بیست و پنج خرداد سالگرد شهادت مجاهد کبیر رضا رضایی

۲۵ خرداد
سالگرد شهادت
مجاهد کبیر رضا رضایی


مجاهد کبیر رضا رضایی از رهبران برجسته انقلابی تاریخ معاصر ایران و عضو کمیته مرکزی مجاهدین، از اولین اعضای سازمان بود که پس از بنیانگذاری مجاهدین در سال۴۴، همراه با برادر بزرگترش احمد به‌سازمان پیوست.
رضا رضایی که در شهریور۵۰ همراه با سایر اعضای کمیته مرکزی سازمان دستگیر شده بود، سه‌ماه بعد، در سوم‌آذر۵۰، با فرار بزرگ خود ضربه غیر‌قابل‌جبرانی به‌ساواک شاه وارد کرد. او در بیرون زندان به همراه مجاهد شهید احمد رضایی به‌بازسازی سازمان و سازماندهی اعضای باقیمانده پرداخت و رهبری مجاهدین را در آن مقطع در بیرون زندان به‌عهده گرفت و هم‌چنان که خود در یکی از نامه‌هایش نوشته بود، سازمان مجاهدین را ماندگار کرد.
با توجه به دستگیریهای سال۵۰ که در واقع ۹۰درصد کادرهای سازمان،‌ بیش از ۹۰درصد دستگیر شده بودند و به خصوص پس از دستگیری بنیانگذار سازمان، بنیانیگذاران و به خصوص خود محمدآقا، محمد حنیف،‌ ظاهراً چنین به نظر می رسید که پروندة این سازمان بسته شده باشه، اما رضا رضایی با طرح آگاهانه یی که البته با بنیانگذاران از آن اطلاع داشتند و اقدامات آگاهانه یی که می کرد، تونست با فرارش سازمانی رو که باید گفت در واقع ظرفهای شرایط اون زمان می شه گفت به مویی بند بود،‌ در واقع احیا بکنه و در بیرون زندان و البته با کمکهای شایانی که شهید احمد رضایی برادر بزرگترش در اون مقطع کرد توانست افراد باقیمانده رو و سماتیزانهای سازمان رو گردآوری بکنه و مجدداً‌ سازماندهی جدیدی به وجود بیاره و به این ترتیب سازمان مجاهدین به خصوص پس از شهادت بنیانگذران سازمان و تأثیری که شهادت اونها در جامعة ایران وبه خصوص روی جوانان انقلابی و مسلمان گذاشت،‌ سازمان مجاهدین مجدداً حیات تازة تازة خودش رو شروع کرد.
شهادت رضا رضایی در ۲۵ خرداد۱۳۵۲ که دیکتاتوری شاه و ساواک به خاطر آن شادی بسیار کردند، زمینه ساز اپورتونیستهای چپ نمایی شد که با ضربه خائنانه خود باعث متلاشی شدن بزرگترین سازمان انقلابی مسلمان قبل از انقلاب ضد سلطنتی شدند که ارتجاع خمینی بیشترین بهره برداری را از آن را در سرقت رهبری انقلاب به عمل آورد.
رضا رضایی خود درباره جوشش خون شهیدان مجاهد خلق و پیروزی محتوم مقاومت و انقلاب، به رغم شادی دشمنان خلق، در نامه یی خطاب به پدر ومادرش نوشته بود :« ما تا‌کنون شهدای فراوانی داده‌ایم. دشمن می‌خواهد وانمود کند که این شهید‌‌دادنها همه نشانه این است که ما محکوم به شکست هستیم و او سلطنت ابدی خواهد داشت، ولی درست وقتی که حوادث را بررسی کنیم، نتیجه برعکس است.... برنامه‌های آینده ما باعث خواهد شد که رژیم با همه باد و زورش، دیوانه‌وار سر‌و‌کله‌اش را به‌همه‌جا بکوبد…»
لطفا به اشتراک بگذارید: