تشدید طرد منطقه‌یی رژیم و تنگتر شدن حلقه انزوا
دولت کویت، روز پنجشنبه ۲۹تیر ۹۶ دفتر رایزنی فرهنگی رژیم در کویت را بست و تعداد دیپلوماتهای رژیم در این کشور را کاهش داد. این اتفاق پس از آن روی داد که اعضای یک گروه 14نفره تروریستی که به‌دلیل ارتباط با رژیم ایران محکوم شده بودند، از کویت به ایران گریختند. اعضای این گروه متهم به واردکردن مواد منفجره، تسلیحات و مهمات از ایران و استفاده از دستگاههای غیرقانونی استراق سمع بودند.
کاهش سطح مناسبات کویت با رژیم، آخوندهای حاکم را بسیار نگران و سراسیمه کرده است، چرا که جدای از اهمیت خود کویت، این کشور برای رژیم کانالی بود برای ارتباط با کشورهای منطقه. مهمتر از آن، کویت از جمله کشورهایی بود که رژیم در تبلیغات خود مدعی بود بعد از عمان و قطر، از سیاستهای قاطع عربستان و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس در رابطه با رژیم فاصله گرفته است. اما اکنون که این کشور هم از رژیم فاصله می‌گیرد و به‌صورت تحقیرآمیزی دیپلوماتهای رژیم را بیرون می‌کند، به‌معنی تنگتر شدن حلقه انزوای منطقه‌یی رژیم است؛ به‌خصوص که همزمان است با محاکمه مزدوران رژیم در عربستان و بحرین و همچنین فراخوان نخست‌وزیر یمن از شورای امنیت و سازمان ملل برای مقابله با دخالتهای رژیم در این کشور که طی آن، خواستار اقدامات بازدارنده علیه رژیم شده است.
اکنون موقعیت و شرایط سیاسی رژیم چه در منطقه و چه در جهان، جایگاه آن را در تعادل‌قوا بسیار تنزل داده است. کما این‌که هیچ‌گاه دولتهای منطقه این چنین با صراحت علیه رژیم و دخالتهایش موضع نمی‌گرفتند و واکنش نشان نمی‌دادند. از جمله می‌بینیم یکی از مسائل کشورهای عرب منطقه با قطر این است که رابطه‌اش با رژیم را قطع کرده و به همسویی‌هایش با آن پایان دهد.
مهمتر این‌که بعد از تغییر دوران و پایان سیاست شکست خورده مماشات، سیاستهای جهانی نیز پشتیبان سیاستهای منطقه‌یی علیه رژیم شده است. کمااین‌که در گزارش سالانه وزارت‌خارجه آمریکا در مورد حقوق‌بشر که روز چهارشنبه (۲۸تیر) منتشر شد دو فصل مستقل به‌رژیم و اقدامات تروریستی‌اش اختصاص یافته است؛ علاوه بر آن در سایر فصلهای این گزارش نیز جابه‌جا به‌رژیم اشاره شده و بر نقش آن به‌عنوان دولت اصلی حامی تروریسم در جهان و بی‌ثبات کننده امنیت کشورهای منطقه، مورد تأکید قرار گرفته است.
این که رژیم به‌رغم آن که می‌داند اوضاع کنونی تا کجا برایش خطرناک است، اما باز هم به اقدامات و توطئه‌هایی، نظیر فراری دادن تروریستها از کویت یا دخالت آشکار در بحرین یا سلاح فرستادن به یمن؛ از یک سو اهداف سیاسی مانند مرعوب کردن کشورهای منطقه و باجگیری از آنها و قدرتهای جهانی را دنبال می‌کند و از سوی دیگر این‌گونه اقدامات، بروز ماهیت واقعی رژیم است و رژیم تا واپسین دم حیات خود نیز از آن دست برنخواهد داشت. کمااین‌که سرکردگان سپاه از بیان علنی این مطلب ابایی ندارند که همسایگان باید از ما و قدرت ما حساب ببرند! و تئوریسینهای رژیم نیز از تروریسم به‌عنوان نوع دیگری از قدرت، نام می‌برند؛ اما با تغییر دوران، تروریسم که زمانی برای رژیم درآمدهای کلان مقطعی داشت، اکنون بر سر خود رژیم خراب شده و جز محکومیت بین‌المللی و تنگتر شدن حلقه محاصره و انزوا بر گردنش، حاصل دیگری برای رژیم ندارد.