سونامی تحریمها دارد فرا می رسد

۴۸ساعت پس از تصویب لایحه قانونی مقابله با فعالیتهای بی‌ثبات‌کننده رژیم آخوندی توسط مجلس نمایندگان آمریکا با ۴۱۹رأی مثبت، سنای این کشور نیز با اکثریت مطلق ۹۸ بر  ۲آن را مورد تصویب قرار داد.


در پی این رویداد، اکنون به‌وضوح می‌توان دید که زلزله وحشت، سراپای رژیم را فراگرفته است.


یک دسته مانند ابراهیم کارخانه‌ای رئیس کمیسیون انرژی مجلس دوره قبل می‌گویند: باید «عکس‌العمل انقلابی» داشته باشیم و به‌ «قانون اقدام متقابل» مصوبه سال قبل مجلس عمل کنیم. یعنی غنی‌سازی ۲۰درصدی را از سر بگیریم تا «برای طرف مقابل هزینه ایجاد کنیم».


برخی نیز مانند آخوند جلاد رئیسی، ضمن تأکید بر حفظ برجام می‌گویند: «دولت موظف است اقدام کند، باید اوّل کاری کند که تحریمها در داخل اثرگذار نباشند. دوّم حقوق کشور در برجام را از چنگ دشمن بیرون بکشد و سوّم از حیثیت ملی در برابر تحقیرهای دشمن محافظت کند».

روحانی و جماعت او هم در حالی که به‌برجام چسبیده‌اند و مانند روحانی قسم و آیه می‌خورند که هرگز نقض کننده برجام نخواهند بود (۳) و راه‌حل را در مذاکره با الگوی برجام می‌دانند و می‌نویسند: «همان‌طور که در دوره ریاست جمهوری اوباما با جان کری دیدار و گفتگو صورت گرفت و مشکلات را حل کردند الآن هم باید همان شیوه را در پیش گیرند».

و جماعت دیگری مانند علی لاریجانی رئیس مجلس ارتجاع می‌گویند: «۹۰درصد تحریمهای مصوبه جدید آمریکا، در حال حاضر موجود است، فقط آن را قانونی کردند، فقط پیاز داغ تحریمها را زیاد کردند؛ سپاه قدس قبلاً هم تحریم بود، صدا و سیما و رسانه‌ها نباید اضطراب ایجاد کنند، نباید در دام تبلیغاتی آمریکاییها بیفتیم؛ می‌خواهند ما را عصبانی کنند».

اما در این میان صدای ابراز وحشت کسانی که این تحریمها را مقدمه سیاست آمریکا مبنی بر تغییر رژیم می‌دانند، واضحتر از بقیه به‌گوش می‌رسد؛ از جمله پاسدار رضایی سرکردة‌ پیشین سپاه پاسداران صراحتاً می‌گوید:‌ تحریمهای جدید آمریکا بدترین نوع تحریمهاست... فصل سوم آن براندازی نظام است».

ابراز وحشتها از «تغییر» و «سرنگونی» و «سوختن برجام» همه یک پیام و یک مضمون واحد دارند؛ این‌که رژیم به‌نقطه تعیین تکلیف ناگزیر رسیده و باید مسیر خود را انتخاب. روشن است که شخص خامنه‌ای باید این تصمیم را بگیرد و تعیین تکلیف کند که آیا آنچنان ‌که این لایحه قانونی می‌خواهد، از آزمایشات موشکی، از جنگ‌افروزیهای منطقه‌یی، از صدور تروریسم و از اعدام و شکنجه و نقض وحشیانه حقوق‌بشر دست برمی‌دارد؟ و به‌بیان دیگر پای برجام‌های ۲و ۳و ۴و... سرکشیدن جامهای زهر مربوطه خواهد آمد یا درصدد مقابله‌جویی است؟!

خامنه‌ای تاکنون زبونانه سکوت کرده است و نه تنها درباره مصوبه اخیر کنگره و سنا، هیچ موضعی نگرفته بلکه از هنگام مطرح شدن تحریمهای جدید، راجع به‌ آن سخن نگفته است. البته سکوت و اعلام نکردن موضع، لزوماً به‌معنی تصمیم نگرفتن نیست، چه بسا او مانند قضیه برجام و توافق هسته‌یی تصمیم به‌سر کشیدن جامهای زهر که پیش روی اوست، گرفته باشد، اما از آنجاکه بایستی هوای نیروهای خاص خودش را هم داشته باشد، به شیوه نمدمالی یعنی با دوگانه‌گویی و اتخاذ مواضع دوپهلو خرد خرد و به‌تدریج جام‌ زهر را به‌‌‌‌ ‌خورد نظام می‌دهد؛ علت کش آمدن برجام نیز همین بود، اما اکنون خامنه‌ای دیگر چنین فرصتی ندارد، قطار تحولات که با سرعت و شتابی سرسام‌آور پیش می‌رود، منتظر این پا و آن پا کردن او که باید بین «له شدن زیر فشارها» و «تنزل بی‌پایان» تصمیم بگیرد، نخواهد ماند.
لطفا به اشتراک بگذارید: