مؤثر در پیشروی جنبش دادخواهی در داخل کشور، فعالیتهای جوانان اشرف نشان و هواداران مجاهدین در داخل میهن است. در این قسمت از برنامه جنبش دادخواهی کبری طهماسبی در مورد ابعاد مختلف این فعالیتهای صحبت می کند.
سؤال: فعالیتهای گسترده در طول یک سالی که از برپایی جنبش دادخواهی می گذرد با این حجم عظیم توسط چه کسانی صورت گرفته است؟
کبری طهماسبی: در مورد فعالیت های نیروهای مقاومت و هواداران سازمان؛ از تیر ماه سال گذشته و بخصوص بعد از اعلام جنبش دادخواهی شهیدان قتل عام 67 تاکنون طیف وسیعی از نیروهای مقاومت؛ جوانان انقلابی و خانواده های مجاهدین وارد فعالیت شدند.
این نیروها با 78زیاد و با یک تلاش گسترده در شهرهای مختلف؛ با روحیه رزمنده و خلاق خود کارهای بسیار ارزنده ای را پیش برده اند
فعالیتها در بسیاری از شهرها و مناطق مختلف بوده و نیروهای هوادار سازمان برای انجام این فعالیتهای تبلیغی واقعا جان برکف وارد صحنه می‌شدند و حاضر به پرداخت هزینه سنگین این فعالیتها بودند.
سؤال: این فعالیتها چه رشته هایی را شامل می‌شوند؟
کبری طهماسبی: این فعالیتها شامل چند رشته کار بود که بر اساس فراخوان خواهر مریم در رابطه با جنبش دادخواهی صورت گرفتم.
فعالیتها از جمله شامل شعار نویسی بصورت گسترده
دیوارنویسی های بزرگ در سطح شهرها
نصب تراکت و توزیع سی دی های پیام خواهر مریم
نصب پلاکارد و بنرهای بزرگ بر روی پل ها یا نمادهای مشخص
من اجازه می‌خواهم که این بخش از فعالیتها را که در جامعه بسیار تاثیر گذار بود و ضعف و ضربه پذیری دستگاه امنیتی رژیم را پیش چشم همه قرار می داد، بیشتر توضیح بدهم:
شعار نویسی:
یک رشته از این فعالیتها شعارنویسی بر دیوارها و محل های عمومی بصورت بسیار گسترده و وسیع درهمه شهرها بود به طوری که می شود نمونه های آن را در هرمحله و شهری دید. این کار بسیار پر ریسک بود. به‌خصوص که رژیم هم از ترس انجام این فعالیت ها یک سری اقدامات انجام می داد منجمله در یک مورد گزارش داشتیم که در خیابانهای کرج رژیم مزدوران و عوامل خودش را با پوشش های مختلف بکار گرفته و آنها را توجیه کرده که اقدام به کشتن یا دستگیری این اشرف نشانها بکنند.
یکی از این مزدوران گفته بود که برای دستگیری هر شعارنویس رژیم 200 هزار تومن پول می دهد و یا اگر مجروح کند میزانی می دهد ...
علاوه بر این رژیم در وحشت از گسترش فعالیتهای مجاهدین در داخل کشور؛ برای اینکه از نصب بنرهای بزرگ بر روی پلها ممانعت بعمل بیاورد نیروهای انتظامی و لباس شخصی خود را در زیر پلها مستقر کرده بود تا در صورت مشاهده این فعالیتها؛ اقدام کنندگان را دستگیر کنند.
اما این تلاشهای مذبوحانه هم به جایی نرسید.
توزیع تراکت در اماکن عمومی:
از جمله دیگر فعالیتهای اشرف نشانها در شهرهای مختلف؛ توزیع تراکت در اماکن عمومی بود.
هواداران سازمان با چاپ شعارهای دادخواهی و جملات خانم رجوی، آنها را در خانه‌ها انداخته یا روی شیشه خودروها می‌گذاشتند. که این کار هم بصورت بسیار گسترده انجام شده و مورد استقبال مردم قرار گرفته است.
نصب پوستر و عکس:
نصب پوستر و عکس خواهر مریم و پیام ها و فراخوان هایشان روی دیوارها و اماکن عمومی که این کار ریسک‌های بالایی برای هواداران داشت؛ به ویژه اینکه همان طور که می دانید، بعضا در اماکن حساس دوربین نصب کرده و یا خودشان شیفت گذاشته بودند. بعنوان مثال در دیوار بسیج منطقه که بارها رهگذران خوشحالی واستقبال خود را از این کارنشان می دادند. در اغلب موارد این کار تاثیرزیای داشته ودرشهرها و محلات خبر آن در تاکسی و غیره دهن بدهن می چرخیده است ....
نصب بنر بر روی پلها:
اقدام دیگر نیروهای مقاومت؛ نصب بنرهای بزرگ بر روی پل اتوبانها: این کار از جدی ترین فعالیت های هواداران سازمان بود که با ریسک های فراوانی همراه بود. این کار باعث شد که اهداف جنبش دادخواهی را به صورت گسترده به میان مردم ببریم و آه و فعان رژیم از این فعالیت ها را به‌دنبال داشت.
فعالیتهای علنی
سؤال: فعالیتهایی که توضیح دادید در واقع هر کدام به‌مثابه یک اقدام مخفی در شرایط سرکوب و اختناق است. آیا جنبش دادخواهی فعالیتهای علنی هم در دورهٔ یکسالة داشته است؟
کبری طهماسبی:
بله به شکل علنی هم نمونه هایی از تجمعهای اعتراضی خانواده های زندانیان را شاهد بودیم و هم مهمتر از آن موضعگیریها علنی زندانیان قهرمان و مقاوم سیاسی را داشتیم که در عمق سیاهچالها و با دستهای بسته و زیر شلاق و شکنجهٔ دژخیمان به حمایت علنی و آشکار از جنبش دادخواهی بپا خواستند و دادخواهی خون شهیدان را فریاد کردند. من بارها شاهد بودم که چگونه هواداران ازکار آنها انگیزه می گرفتن و با همین انگیزه، خطر انجام پراتیکها و فعالیت ها را پذیرا می شدند و از زندانیان قوت قلب می‌گرفتند. زندانیان از زندانهای گوهردشت؛ اوین؛ زابل و سایر شهرها؛ با صدور بیانیه‌هایی از فراخوان خواهر مریم حمایت کردند و از مردم خواستند که در این کار فعال باشند و خواستار محاکمه عاملان قتل عام 67 می شدند.
اجتماعی کردن شعار نه شیاد نه جلاد
سؤال: یکی از نتایج درخشان فعالیت اشرف نشانها در داخل کشور اجتماعی کردن شعار نه شیاد نه جلاد بود. لطفاً در این مورد توضیح بدهید؟
کبری طهماسبی: دوران انتخابات، اوج فعالیت هواداران سازمان در عرصه جنبش داداخواهی بود که این فعالیتها در کنار سایر فعالیتها سرانجام به یک ضربهٔ جدی به رژیم منجر شد و خامنه ای را وادار کرد از ترس قیام از مهندسی کردن انتخابات به نفع کاندیدای خودش صرف نظر کند و به روحانی تن بدهد. یک رشته از فعالیتهای اصلی پخش گستردهٔ همین شعار نه جلاد و نه شیاد بود که با استفاده از فرصت کاندیدا شدن رئیسی، یک بار دیگر مساله قتل عام67 در سطح جامعه مطرح شد. هواداران مجاهدین کاندیدا شدن آخوند رئیسی را تبدیل به فرصتی برای افشای قتل عام۶۷ کردند. در این شعار با تأکید بر جنبهٔ درنده خویی و جلادی رئیسی و افشای روحانی به عنوان یک «شیاد» که قصد دارد چهره و دستان خونین خود را از این جنایت پنهان کند؛ در واقع کل نظام رسوا شد. این موضوع آن قدر گستردش پیدا کرد که بنابه گفته خود سران رژیم؛ روحانی شیادانه روی این موج سوار شد و با طرح اینکه کار شما 38سال با اعدام و زندان کار خود را پیش بردید، بزرگترین اعتراف به جنایتهای رژیم در طول عمر ننگینش را به ثبت رساند. رئیسی بعد از انتخابات گفت: «هرگز فکر نمی کردم که با چنین موجی سنگینی از اتهامات روبرو شوم» و کار به آنجا رسید که شخص خامنه ای وارد صحنه شد و برای مقابله با پیشرویهای جنبش دادخواهی بحث عوض کردن جلاد و شیاد را مطرح کرد و از آن پس همانطور که می دانید روزی نیست که سران رژیم و رسانه‌های رژیم در یک موضع کاملا تدافعی به موضوع دهه 60 و قتل عام های 67 نپردازند که البته این امر نیز اکنون خود تبدیل شده است به افشای رژیم.
اجازه بدین این را هم اضافه کنم که همین فعالیتها که در بستر جنبش دادخواهی صورت گرفت در یک سال گذشته محصول ارزشمند دیگری هم داشته است و آن پیوستن شمار زیادی از جوانان که در کورهٔ همین فعالیتها آب دیده شدند و به برنامه های خواهر مریم جذب شدند. کسانی که تا این زمان هر چه درباره مجاهدین شنیده بودند؛ از بلندگوها و رسانه های رژیم بود.
بی نتیجه بودن تمهیدات سرکوبگرانهٔ رژیم
سؤال: شما اشاره کردین که رژیم با تقویت نیروهای امنیتی و حتی گذاشتن جایزه برای دستگیری هر هوادار مجاهدین اقدامات گسترده یی برای جلوگیری از این فعالیتها کرده بود، اما گستردگی فعالیتها و آه وناله های سردمدران رژیم نشان می‌دهد که این تمهیدات نتیجه یی نداشته است، این فعالیتها چطور در شرایط اختناق مطلق عملی شد؟
کبری طهماسبی:
بله اقدامات امنیتی رژیم خیلی گسترده بود به ویژه در دوران انتخابات که خود وزارت کشور روحانی از بسیج صدها هزار مأمور امنیتی صحبت می کرد. کار در این شرایط واقعاً سخت و خطرناک بود، اما عزم و اراده اشرف نشانها بر تمامی مشکلات فائق آمد و با طراحی های ریز به ریز و حل تضادها جز به جزء توانستند کارهایشان را با موفقیت پیش ببرند. گزارشهایی بدست ما می رسید که جوانان اشرف نشان در شهرهای مختلف؛ گاهی اوقات هنگام زدن بنرها و پوسترهای پیامهای خواهر مریم توسط عناصر و مزدوران رژیم دیده می شدند که آنها را مورد تعقیب قرار می دادند و هر آن امکان دستگیری این جوانان انقلابی وجود داشت؛ اما آنها هم با ابتکارات و طراحی های از پیش صحنه را ترک می کردند و دشمن را بور و کور برجای می گذاشتند. در چنین شرایطی این کارها پیش رفته است.
ما از شهرهای مختلف ایران فیلم و عکس و گزارش داشتیم که در و دیوار شهرها با پیامهای خواهر مریم در رابطه با جنبش دادخواهی و همچنین تصاویر شهیدان 67 مزین شد. بخشی از فعالیتها که فیلمهای آنها بدست ما رسیده از شهرهای تهران؛ کرج؛ اصفهان؛ همدان؛ آمل؛ قم؛ مشهد؛ اراک؛ بوشهر؛ تبریز؛ کرمانشاه؛ سنندج؛ گچساران؛ گیلان؛ صومعه سرا بوده است.
در پایان صحبت از همه کسانی که طی یک سال گذشته، به جنبش دادخواهی یاری رساندند؛ در فعالیتهای گسترده شرکت کردند و در هر فرصت، فریاد دادخواهی قتل‌عام ۶۷ را سردادند و از زندانیان دلاور و مقاومی که در سخت‌ترین شرایط از این جنبش، حمایت کردند، قدردانی و تشکر کنم
ـ و من در همین جا در شروع دومین سال جنبش دادخواهی، ازعموم هواداران و حامیان مقاوت می خواهم که با فعالیتهای خود و با ارسال اطلاعات تازهٔ مربوط به شهیدان به کارزار خود بیش از سال گذشته ادامه بدهند تا بتوانیم این جنبش را که تماماً در خدمت سرنگونی رژیم است به سرمنزل مقصودش برسانیم و به این وسیله شاید توانسته باشیم که به قدر ناچیزی دین خود را نسبت به سی هزار قهرمان سربدار ادا کرده باشیم.