به مناسبت سالروز تصویب طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران در ۱۷آبان۱۳۶۲- قسمت سوم

به مناسبت سالروز تصویب طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران در ۱۷آبان۱۳۶۲- قسمت سوم


قسمت سوم - راه‌حل ملی و انقلابی در برابر راه‌حل ارتجاعی خمینی

 

سلام به شما هموطنان گرامی! با سومین برنامه از برنامه بررسی طرح شورای ملی مقاومت درباره خودمختاری کردستان ایران در خدمت‌تان هستیم.

در برنامهٔ قبلی به درگیریهای کردستان پس از انقلاب ضدسلطنتی اشاره کردیم و دیدیم که چگونه خمینی با فتوا و حکم خودش و سخنرانی های هیستریک بر طبل جنگ و سرکوب در کردستان می‌کوبید و در نقطهٔ مقابل چگونه مجاهدین به دفاع از حقوق ملیتها و به‌ویژه حقوق مردم کردستان می‌پرداختند و با ارائهٔ طرح‌های مشخص، سیاست سرکوب خمینی رو به چالش می‌کشیدند و حالا ادامهٔ ماجرا از پاییز ۱۳۵۸.

درگیریها و سرکوب خونین در کردستان در تابستان و پاییز ۱۳۵۸ ادامه داشت . راه‌حل خمینی، ادامهٔ جنگ و سرکوب نظامی بود تا کردها از حقوق خودشون صرف‌نظر کنند و در نقطهٔ مقابل مجاهدین خواهان آتش‌بس و راه‌حل سیاسی و به‌رسمیت شناختن حقوق مردم کردستان ایران بودند.

راه‌حل سیاسی تنها شیوه حل مسأله کردستان۸- ۵۸۰۸۰۷

نشریهٔ مجاهد شمارهٔ ۸ – ۷آبان ۱۳۵۸

مسأله کردستان یک مسأله ملی ست و بنا بر ماهیت آن، جنگ و کشتار از نظر ما محکوم است و چنان‌چه دولت نیز قصد پیشقدمی در حل مسأله را دارد در قدم اول باید آتش‌بس فوری داده و کشتار را محکوم نموده و از طرف خود متخلفین را بشدیدترین وجهی تنبیه نماید.

تنها در این صورت می‌توان جنگ‌افروزان منطقه کردستان را به مردم شناساند.

طفره رفتن از این گام اولیه و ابتدایی چیزی را روشن نمی‌کند جز این‌که دولت هنوز به راه‌حل نظامی چشم امید دوخته و بنابراین پیش‌بینی آینده از نظر ما چندان مشکل نیست.

بنظر ما موفقیت چندانی برای سفر سه وزیر نمی‌توان تصور کرد و فقط در صورت تغییر مشی دولت و اعلام صریح این‌که راه‌حل سیاسی تنها راه‌حل مسأله و بالمال موفقیت اقدامات است می‌توان به پایان جنگ امید بست. سرزمین بخون طپیده کردستان را چیزی جز یک راه‌حل سیاسی به آرامش باز نمی‌گرداند

باید یادآوری کرد که در آنزمان هنوز شورای ملی مقاومت و طرح خودمختاری وجود نداشت . به همین دلیل ما پیشینه‌ها را در موضع گیری های مجاهدین که بعداً تشکیل دهندهٔ شورای ملی مقاومت شدند، جستجو میکنیم، آنهم در شرایطی که خمینی و کارگزارانش بر طبل سرکوب در کردستان می‌کوبیدند و هموطنان کرد رو ضدانقلاب معرفی می‌کردند.

واقعیت این بود که ارتجاع حاکم با ایدئولوژی خمینی، در حل مسائل اجتماعی و سیاسی، پاسخی جز سرکوب و قهقرا نداشت . در ایدئولوژی و نظرگاه ارتجاع جایی برای احقاق حقوق مردم، جایی برای دموکراسی و آزادی، و جایی برای خود مختاری و اداره امور داخلی وجود نداشت ونمیتواند وجود داشته باشد .

اما در مقابل خمینی و ارتجاع خمینی تحت نام اسلام، مجاهدین حرف دیگری داشتند: راه‌حل ملی و انقلابی

گفتگو با موسی خیابانی_چه کسی در کردستان پیروزمی‌شود؟ ـ ۹ ـ ۵۸۰۸۱۴

زیرنویس: نشریهٔ مجاهد شمارهٔ ۹ – ۱۴آبان ۱۳۵۸

مصاحبه برادر مجاهد موسی خیابانی

ما درباره مسأله ملیتها و نحوهٔ حل آن نقطه نظرهای روشنی داریم، که آنها را از همان ابتدا یعنی از فردای پیروزی قیام خونین خلقمان اعلام کرده ا یم.

ما همزمان با وقایع گنبد هشدار داده، و بعد از آن هم در موارد و مناسبتهای مختلف با پیش‌بینی وقایع احتمالی اعلام خطر کرده و راه‌حلهای اصولی و صحیح مسائل را که بنظرمان میرسیده، عرضه کرده‌ایم که البته مورد توجه قرار نگرفته است.

متأسفانه ما در ماههای اخیر شاهد وقایع خونین کردستان هستیم، که در زمینهٴ همان مسأله ملیتها اتفاق افتاده است، و نشانه برخوردهای نادرست و غیراصولی و ناتوانی درحل صحیح مسأله است،

-بنظر ما مسأله ملیتها یک راه‌حل اسا سی و اصولی دارد، که البته راهی است کاملاً شناخته شده . وهیچ چیز عجیب‌و غریبی هم نیست. وآن عبارتست از ”برسمیت شناختن اصل حق تعیین سرنوشت وادارهٴ امور داخلی، در چهارچوب وحدت و تمامیت ارضی خدشه‌ناپذیر کشور“ . البته روشن است که این یک راه‌حل انقلابی است و این‌که چه کسی بتواند از عهدهٔ آن بر آید مطلب دیگری است.

و این هم پیام فوری مجاهدین به مجلس خبرگان خمینی در تاریخ ۲۳آبان ۱۳۵۸ یعنی ۱۷-۱۸ روز قبل از رفراندوم قانون اساسی ولایت فقیه که مجاهدین آنرا تحریم کردند



تلگراف فوری به‌مجلس خبرگان

نسل مشتاق و به‌خون نشستهٴ ما، حتی با صرف‌نظر کردن از نحوهٔ انتخاب و ترکیب گروهی خبرگان و پایان یافتن مدت وکالت قانونی آنها در رأس یک ماه، باز هم از دادن رأی مثبت به مصوبات کنونی آنها معذور است.

کردن از نحوهٔ انتخابات و ترکیب گروهی آقایان و طول مدت قانونی وکالتشان (یک ماه)، چنان‌چه موارد زیر در فصل قانون مراعات نگردد، از دادن رأی مثبت معذور است:

  • محدود نمودن حقوق مالکیت و تصرف، در چارچوب قرآنی و مکتبی «کار»

  • منوط نمودن بهره‌وری از زمین و محصول، به‌کسی که بر روی آن «کار» کرده است.

  • تصریح حاکمیت مردم که جملگی خلیفه و جانشین خدا در زمینند و ارادهٴ خود را تنها از طریق یک مجلس و یک قانون واحد انقلابی و اسلامی بیان می‌کنند

  • اداره و تصدی کلیهٴ امور کشور از طریق شوراهای واقعی

  • اعادهٴ حقوق همهٔ ملیتها و اقدام مبنی بر تعیین سرنوشت و ادارة‌کلیهٴ امور داخلی‌شان در چارچوب تمامیت ارضی خدشه‌ناپذیر کشور

  • تضمین آزادی همهٔ احزار و گروهها تا مرز قیام مسلحانه که تنها معنی واقعیت کلمهٔ چند پهلوی «توطئه» است.


می بینیم که مجاهدین از ابتدا گفتند که به قانون اساسی ولایت فقیه رأی نمی‌دهند مگر قانونی که حاکمیت مردم (و نه حاکمیت و ولایت آخوند) در آن تصریح شده باشد. هم‌چنین «اعاده حقوق همه ملیتها و اقوام مبتنی بر تعیین سرنوشت و اداره کلیه امور داخلی شان در چارچوب تمامیت ارضی خدشه‌ناپذیر کشور»

و نیز «تضمین آزادی همه احزاب و گروهها تا مرز قیام مسلحانه» به جای کلمه چند پهلوی توطئه که در فرهنگ و قوانین شیخ و شاه رایج بود.

اما خمینی در ۲۶آبان ۱۳۵۸ یعنی دو هفته قبل از رفراندوم قانون اساسی ولایت فقیه دجالانه به کردستان روی خوش نشان داد و در حکمی که صادر کرد از هیأت ویژه دولت در مورد کردستان خواست به مذاکره بپردازند تا آرامش و رفاه برقرار شود. . .

اما آیا هیچ گفتگویی انجام شد؟! پاسخ روشنه؛ نه! چنین مذاکراتی هیچ وقت محقق نشد. اما اجازه بدین حکم خمینی رو ببینیم.

فرمان خمینی – ۲۶آبان ۵۸

خمینی: از هیأت ویژه می‌خواهم که به مذاکرات خود با کمال حسن‌نیت ادامه دهند و با شخصیتهای مذهبی و سیاسی و ملی و سایر قشرها تماس بگیرند تا تأمین خواسته‌های آنان که خواست ما نیز هست به‌طور دلخواه بشود و آرامش و امن که از بزرگترین نعمتهای الهی است در منطقه برقرار گردد و شما برادران کرد در کنار سایر برادران به‌طور رفاه و آسایش زندگی نموده و طمع اجانب برای همیشه از کشورمان قطع شود.

تاریخ گواهه که حکم خمینی فقط و فقط جنبهٴ تبلیغاتی داشت و هیچ وقت مذاکراتی انجام نشد. و البته مجاهدین بارها و بارها به همین فرمان تبلیغاتی خمینی استناد کردند و صداقت آخوندها رو به چالش کشیدند و خواهان پایان درگیریهای کردستان و گفتگو با احزاب و گروههای کردستان برای پایان درگیریها و رسیدن به راه‌حلی اصولی شدند. نگاهی بندازیم به نشریهٔ مجاهد شمارهٔ ۱۴.

درباره کردستان ـ مجاهد ۱۴ ـ ۵۸۰۹۱۹

نشریه مجاهد شمارهٔ ۱۴ – ۱۹آذر ۱۳۵۸

مردم را آزاد بگذارید که انتخابشان را بکنند و وقتی چنین انتخاب آزادی صورت گرفت دیگر اشکال‌تراشی نکنید و با طرف مقابلتان به گفتگو نشسته و اختیارات مقتضی را به او بدهید زیرا از دو حال خارج نیست:

۱-یا نمایندگان و رهبری مزبور شایسته است که فبها. . .

۲-و یا شایسته نیست که به هرحال جبر تاریخ است و باید لااقل برای یک دوره به آن تن داد. چرا که مردمی که به آن رهبری یا حزب یا شخصیت ابراز اعتماد کرده‌اند خودشان بایستی در عمل به نتیجه مورد نظر برسند البته ما مطمئن هستیم که این مطالب آن‌قدر ساده و پیشپا افتاده است که جای هیچ اماّ و اگر ندارد.

بنابراین ما اعلام می‌کنیم که:

خودداری از مذاکره با رهبران و احزاب مورد اعتماد مردم در کردستان (که از طریق یک نظرپرسی آزاد نیز قابل تحقیق بیشتر است) در واقع چیزی جز اعلام جنگ مجدد در منطقه نیست. و علیهذا پس از تمرکز قدرتهای تصمیم‌گیری و اجرایی در شورای انقلاب دیگر تا آنجا که به دولت مرکزی مربوط می‌شود هیچ بهانه‌یی در این رابطه برای جنگ‌افروزی نباید پذیرفته شود.

صفحه ۵نشریه مجاهد شماره ۱۳

رفراندوم قانون اساسی ولایت فقیه در روزهای ۱۱ و ۱۲آذر ۱۳۵۸ به اجرا گذاشته شد و بعدش هم اعلام کردند ۹۹، ۵درصد شرکت کنندگان رأی مثبت داده‌اند و تصویب شد!

این در شرایطی بود که از یک ماه قبل خمینی فضای سیاسی را با گروگانگیری در سفارت آمریکا قبضه کرده بود. هدف چنان‌که بعدها مهره‌های رژیم به زبانهای مختلف بیان کردند از یک طرف در کرنر گذاشتن و به حاشیه راندن مجاهدین بود و از طرف دیگر لیبرال زدایی از ملغمه لیبرال-ارتجاعی حاکمیت در آن روزگار. . .

به‌عنوان مثال، موسوی اردبیلی، قاضی القضات خمینی در آبان ۱۳۶۴ در سالگرد گروگانگیری گفت: گروگانگیری باعث سقوط دولت موقت بازرگان، انزوای لیبرالها و شکست مجاهدین شد. و به همین خاطر خمینی آن را انقلابی بزرگتر از انقلاب اول عنوان کرد.

هم‌چنین در ۱۰آبان ۱۳۷۹ پاسدار سرتیپ سیف اللهی فرمانده ستاد نصر در امور عراق و مشاور خامنه‌ای همان‌طور که در خبرگزاری جمهوری اسلامی هم آمده، گفت: اولین فایده گرفتن سفارت آمریکا و گروگانگیری در رابطه با امنیت نظام این بود که در شرایطی شکل گرفت که مجاهدین سعی می‌کردند مبانی انقلاب اسلامی را تخریب کنند.

بله، داشتیم می‌گفتیم که خمینی فضای سیاسی را با گروگانگیری یک ماه قبل از رفراندوم قانون اساسی ولایت فقیه قبضه کرده بود اما مجاهدین جا نزدند و در کمال شجاعت به وظیفه ایدئولوژیک و تاریخی خودشان در تحریم رفراندوم ولایت فقیه عمل کردند.

درست روز بعد از پایان رفراندوم یعنی در روز ۱۳آذر، پیشنهاد تشکیل شورای ملی صلح کردستان را برای آتش‌بس و گفتگو با احزاب و شخصیت های مورد اعتماد مردم کردستان ایران ارائه دادند هر چند که گوش خمینی به‌هیچ‌وجه بدهکار نبود.

صفحه اول مجاهد ۱۹ آذر۱۳۵۸

سپس در دیماه ۱۳۵۸ رسیدیم به اولین انتخابات ریاست جمهوری بعد از انقلاب ضد سلطنتی که مسعود رجوی در آن کاندید شده بود. در این انتخابات کردستان و گروههای سیاسی آن یکپارچه از او حمایت کردند، و اعلام کردند به کاندیدای مجاهدین رأی خواهند داد.

مجاهد۲۵دی ۱۳۵۸- صفحه اول و۱۰

مسعود رجوی طی سخنانی در گردهمایی انتخاباتی در دانشگاه تهران بر روی آزادی به‌عنوان جوهر و مفهوم حرکت تاریخ تاکید کرد و گفت فلسفه هر انقلاب عروج بر قله های آزادیست

مجاهد۲۵دی ۱۳۵۸- صفحه ۸

نکته دیگه در این سخنرانی باز هم تاکید بر راه‌حل ملی و انقلابی و «تامین حقوق ملیت ها و آزادی آنان از ستم مضاعف است. به همه مردم ما ستم می‌شد، اما این ستم وقتی که به هموطنان کرد یا به بلوچ و ترکمن و عرب مان می‌رسید، مضاعف میشد. از سرمایه گذاریها در آنجا خبری نیست، از پیشرفت در آنجا خبری نیست. . .

مسائل ملی ما یک واقعیت هستند و جز به شیوه انقلابی قادر به حل آنها نخواهیم بود. . ».

اما خمینی کاندیداتوری مسعود رجوی را برنتابید و چند روز بعد او را با یک فتوا به‌خاطر رای ندادن به قانون اساسی ولایت فقیه و پایبندی به حاکمیت مردم حذف کرد.

روزنامهٔ اطلاعات – ۳۰دی۱۳۵۸ مسعود رجوی از دور مبارزات خارج شد – خمینی: «کسانی که به‌قانون اساسی رأی مثبت نداده‌اند حق ندارند رئیس‌جمهور شوند»

هموطنان عزیز، در برنامهٔ امروز گوشه‌های دیگری از جنگ‌طلبی خمینی و کشتار اون در کردستان رو مرور کردیم. هم‌چنین طرح‌های مجاهدین برای اعادهٴ حقوق مردم کردستان و اقبال احزاب و گروه‌های مختلف کردی از برادر مسعود را در آن زمان از نظر گذروندیم.

تا قسمت بعدی برنامه، همه شما را به خدای بزرگ می سپاریم

مطالب مرتبط


به مناسبت سالروز تصویب طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران در ۱۷آبان۱۳۶۲-قسمت اول

به مناسبت سالروز تصویب طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران در ۱۷آبان۱۳۶۲- قسمت دوم

به مناسبت سالروز تصویب طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران در ۱۷آبان۱۳۶۲- قسمت سوم

به مناسبت سالروز تصویب طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران در ۱۷آبان۱۳۶۲-قسمت چهارم

به مناسبت سالروز تصویب طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران در ۱۷آبان۱۳۶۲-قسمت پنجم
لطفا به اشتراک بگذارید: